خانه‌ و کلامی که انسان را بهشتی می‌کند

 پیامبر اکرم(ص) در حدیثی فرمودند «المَساجِدُ سُوقٌ مِنْ اَسْواقِ الآخِرَةِ، قِراها اَلْمَغْفِرَةُ وَ تُحْفَتُها الْجَنَّةُ؛ مساجد بازاری از بازارهای آخرت هستند که پذیرایی آن مغفرت و تحفه‎اش بهشت است». (امالی طوسی، ص139) در این روایت پیامبر (ص) مساجد را با ظرافت زیبایی به عنوان بازاری از بازارهای آخرت معرفی کرده‎اند، زیرا خاصیت بازارهای آخرتی با بازارهای دنیوی تفاوت دارد و در واقع در بازار آخرت مغفرت و رحمت مبادله می‎شود. با توجه به این منظر، مساجد نیز چنین کارکردی دارند طوری که خداوند خاصیتی غیر دنیایی برای این مکان مقدس عطا کرده است، به همین دلیل مسلمانان با ورود به این مکان مقدس، اولین حسی که به آنها دست می‎دهد، عدم تعلق به مسائل دنیایی و روی آوردن به مسائل اخروی است. همچنین پیامبر اکرم(ص) در این روایت بیان می‎فرمایند پذیرایی در این بازار(مساجد) مغفرت و هدیه آن بهشت است. در واقع بزرگ‎ترین ثمرات مساجد را مغفرت و ورود در بهشت معرفی کرده‎اند.
در روایت دیگری نزدیک به این معنا فرمودند: «مَن کانَ الْقُرآنُ حَدیثَهُ وَ الْمَسْجِدُ بَیْتَهُ بَنَی اللهُ لَهُ بَیتاً فی الْجَنَّةِ؛ هر کس کلامش قرآن و خانه‌اش مسجد باشد، خداوند منزلی در بهشت برای او بنا می‌کند» (وسائل الشیعه، ج 3، ص 481) مطابق این روایت میزان قرابت یک فرد مسلمان با قرآن و مسجد باید به میزانی باشد که احساس تعلق خاطر نسبت به آنها داشته باشد و طوری با مسجد اُنس بگیرد که مانند خانه در آن رفت و آمد داشته باشد و برخی امورات علمی و معرفتی را در آنجا انجام دهد. عملی که قبلاً مرسوم بود اما اکنون متأسفانه این کارکرد از مساجد به حداقل رسیده است.