۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۸ : ۱۹
روش‌های تبلیغ دین توسط پیامبر(ص)/
پیامبر اکرم(ص) مردمی بود نه منبری
یک محقق و پژوهشگر قرآنی گفت: این اشتباه است که فکر می‌کنیم پیامبر(ص) جایگاهش مسجد بود؛ پیامبر به کوچه و خیابان می‌رفت تا مردم را جذب کند و وقتی تعداد افراد جذب شده زیاد می‌شد آن‌ها را به مسجد می‌آورد، در واقع، پیامبر(ص) ما مردمی بود نه منبری.
عقیق: به دنبال طرح موضوع بررسی روش‌های
تبلیغ دین توسط پیامبر(ص)، گفت‌وگوهایی را با محمود یزدانی، پژوهشگر و محقق قرآنی انجام دادیم.
به گفته وی، پیامبر(ص) برای تبلیغ دین ۱۰ اقدام انجام می‌دادند که امروزه ما فقط یک مورد آن را انجام می‌دهیم؛ همین دوری از سبک تبلیغی پیامبر(ص) باعث شده که نتوانیم در امر تبلیغ دین موفق باشیم.
در نوشتار قبلی به بیان اولین تفاوت کار تبلیغ توسط پیامبر(ص) با مبلغان امروزی پرداختیم و گفته شد: پیامبر(ص) به دنبال اقامه دین بود اما غالب مبلغان امروزی، صرفاً دنبال بیان معارف دینی هستند.
در این نوشتار، یکی دیگر از تفاو‌ت‌های کار پیامبر(ص) با مبلغان امروزی را بیان می‌کنیم.
محمود یزدانی، محقق و پژوهشگر قرآنی اظهار کرد: همانطور که گفتیم، در گام اول، پیامبر(ص) به دنبال اقامه دین بود و در گام دوم برای تحقق گام اول، یکی از اقداماتی که انجام می‌داد این بود که خودش سراغ مردم می‌رفت.
وی تصریح کرد: غالب مبلغان امروزی در مسجد و پای منبر، مطالبی را برای مردم بیان می‌کنند و کاری به آن‌ها که پای منبر نیستند ندارند، مبلغ به دیگر جاها هم که اعزام می‌شود، عمدتا به مساجد فرستاده می‌شوند، در حالیکه پیامبر(ص) منتظر مراجعه مردم نمی‌ماند و خودش سراغ آن‌ها می‌رفت.
وی با بیان اینکه تبلیغ به معنی ابلاغ کردن است و وظیفه مبلغ، همین ابلاغ پیام است، گفت: در همه جا اصل تبلیغ پذیرفته شده است؛ در اقتصاد می‌بینیم که تولید کننده همواره خودش به دنبال مردم می‌رود و با تبلیغ کالا، دنبال افزایش فروشش است، اما متاسفانه در تبلیغ دین، مبلغان ما این کار را انجام نمی‌دهند.
وی با تاکید بر اینکه مبلغ باید به سراغ مردم برود و حتی مخالفان را جذب کند، اذعان کرد: در فرقه‌های نوظهور می‌بینیم آن‌ها سراغ مردم می‌آیند و برای جذبشان طرح و برنامه دارند اما هیچ یک از امام جماعات ما سراغ مردم نمی‌روند و طرح و برنامه‌ای برای جذب آن‌ها ندارند.
یزدانی یادآور شد: این اشتباه است که فکر می‌کنند، پیامبر(ص) جایگاهش مسجد بود؛ پیامبر(ص) به کوچه و خیابان می‌رفت تا مردم را جذب کند وقتی تعداد افراد جذب شده زیاد می‌شد آن‌ها را به مسجد می‌آورد، در واقع، پیامبر(ص) ما مردمی بود نه منبری.
وی با بیان اینکه امام جماعت باید احساس وظیفه کند که آمار مسجدی‌ها افزایش پیدا کند، ادامه داد: ما در کار اقتصادی توقع داریم بعد از یک مدت کار کردن، سرمایه اولیه‌مان افزایش پیدا کند اما در بحث تبلیغ دین، هیچ وقت به همین آمار کمی هم توجه نکرده‌ایم و حتی این را یک نقطه ضعف نمی‌دانیم که چرا تعداد مسجدی‌هایمان افزایش پیدا نکرده است حال آن که پیامبر توانست تعداد انگشت شمار مسلمانان را افزایش دهد.
وی اظهار کرد: ما نه تنها از لحاظ کمی تعداد مسجدی‌ها را افزایش نداده‌ایم بلکه به لحاظ کیفی هم بر روی آن‌ها تاثیرگذار نبوده‌ایم.
وی با تاکید بر اینکه باید در تبلیغ دین سراغ افرادی برویم که پای منبرهای ما ننشسته‌اند، گفت: پیامبر(ص) چون رویکرد اقامه دین را داشت، خودش سراغ مردم حتی غیر مسلمانان می‌رفت اما مبلغان امروزی رویکرد گزارش‌گری از دین دارند، لذا همینکه چند نفر پای منبر باشند و حرفشان را بشنوند برایشان کافی است.
وی با بیان اینکه غالب مبلغان ما نه تنها به افراد بیرون مسجد کار ندارند بلکه حتی گاهی مشاهده می‌شود نسبت به افراد درون مسجد و پای منبرشان هم بی توجه هستند، یادآور شد: سخنرانان و امام جماعات مسجد باید نسبت به کسانی که در مسجد و پای منبر او نشسته‌اند احساس وظیفه کند، به عنوان مثال وقتی می‌بینند فردی از نمازگزاران که هر روز به مسجد می‌آمده، چند روز به مسجد نیامده، باید سراغ او را گرفته و جویای حالش شوند اما کمتر امام جماعتی را می‌بینیم که چنین کاری را انجام دهد.
ادامه دارد...
منبع:ایکنا
به گفته وی، پیامبر(ص) برای تبلیغ دین ۱۰ اقدام انجام می‌دادند که امروزه ما فقط یک مورد آن را انجام می‌دهیم؛ همین دوری از سبک تبلیغی پیامبر(ص) باعث شده که نتوانیم در امر تبلیغ دین موفق باشیم.
در نوشتار قبلی به بیان اولین تفاوت کار تبلیغ توسط پیامبر(ص) با مبلغان امروزی پرداختیم و گفته شد: پیامبر(ص) به دنبال اقامه دین بود اما غالب مبلغان امروزی، صرفاً دنبال بیان معارف دینی هستند.
در این نوشتار، یکی دیگر از تفاو‌ت‌های کار پیامبر(ص) با مبلغان امروزی را بیان می‌کنیم.
محمود یزدانی، محقق و پژوهشگر قرآنی اظهار کرد: همانطور که گفتیم، در گام اول، پیامبر(ص) به دنبال اقامه دین بود و در گام دوم برای تحقق گام اول، یکی از اقداماتی که انجام می‌داد این بود که خودش سراغ مردم می‌رفت.
وی تصریح کرد: غالب مبلغان امروزی در مسجد و پای منبر، مطالبی را برای مردم بیان می‌کنند و کاری به آن‌ها که پای منبر نیستند ندارند، مبلغ به دیگر جاها هم که اعزام می‌شود، عمدتا به مساجد فرستاده می‌شوند، در حالیکه پیامبر(ص) منتظر مراجعه مردم نمی‌ماند و خودش سراغ آن‌ها می‌رفت.
وی با بیان اینکه تبلیغ به معنی ابلاغ کردن است و وظیفه مبلغ، همین ابلاغ پیام است، گفت: در همه جا اصل تبلیغ پذیرفته شده است؛ در اقتصاد می‌بینیم که تولید کننده همواره خودش به دنبال مردم می‌رود و با تبلیغ کالا، دنبال افزایش فروشش است، اما متاسفانه در تبلیغ دین، مبلغان ما این کار را انجام نمی‌دهند.
وی با تاکید بر اینکه مبلغ باید به سراغ مردم برود و حتی مخالفان را جذب کند، اذعان کرد: در فرقه‌های نوظهور می‌بینیم آن‌ها سراغ مردم می‌آیند و برای جذبشان طرح و برنامه دارند اما هیچ یک از امام جماعات ما سراغ مردم نمی‌روند و طرح و برنامه‌ای برای جذب آن‌ها ندارند.
یزدانی یادآور شد: این اشتباه است که فکر می‌کنند، پیامبر(ص) جایگاهش مسجد بود؛ پیامبر(ص) به کوچه و خیابان می‌رفت تا مردم را جذب کند وقتی تعداد افراد جذب شده زیاد می‌شد آن‌ها را به مسجد می‌آورد، در واقع، پیامبر(ص) ما مردمی بود نه منبری.
وی با بیان اینکه امام جماعت باید احساس وظیفه کند که آمار مسجدی‌ها افزایش پیدا کند، ادامه داد: ما در کار اقتصادی توقع داریم بعد از یک مدت کار کردن، سرمایه اولیه‌مان افزایش پیدا کند اما در بحث تبلیغ دین، هیچ وقت به همین آمار کمی هم توجه نکرده‌ایم و حتی این را یک نقطه ضعف نمی‌دانیم که چرا تعداد مسجدی‌هایمان افزایش پیدا نکرده است حال آن که پیامبر توانست تعداد انگشت شمار مسلمانان را افزایش دهد.
وی اظهار کرد: ما نه تنها از لحاظ کمی تعداد مسجدی‌ها را افزایش نداده‌ایم بلکه به لحاظ کیفی هم بر روی آن‌ها تاثیرگذار نبوده‌ایم.
وی با تاکید بر اینکه باید در تبلیغ دین سراغ افرادی برویم که پای منبرهای ما ننشسته‌اند، گفت: پیامبر(ص) چون رویکرد اقامه دین را داشت، خودش سراغ مردم حتی غیر مسلمانان می‌رفت اما مبلغان امروزی رویکرد گزارش‌گری از دین دارند، لذا همینکه چند نفر پای منبر باشند و حرفشان را بشنوند برایشان کافی است.
وی با بیان اینکه غالب مبلغان ما نه تنها به افراد بیرون مسجد کار ندارند بلکه حتی گاهی مشاهده می‌شود نسبت به افراد درون مسجد و پای منبرشان هم بی توجه هستند، یادآور شد: سخنرانان و امام جماعات مسجد باید نسبت به کسانی که در مسجد و پای منبر او نشسته‌اند احساس وظیفه کند، به عنوان مثال وقتی می‌بینند فردی از نمازگزاران که هر روز به مسجد می‌آمده، چند روز به مسجد نیامده، باید سراغ او را گرفته و جویای حالش شوند اما کمتر امام جماعتی را می‌بینیم که چنین کاری را انجام دهد.
ادامه دارد...
منبع:ایکنا
گزارش خطا
