نهج‌ البلاغه| جز به پروردگار خود امید نبندید

عقیق:  امیرالمؤمنین علیه‌السلام ضمن توصیه‌هایی فرمود «هیچ یک از شما جز به پروردگار خود امید نبندد؛ لَا يَرْجُوَنَّ أَحَدٌ مِنْكُمْ إِلَّا رَبَّهُ.» چرا که مسبب الاسباب خداست و بر اساس توحید افعالى معتقدیم: لا مؤثر فى الوجود الا الله; همه چیز به فرمان او و رشته تمام امور در قبضه قدرت اوست، بنابراین چه بهتر که انسان آب را از سرچشمه بگیرد و هرچه مى‌خواهد از او بخواهد و سرنوشت خود را در تفکرى شرک آلود در دست دیگرى نبیند.

دوم اینکه به فرض که دیگران هم سرنوشت ساز باشند، خضوع و تواضع در برابر غیر خدا ذلت است و در برابر پروردگار عزت. البته این مسئله منافاتى با استفاده از عالم اسباب و نیروهاى دیگران براى رسیدن به اهداف مادى و معنوى ندارد; مهم آن است که انسان بداند هر سببى که تأثیرى دارد آن هم از ناحیه خداست و اگر لحظه‌اى چشم الطاف الهى بر جهان اسباب بسته شود همه آنها از کار باز مى مانند. ( پیام امام امیرالمؤمنین علیه‌السلام آیت  الله مکارم شیرازی)