۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۷ : ۲۲
طرح موضوعاتی نظیر چرا چهارده قرن گریه؟ عاشورا و انتظار در یک نگاه، اندیشه حسینی – مهدوی و نقش آن در تفکر شیعه از منظر اندیشمندان غربی، امام حسین و یارانش مهدی و منتظرانش، عاشقان دنیاپرست و دنیاپرستان عاشق، انتظار عاشورایی و تشنه لبیک در این ویژهنامه الکترونیکی بیان شده است.
علاقهمندان برای مطالعه این ویژهنامه میتوانند به پایگاه اینترنتی مرکز تخصصی مهدویت مراجعه کنند. همچنین برای دانلود نرمافزار رایانهای «ره توشه عاشورا و انتظار» میتوانند از اینجا اقدام کنند.
به گزارش فارس، در مقاله «چرا چهارده قرن گریه؟» در این ویژهنامه آمده است: قطعاً اگر قیام امام حسین(ع) نبود، معاویه در این راه به موفقیت میرسید و این نام مقدس را دفن میکرد؛ لذا رسول گرامی اسلام(ص) فرمود: «حسین منی و أنا من حسین»؛ جمله اول، یعنی حسین از ذریه من و فرزند دختر من است؛ اما جمله «من از حسینم» یعنی چه؟ رسول اکرم(ص) یعنی نبوتش و آنچه برای نجات بشریت از طرف خدا آورده و دفن این امور، یعنی دفن نام پیامبر(ص)؛ اما امام حسین(ع) با قیامش نگذاشت دین رسول خدا(ص) یعنی همه آن چیزی که ایشان بیست و سه سال برای تثبیت آن، خون جگر خورد و جنگید، دفن شود.
در بخشی دیگر از این مقاله آمده است: وقتی آخرت برایت مهم شد و فهمیدی که زندگی ابدی و اصلی در آخرت است و باید آن را آباد کنی و در این مسیر، احتیاج به دستورالعمل داری، احساس نیاز به دین صحیح را خواهی فهمید؛ دینی که بتواند نیاز بندگی تو را تأمین و روح تو را در راه بندگی، سیراب و کامل کند، آن گاه با مطالعه تاریخ مییابی که این دین، با ریختن خونهای ائمه(ع) و خصوصاً امام حسین(ع) و همچنین زحمات و آوارگی علمای شیعه، اکنون به دست تو رسیده است. آن زمان، دردهای اهلبیت(ع) که برای رساندن دین و حفظ و سلامت آن بود، قلبت را میفشارد و با خود فکرخواهی کرد که برای بهشت رفتن من، فرق امیرالمؤمنین(ع) شکافته شد، سر امام حسین(ع) بر نیزه رفت، امام موسی کاظم(ع) در چاه، زندانی شد و هزاران عالم شیعی خون جگرها خوردند تا راه بهشت رفتن ما باز بماند.
منبع:فارس