پیش خدا بودن را هم بدون امام حسین(ع) نمی خواهد!

 

حسینی که شهید شد تا ما یاد بگیریم برابر ظلم و رویه‌های اشتباه باید ایستاد و جان خود را هم داد. امام حسین (ع) عدالت طلبی، آزادگی و ظلم ستیزی و مقابله با طاغوت را با رفتار و عملش یاد داد، اما امروز ما.....

 

بگذریم از لباس‌ها، آرایش و مدل‌های موی مخصوص محرم که به لطف فضای مجازی در حال تبلیغ هستند و نشان از تحریفات گسترده در باورهای مردم و سرگرم کردن‌شان به ظواهر امر دارد، آنچه دست‌مایه نگارش این نوشته شد، برخوردن به کانالی بود که مداحی‌های مختلف مداحان را منتشر می‌کرد و به طرز باورنکردنی از بین انبوه مداحی‌های اصیل و دارای مضامین و اشعار غنی، مداحی‌هایی دارای انحرافات اساسی و حتی گاها با مضامینی شرک‌آلود را منتشر کرده بود.

 

مداحی که می‌گوید حتی پیش خدا بودن را هم بدون امام حسین نمی‌خواهد! هنوز فلسفه اینکه حسین(ع) همه چیزش را برای خدا داد را نمی‌داند.

 

یا مداح دیگری که مکرر خود را سگ امام حسین (ع) و رقیه می‌خواند و صدای سگ درمی‌آورد؛ نمی‌داند شرافت و شان انسانی و حفظ آن بود که حسین را به سمت کربلا برد و حجش را نیمه‌کاره گذاشت تا به تاریخ بگوید انسان باشید و اشرف مخلوقات بودن را به غایت محترم بشمارید.

 

این دل آشفتگی تنها با گوش دادن دو مداحی رخ داده است و قطعا میزان انحرافات و تحریف‌ها در فرهنگ محرم و عاشورا بیش از این است. با این اوضاف باید به چند نکته اشاره کرد:

 

اول اینکه متولیانی که باید بر مضامین اشعار مورد استفاده در مداحی‌ها نظارت داشته باشند در این زمینه چه اقداماتی کرده‌اند و این اشعار و مداحی‌ها چگونه اجازه بروز و ظهور پیدا کرده‌اند؟ با مداحانی که چنین بی‌پروا اقدام به اجرای مراسم با مضامین خاص غیر عاشورایی می‌کنند، چه برخوردی صورت گرفته است؟ آیا تاکنون مداحی از بین این مداحان که چنین بدعت‌گذاری‌هایی در فرهنگ عزاداری می‌کنند، مورد محاکمه و بازخواست قرار گرفته است؟

 

خسارت‌های معنوی که در پی اقدام این افراد به جامعه وارد شده است، چگونه قابل جبران است؟ آن چیزی که رهبر معظم انقلاب مطرح کردند که اگر گره‌ای در ذهن جوان مخاطب پیش آید این گره را چه کسی می‌خواهد باز کند؟

 

رهبر انقلاب به تازگی در دیدار مداحان بیان داشتند: «پرهیز از انحراف، پرهیز از خرافه‌گرایی، پرهیز از مشکل‌تراشی در عقاید جوان‌ها؛ گاهی ما یک کلمه‌ای می‌گوییم که یک گرهی در ذهن جوانِ مخاطب ما بوجود می‌آید؛ این گره را چه کسی می‌خواهد باز کند؟ این گرهی را که ما با بیان ناقص خودمان یا بیان غلط خودمان یا بی‌توجّهی و بی‌مسئولیّتی خودمان در ذهن این جوان بوجود می‌آوریم و عقیده‌ی او را دچار مشکل می‌کنیم، این گره چگونه باز خواهد شد؟ اینها مسئولیّت است. اینکه ما مجلس عزاداری و مدح سیّدالشهدا را ــ که عظمت او بخاطر شهادت است، عظمت او بخاطر فداکاری در راه خدا است، عظمت او بخاطر گذشت است؛ گذشت از همه چیز، از همه‌ی خواسته‌ها، از همه‌ی مطلوب‌ها ــ تبدیل کنیم به یک نقطه‌ی سبک، به جایی که یک تعدادی جوان لخت بشوند، بپرند هوا، بپرند پایین و ندانند چه می‌گویند، درست است؟ این شکر نعمتی است که خدا به شما داده؟ این صدای خوش نعمت است؟ این توانایی اداره‌ی مجلس نعمت است؟ اینها چیزهایی است که خدا به همه نداده است، به شما داده؛ باید این نعمت‌ها را شکر بگزارید. بنابراین من جامعه‌ی مدّاح را از ته دل دوست میدارم؛ برایتان دعا می‌کنم؛ خداوند ان‌شاءالله به شماها توفیق بدهد، به شماها کمک کند؛ امّا این را هم عرض میکنم که انتظارات از جامعه‌ی مدّاح، امروز در جامعه‌ی ایرانی و در کلّ نگاه منطقه‌ای، انتظار بالایی است.»

 

این نکات نشان می‌دهد ما در حوزه مداحی ایراداتی داشته‌ایم که باید برای حل آنها اقدام می شد، نه اینکه امروز و در شرایطی که اسلام به شدت در سطح جهان مظلوم واقع شده و شیعیان در مظان اتهامات فراوانی هستند، شاهد مداحی‌ها و رفتارهایی عجیب از سوی برخی باشیم.