قرقیسیا همان آرماگدون است؟

عقیق

در روایتی جرانی نقل می کند که سه پرچم با هم همزمان حرکت می کنند که با هم اختلاف دارند. با هم درگیر می شوند و سفیانی با ابقع و اصحب درگیر می شود و آنها را می کشد و وقتی که موانع را تصفیه کرد، همتش این است که سمت عراق بیاید.

این دو لشکر در مسیر از شام به عراق به قرقیسیا با هم برخورد کرده و در آنجا کشتار و جنگ سختی راه می افتد و بنا بر روایات صدهزار نقر از جباران آنجا کشته می شوند. درگیری که تمام شد، سفیانی برای کوفه نیرو می فرستد.

در ارتباط با قرقیسیا برخی حرف هایی می زنند. می گویند در حادثه قرقیسیا که پیش از ظهور است، میلیون ها نفر از نقاط مختلف جهان شرکت می کنند و کشته می شوند. بعد از این واقعه سفیانی ظاهر می شود و معتقدند از مجموعه روایات استفاده می شود که سفیانی بعد از این جنگ ظهور می کند.

می گویند قرقیسیا همان آرماگدون است، درحالی که قرقیسیا از نظر منطقه جغرافیایی شمال غربی عراق است. اما آرماگدون در فلسطین است. ثانیا درگیری قرقیسیا همزمان با ظهور سفیانی است و او یک طرف معادله است. نه اینکه بعد از این جنگ ظاهر شود.

البته روایاتی هم از خاصه و عامه نسبت به قرقیسیا رسیده که روایات عامه خیلی اعتبار ندارد و ۶ روایت است که عامه است و سند صحیح ندارد و هیچ کدام به معصوم منتهی نمی شود. در حالی که در روایات شیعه روایت اولی از روضه کافی است، امام باقر(ع) در این روایت از کسی می پرسد چقدر تا قرقیسیا فاصله دارید؟، می گوید: نزدیک فرات هستیم، امام فرمودند: کشتاری در آنجا راه می افتد و از زمانی که خدا آسمان ها و زمین را افرید، کشتاری به این هجم اتفاق نمی افتد.

معلوم می شود بعد از قرقیسیا که مقارن با قیام سفیانی و ظهور امام عصر(ع) است، هنوز دنیا پابرجاست و همه شبهات در این رابطه بی اعتبار است. بدون مستند و مدرک، امام در مورد این جنگ می فرماید: نظیر کشتار قرقیسیا تا آن زمان رخ نمی دهد تا زمانی که آسمان و زمین پابرجاست و ادامه می دهند؛ از لاشه های کشته ها برای درندگان زمین و پرنده های آسمان ها سفره ای گسترده می شود، خداوند نصرت را از طرفین بر می دارد؛ زیرا هر دو طرف جنگ ظالم هستند. بعد می فرماید هیچ فریادخواهی نخواهند داشت.

روایت دوم از نعمانی است، امام باقر(ع) نیز می فرمایند: عباسیان و امویان در قرقیسیا درگیر می شوند. به گونه ای که کسی که این وضع را ببیند، توازن خود را از دست می دهد و زمین می خورد، پیروزی آنجا نیست، طبق این روایت سفیانی در معادله نیست و بعد از آن جنگ، سفیانی ظهور می کند.

روایت سوم را نعمانی از امام صادق(ع) نقل می کند، سفره ای را خداوند در قرقیسیا آماده کرده، ندایی از آسمان می رسد که ای پرندگان آسمان و درندگان زمین، به این سفره دعوت شدید. از گوشت جبارین بخورید.

روایت پنجم در غیبت طوسی نقل می شود که این روایت به عمار یاسر منتهی می شود، مطرح می کند وای بر اهل زمین به مصیبتی که به آن نزدیک می شوید، سه نفر ادعای حکومت دارند؛ ابقع، اصحب و سفیانی از طایفه کلب و در ادامه اشاره به درگیری ها دارد.

بنابراین روایات نشان می دهند که لشکر سفیانی در قرقیسیا یک طرف معادله است و در این جنگ هر دو طرف کشته می دهند، بعد از هلاک شدن بیشتر نیروهایش، مابقی که می ماند را به کوفه می فرستد و در آنجا به کشتار تشیع می پردازد. به طوری که شیعه را به دار می کشد، بچه های کوچک را به جرم داشتن اسم حسن و حسین در دیگ های روغن می سوزاند و بعد اسیر می کند و حوادث دیگر که نقل می شود.

روایت است که سفیانی همزمان با خراسانی و یمانی در یک سال، یک ماه و یک روز حرکت خود را شروع می کنند و در این بین لشکر خراسانی بسیار سریع حرکت می کند و در این بین موالی که از اعراب غیر اصیل است، مقاومت می کند و از ضعفا دفاع می کند اما سفیانی نیر بر او غالب می شود.

منبع:شبستان