۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۸ : ۰۸
به مناسبت میلاد قمر بنی‌هاشم
چرامقام ابوالفضل(ع)خاص است+پاسخ امام سجاد(ع)
جانش را فدای برادر کرد تا اینکه دست‌هایش قطع شد، سپس خداوند عوض دو دستش، دو بالی به او عنایت کرد تا با آنها با ملائکه در بهشت پرواز کند، همانا برای او نزد خدا مقامی است که در روز قیامت همه شهدا به آن مقام غبطه می‌خورند.
عقیق:حضرت عباس(ع) در سال 24 هجری در شهر مدینه به دنیا آمد، او اولین فرزند حضرت علی(ع) از ام‌البنین(س) بود، ام‌البنین بانوی بزرگوار و پرهیزکار از قبیله کلابیه بود، قبیله‌ای که به شجاعت و دلاوری مشهور بودند، شهید مطهری می‌نویسد: آرزوی علی(ع) در ازدواج با ام‌البنین(س) در وجود مقدس حضرت ابوالفضل العباس(ع) تحقق یافت.از القاب حضرت ابوالفضل می‌توان قمر بنی هاشم، عبد صالح، باب الحوائج، سقا، علمدار و الحامی اشاره کرد، حضرت عباس(ع) نه تنها در شجاعت بلکه در تمام صفات برجسته انسانی و فضایل اخلاقی سرآمد و نمونه بود، پس از شهادت حضرت علی(ع) حضرت عباس از دل و جان، فرمانبردار برادرش امام حسن(ع) بود. بعد از شهادت امام حسن(ع) حضرت عباس(ع) پیوسته همراه و هماهنگ با سیدالشهداء بود و تمام اعمالش را با پیروی از آن حضرت انجام می داد.
در سفر امام حسین(ع) به سمت کربلا حضرت ابوالفضل(ع) همراه برادر بود و به عنوان علمدار کربلا، مهمترین یاور و پشتیبان امام حسین(ع) محسوب می‌شد، امام حسین(ع) نیز علاقه خاصی به برادرش، حضرت عباس داشت، روز عاشورا حضرت ابوالفضل(ع) بارها نزد امام حسین(ع) آمد و اجازه می‌خواست تا به میدان شهادت برود. سرانجام امام حسین(ع) به او فرمود: حال که تصمیم رفتن به میدان جنگ را گرفته‌ای مقداری آب برای کودکان تهیه کن.
آن حضرت به طرف شریعه فرات حرکت کرد، دشمنان را کنار زد و وارد آب شد، مشک خویش را پر از آب کرد. اما در راه بازگشت با حملات ناجوانمردانه دشمن مواجه شد، تلاش حضرت ابوالفضل(ع) در رساندن مشک آب به خیام حرم بی‌نتیجه ماند. دست‌های حضرت در راه عشق به حسین(ع) از بدن جدا شد، شمشیری به فرقش اصابت کرد و به شهادت رسید.
حضرت مهدی(عج) در زیارتنامه‌ای که به نام «زیارت ناحیه مقدسه» مشهور است خطاب به عباس می‌فرماید: سلام بر ابوالفضل که جان خود را در راه برادرش فدا کرد.
شهادت حضرت ابوالفضل العباس(ع) بر امام حسین(ع) بسیار سخت و ناگوار بود. حضرت بعد از این که با بدن غرق به خون عباس مواجه شد فرمود: هم اکنون کمرم شکست.
یکی از راه های شناخت منزلت والای حضرت ابوالفضل العباس(ع) و صفات گرانقدر او مراجعه به روایات پیشوایان دین است که آگاه به شخصیت وجودی افراد هستند، مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم در این رابطه می‌نویسد:
امام صادق(ع) شخصیت برجسته حضرت عباس(ع) را چنین ترسیم می‌کنند: عموی ما عباس بن علی(ع) بصیرتی نافذ و بینشی عظیم و ایمانی شدید داشت، در محضر امام حسین(ع) جهاد کرد و جانبازی و ایثاری تمام نمود و شهید درگذشت.
در اذن ورود به حرم آن حضرت نیز از امام صادق(ع) بر شیفتگان علمدار کربلا چنین دستور آمده که باید عرضه بدارند، سلام خدا و سلام فرشتگان مقربش و سلام پیامبران مرسل و بندگان شایسته‌اش و سلام تمامی شهدا و صدیقان و سلام های پاکان در صبح گاهان و شام بر تو باد ای فرزند امیرالمؤمنین(ع).
سپس امام در زیارت قمر منیر بنی هاشم(ع) می‌فرمایند: شهادت می‌دهم که تو نسبت به جانشین رسول اکرم(ص)در مقام تسلیم بودی و حضرتش را تصدیق نمودی و در شأن وی وفا کرده و خیرخواهی کردی.
امام سجاد زین العابدین(ع) درباره عمویش فرمود: «رحم الله (عمی) عباس فلقد آثر و أبلی و فدّی اخاه بنفسه حتی قطعت یداه. فأبدل الله عزّوجلّ بهما جناحین یطیر بهما مع الملائکة فی الجنه کما جعل لجعفر بن ابی طالب(ع) و ان للعباس عند الله عزوجل منزلة یغبطه بها جمیع الشهدا یوم القیامة»؛ خدا رحمت کند عمویم عباس را، ایثار کرد و جانش را فدای برادر کرد تا اینکه دست‌هایش قطع شد، سپس خداوند عوض دو دستش، دو بالی به او عنایت کرد تا با آنها با ملائکه در بهشت پرواز کند، همان طور که برای جعفر بن ابیطالب(ع) دو بال عنایت فرمود، همانا برای او نزد خدا مقامی است که در روز قیامت همه شهدا به آن مقام غبطه می‌خورند.
قمر بنی‌هاشم(ع) پیوسته در صدد بپا داشتن حق بوده او از آن هنگام که از کانون شجاعت شیر نوشید و در خاندان امامت تربیت یافت، اسوه دلاوری و مشتاق شهادت در راه حفظ نوامیس الهی بود. او برای زنده ماندن ارزشی قائل نبود و آماده فداکاری در رکاب حجت خدا بود.
منبع:فارس
گزارش خطا
