داستانی از دوراندیشی مادربزرگ حضرت مسیح(ع)

* آيه               

إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَکَ ما في‏ بَطْني‏ مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّکَ أَنْتَ السَّميعُ الْعَليمُ

* ترجمه                      

(بیاد آور) هنگامى كه همسر عمران گفت: پروردگارا! همانا من نذر كرده ‏ام آنچه را در رحم دارم، براى تو آزاد باشد (و هیچ‏گونه مسئولیّتى به او نسپارم تا تمام وقت خود را صرف خدمت در بیت‏ المقدّس كند،) پس از من قبول فرما، كه براستى تو شنواى دانایى.

* نکته ها                     

چنانكه در تفاسیر و كتب روایى آمده است: دو خواهر به نام ‏هاى «حَنّه» و «اشیاع»، كه اوّلى همسر «عمران» از شخصیّت‏ هاى برجسته بنى ‏اسرائیل، و دوّمى همسر زكریّاى پیامبر بود، بچّه ‏دار نمى ‏شدند. روزى «حَنّه» زیر درختى نشسته بود، پرنده ‏اى را دید كه به جوجه ‏هایش غذا مى ‏دهد. محبّت مادرانه، آتش عشقِ به فرزند را در وجود او شعله‏ ور ساخت، در همان حال دعا كرد و مستجاب شد. از سوى دیگر به شوهرش الهام شد كه فرزندش از اولیاى خدا خواهد بود و بیماران را شفا و مردگان را زنده خواهد كرد.

وقتى «حَنّه» حامله شد، پیش ‏بینى كرد آن فرزندى كه كارهاى خارق ‏العاده انجام دهد، پسر خواهد بود، لذا نذر كرد كه فرزندش خدمتكار بیت ‏المقدّس شود. امّا چون نوزاد به دنیا آمد، دیدند دختر است. آنها فهمیدند كه آن الهام الهى در مورد خود مریم نبوده است، بلكه درباره فرزند او خواهد بود. [كافى، ج‏1، ص 535]

* پيام ها                      

1- رشد معنوى زن تا آنجا بالا مى ‏رود كه بعد از سال ها انتظار، فرزند خود را نذر خدمت خانه خدا مى‏ كند. «امرأت عمران ربّ انّى نذرت لك»

2- افراد دور اندیش، قبل از تولّدِ فرزند به فكر مسیر خدمات او نیز هستند. «نذرت لك ما فى بطنى محرّراً»

3- از خود بگذریم و تنها در راه خدا صرف كنیم. «نذرتُ لك»

4- خدمت در مسجد به قدرى ارزشمند است كه اولیاى خدا عزیزان خود را قبل از تولّد نذر آن مى‏ كنند. «نذرت لك...»

5 - موضوع نذر، تاریخى بس طولانى در ادیان الهى دارد. «ربّ انّى نذرت»

6- مادر، نوعى ولایت بر فرزند دارد. «نذرت لك ما فى بطنى»

7- میان گذشت از فرزند و برگزیدگى خداوند رابطه است. «اصطفى... آل‏عمران... نذرت لك ما فى بطنى محرّراً»

8 - كسانى در خدمات دینى موفّق ‏ترند كه تمام وجود خود را صرف خدمت نمایند، نه بخشى از وقت را. «محرّراً»

9- خدمت فرزند به مادر، حقّ طبیعى مادر و قابل گذشت است. «محرّرا»

10- اگر عزیزترین و محبوب ‏ترین چیزها را مى ‏دهید، به فكر قبولى آن نیز باشید. «فتَقبَّل»