بهشت بهای دوستی و محبت شیعیان نسبت به امام علی(ع) است

وی افزود: کسانی که نسبت به امیرمومنان علی(ع) محبت دارند ولی حبشان حقیقی نیست در اصل آن حب زمینه هلاکتشان را فراهم خواهد آورد از این رو حب آنان حقیقی نبوده چرا که حب واقعی باعث هلاکت نمی‌شود.

آیت الله رشاد با استناد به روایتی مبنی براینکه حب امیرمومنان علی(ع) مایه نجات است، ابراز کرد: محبت داشتن نسبت به حضرت علی(ع) بهایش بهشت است، کسانی که با حب امیر از دنیا می‌روند در زمره شهدا قرار می‌گیرند؛ بنابراین کسانی که ایشان را نهی می‌کنند به طور قطع هلاک خواهند شد.

رییس شورای حوزه علمیه استان تهران با اشاره به اینکه افراط داشتن در حب امیرمومنان علی(ع) در حقیقت توهمی بیش نیست و ماهیتی جز بغض ندارد، اظهار داشت: کسانی که درباره امام علی(ع) اهل غلو و مبالغه هستند و ایشان را در جایگاه خداوند قرار می‌دهند در حقیقت به حضرت کینه می‌ورزند در حالی که امیرمومنان علی(ع) مظهر توحید است.

تولیت حوزه علمیه امام رضا(ع) درباره گروه دوم، گفت: آنان به سبب موضعی که نسبت به امیرمومنان علی(ع) دارند هلاک می‌شوند. این دسته افراد با کینه ورزی به حضرت همواره علیه ایشان سخن می‌گویند و ناصبه هستند و این دشمنی نشانه کفر و شرک آنان است؛ از این رو بغض داشتن به اهل بیت(ع) که از مظاهر الهی هستند در ظاهر و باطن کفر به شمار می‌رود.

وی افزود: انسان باید بتواند در این دو پرتگاه معرفت و محبت حقیقی و واقعی خود را نسبت به امیرمومنان علی(ع) افزایش دهد و این کار دشواری است و مایه تاسف است که در این روزگار عده‌ای به عنوان محبان ایشان در مقابل سیره و تعالیم حضرت حرکت می‌کنند، این افراد حتی از کسانی که نسبت به امیرمومنان علی(ع) محبتی در دل ندارند دورتر و از مغرضان به حضرت خطرناک‌تر هستند. اینان به شیعیان ضربه وارد کرده و آنان را در معرض اتهام شرک و کفر قرار می‌دهند.

آیت الله رشاد بیان داشت: شبهه افکنی و در مقام خداوند قرار دادن امیرمومنان(ع) جرم کمی نیست، گاهی این رفتارها منشأ فجایع بزرگی همچون قتل انسان‌های بی گناه و نزاع بین مذاهب می‌شود؛ بنابراین کسانی که محرک دشمنان هستند و باعث آسیب دیدن شیعیان و پیروان حضرت می‌شوند در این جنایت و قتل که موازی با شرک و کفر است سهیم خواهند بود.