۲۹ دی ۱۴۰۳ ۱۹ رجب ۱۴۴۶ - ۵۶ : ۲۱
باب‌الجواد راه ورودی به قلب توست
«فاطمه نانی‌زاد» از شاعران جوانی است که در سرودن شعر، ذوق و قریحه بسیار دارد، ...
عقیق:البته در میان انبوه اشعار این بانوی شاعر، یک اثر زیبا و دلنشین نیز چشم نوازی می‌کند که البته در فضایی متفاوت قرائت شده است.
وی چند سال پیش در دیدار سالیانه شاعران با رهبر معظم انقلاب در نیمه ماه مبارک رمضان، غزل کوتاهی را تقدیم وجود مقدس حضرت علی بن موسی الرضا(ع) کرد که البته رهبر فرزانه انقلاب نیز خطاب به وی فرمودند: «حیف می‌شد اگر این شعر را نمی‌خواندید.»
همزمان با فرا رسیدن روز زیارتی امام رضا(ع) سراغی از این شاعر جوان گرفتیم و از حال و هوای سرودن شعرش پرسیدیم که این چنین گفت: شعر سرودن برای ائمه هدی(ع) عرض ارادتی کوچک از سوی شاعر به ساحت با عظمت این بزرگواران است و البته برای همین قضیه نیز دعوت می‌شوی. وی ادامه داد: همیشه در دلم آرزو داشتم که شعری درباره امام رضا(ع) بگویم که زبان حال انبوه زائران ایشان باشد که از راه‌های دور و نزدیک به آستان بوسی ایشان می‌آیند و البته این لطف بی‌نهایت از سوی امام هشتم(ع) نصیب این حقیر شد و غزلی برای حضرت سرودم.
نانی‌زاد درباره قرائت شعر خود در محضر مقام معظم رهبری نیز اظهار داشت: چند سال پیش در دیدار سالیانه شعر با رهبر انقلاب اسلامی این غزل را به ساحت قدسی حضرت رضا(ع) تقدیم کردم که البته ایشان هم اظهار لطف کردند.
وی با بیان اینکه در شعرش به حس زائران توجه داشته است، افزود: در این غزل حس و حال رهایی زائران را ترسیم کردم که هر وقت به حرم امام رضا(ع) وارد می‌شوند از غم و غصه‌ها آزاد می‌شوند، دست خالی می‌روند و دست پر بر می‌گردند.
نانی‌زاد تأکید کرد: در بیت دیگری از این غزل به عظمت و بزرگی بی‌انتهای ثامن‌الحجج(ع) اشاره داشتم که خورشید هر شب به پای بوسی ایشان می‌رود و هر فرشته‌ای که به حرم ایشان می‌آید، برای بازگشت به آسمان اکراه دارد. این شاعر جوان با بیان اینکه برای ورود به قلب امام رضا(ع) باید اذن ورود بخواهیم، تصریح کرد: امام رضا(ع) توجه ویژه و ارادت قلبی نازنینی به فرزندشان امام جواد(ع) دارند و از همین رو برای ورود به قلب مهربان ایشان باید به امام جواد(ع) متوسل شویم و ایشان را واسطه قرار دهیم که بی‌تردید دست ما رد نخواهد شد، از این رو بیت پایانی غزل را با همین مضمون ارزشمند تمام کردم.
همچون نسیم صبح و سحرگاه می‌رود
هر کس میان صحن حرم راه می‌رود
از هر چه غصه دارد و غم می‌شود ر‌ها
هر سائلی به خدمت این شاه می‌رود
وقتی فرشته‌های حرم بال می‌زنند
از سینه‌های شعله زده، آه می‌رود
اینجا بهشت روی زمین فرشته هاست
از کوی تو فرشته به اکراه می‌رود
خورشید در طواف حرم، وه! چه دیدنی است
هر شب به پای بوسی آن ماه می‌رود
باب الجواد راه ورودی به قلب توست
حاجت رواست هر که از این راه می‌رود
منبع:قدس
211008
وی چند سال پیش در دیدار سالیانه شاعران با رهبر معظم انقلاب در نیمه ماه مبارک رمضان، غزل کوتاهی را تقدیم وجود مقدس حضرت علی بن موسی الرضا(ع) کرد که البته رهبر فرزانه انقلاب نیز خطاب به وی فرمودند: «حیف می‌شد اگر این شعر را نمی‌خواندید.»
همزمان با فرا رسیدن روز زیارتی امام رضا(ع) سراغی از این شاعر جوان گرفتیم و از حال و هوای سرودن شعرش پرسیدیم که این چنین گفت: شعر سرودن برای ائمه هدی(ع) عرض ارادتی کوچک از سوی شاعر به ساحت با عظمت این بزرگواران است و البته برای همین قضیه نیز دعوت می‌شوی. وی ادامه داد: همیشه در دلم آرزو داشتم که شعری درباره امام رضا(ع) بگویم که زبان حال انبوه زائران ایشان باشد که از راه‌های دور و نزدیک به آستان بوسی ایشان می‌آیند و البته این لطف بی‌نهایت از سوی امام هشتم(ع) نصیب این حقیر شد و غزلی برای حضرت سرودم.
نانی‌زاد درباره قرائت شعر خود در محضر مقام معظم رهبری نیز اظهار داشت: چند سال پیش در دیدار سالیانه شعر با رهبر انقلاب اسلامی این غزل را به ساحت قدسی حضرت رضا(ع) تقدیم کردم که البته ایشان هم اظهار لطف کردند.
وی با بیان اینکه در شعرش به حس زائران توجه داشته است، افزود: در این غزل حس و حال رهایی زائران را ترسیم کردم که هر وقت به حرم امام رضا(ع) وارد می‌شوند از غم و غصه‌ها آزاد می‌شوند، دست خالی می‌روند و دست پر بر می‌گردند.
نانی‌زاد تأکید کرد: در بیت دیگری از این غزل به عظمت و بزرگی بی‌انتهای ثامن‌الحجج(ع) اشاره داشتم که خورشید هر شب به پای بوسی ایشان می‌رود و هر فرشته‌ای که به حرم ایشان می‌آید، برای بازگشت به آسمان اکراه دارد. این شاعر جوان با بیان اینکه برای ورود به قلب امام رضا(ع) باید اذن ورود بخواهیم، تصریح کرد: امام رضا(ع) توجه ویژه و ارادت قلبی نازنینی به فرزندشان امام جواد(ع) دارند و از همین رو برای ورود به قلب مهربان ایشان باید به امام جواد(ع) متوسل شویم و ایشان را واسطه قرار دهیم که بی‌تردید دست ما رد نخواهد شد، از این رو بیت پایانی غزل را با همین مضمون ارزشمند تمام کردم.
همچون نسیم صبح و سحرگاه می‌رود
هر کس میان صحن حرم راه می‌رود
از هر چه غصه دارد و غم می‌شود ر‌ها
هر سائلی به خدمت این شاه می‌رود
وقتی فرشته‌های حرم بال می‌زنند
از سینه‌های شعله زده، آه می‌رود
اینجا بهشت روی زمین فرشته هاست
از کوی تو فرشته به اکراه می‌رود
خورشید در طواف حرم، وه! چه دیدنی است
هر شب به پای بوسی آن ماه می‌رود
باب الجواد راه ورودی به قلب توست
حاجت رواست هر که از این راه می‌رود
منبع:قدس
211008
گزارش خطا
