گزارشی از جلسه بزرگداشت سرهنگ بیگلری
مرحوم سرهنگ بیگلری از پایه‌گذاران تلاوت نوین در کشور است که به گفته شاگردان لباس نظامی‌اش را با اکراه از تن می‌کَند و عبای استادی را با اشتیاق می‌پوشید و بدون ترس از خفقان ستم‌شاهی جلسه قرآن برگزار می‌کرد.
عقیق:بزرگداشت مرحوم «حسن بیگلری» از اساتید قرائت قرآن کشور با حضور محمد خواجوی، حسن رنجبر، رضا بهرامی و احمد خواجوی در خبرگزاری ایکنا برگزار شد.استاد بیگلری و استاد مولایی السابقون السابقون هستند
در ابتدای برنامه محمد خواجوی، استاد بیگری و استاد مولایی را از اساتید نسل اول قرائت قرآن در کشور دانست و گفت: این اساتید عزیز در قرائت کشور السابقون السابقون هستند و پیش از آنها فکر نمی‌کنم کسی به صورت علمی در زمینه قرائت قرآن کار کرده باشد.
این عزیزان در شروع کار با دشواری‌هایی روبرو بودند زیرا مردم با سبک و شیوه جدیدی در تلاوت روبرو شده که با آن ناآشنا بودند، از طرفی کسانی که با سبک‌های قدیمی تلاوت کار می‌کردند و یا حتی بسیاری از متدینین از سبک‌های جدید تلاوت خصوصاً تشویق‌ها و «الله الله» گفتن اشکال می‌گرفتند. این اساتید برای نهادینه کردن روش‌های نوین تلاوت رنج و مرارت‌های زیادی کشیدند.
پیش از سرالبیان کار علمی درباره تلاوت انجام نشده بود
کتاب «سرّالبیان» که از این استاد عزیز به جا مانده کار بسیار فاخر و جامعی است و به نظر من تا آن زمان کتابی چنین جامع در زمینه تلاوت و به زبان فارسی وجود نداشت.
متأسفانه من زیاد توفیق حضور در محضر استاد بیگرلی را نداشتم، البته برادرم به صورت مداوم در جلسات وی شرکت می‌کرد و خود من از محضر برادرم تلمذ کردم.
کندن لباس نظامی با اکراه و پوشیدن عبای استادی با اشتیاق
حسن رنجبر از اساتید پیشکسوت قرآن کریم درخصوص استاد بیگلری گفت: دومین استاد من مرحوم بیگری بود. وی انسانی بسیار مؤمن و شریف بود به یاد دارم برخی اوقات با لباس نظامی به جلسه می‌آمد، با اکراه لباس‌ها را از تن می‌کند و با افتخار عبای کهنه‌اش را بر تن می‌کرد و در جلسه می‌نشست، گاهی اوقات دو سرتیپ ارتش هم در جلسه حضور پیدا می‌کردند و در کنار وی می‌نشستند.
برگزاری جلسه قرآن در فضای خفقان ستم‌شاهی
آن زمان برگزاری جلسه بسیار سخت بود زیرا فضای جامعه به گونه‌ای بود که کسی جرأت نمی‌کرد جلسه قرآن برگزار کند، اما استاد بیگری با وجود اینکه سرهنگ ارتش بود اهتمام ویژه‌ای به قرآن داشت و حتی در دوران بیماری با ویلچر به جلسه می‌آمد.
خود من جلسه‌ای راه‌اندازی کرده بودم و از استاد خواستم به جلسه من بیاید وی پذیرفت، آمد و از فضای جلسه بسیار تعریف کرد و گفت: من چند جلسه قرآن برگزار می‌کنم اما نوری که در این جلسه دیدم در هیچ کجا ندیدم.
آن زمان جلسات زیادی وجود نداشت و برای حضور در جلسات سختی می‌کشیدیم اما عشق و علاقه‌ای که به قرآن داشتیم سبب می‌شد این مشکلات را به راحتی تحمل کنیم به یاد دارم با استاد خدام حسینی در جلسه استاد مولایی شرکت می‌کردیم. من از خزانه و استاد خدام حسینی از امامزاده حسن(ع) می‌آمد و ساعت‌ها در محضر استاد می‌نشستیم و شاید حدود ساعت 2 نیمه شب باز می‌گشتیم.
کارعلمی استاد که در سال 38 به تألیف کتاب منجر شد
احمد خواجوی یکی دیگر از شاگردان مرحوم بیگری است که درباره وی گفت: مرحوم بیگری کتاب سرالبیان را در سال 1338 نگارش کرد، قطعاً وی سال‌ها پیش از نگارش این کتاب جلسه قرآن، مطالعه و پژوهش علمی داشتند که به انتشار کتاب منتهی شده است.
کتاب سرالبیان کتاب خوبی است که حتی امروز با وجود تألیفات بی‌شمار باز هم قابل بهره‌وری است. در این کتاب دو فصل علوم قرآن و تجوید وجود دارد که در کنار این دو موضوع اشاراتی به اختلاف قرائت هم شده است.
من از سال 1348 در جلسه استاد بیگلری شرکت می‌کردم و حتی در یک دوره فشرده سه ماهه هر روز در محضر استاد بودم و پس از آن هم در جلسه مسجد المصطفی خدمت استاد می‌رسیدم.
استاد بیگلری از پایه‌گذاران تلاوت‌های امروزی در کشور است
استاد بیگلری از پایه‌گذاران تلاوت در کشور است و بسیاری از روش‌ها و سبک‌های امروزی تلاوت مرهون زحمات این اساتید عزیز است. این استاد عزیز و برخی دیگر اساتید زحمات زیادی را برای علم تلاوت کشیده‌اند و جا دارد دستگاه‌های قرآنی به این افراد توجه داشته باشند، این‌ها انسان‌های کوچکی نیستند و درخشش قاریان امروز نتیجه کار این افراد است.
استاد بیگلری چند جلسه برگزار می‌کرد و به جز مسجد المصطفی حسن آباد چند جلسه دیگر را هم اداره می‌کرد، هنگامی که بیمار شد، جلسه مسجد المصطفی را استاد اصل محمدی ادامه داد و از سال 52 اداره این جلسه به من واگذار شد.
وی انسان بسیار خوش اخلاق و با ادبی بود و همیشه تبسم زیبایی به لب داشت. هنگامی که ما برای اولین بار با استاد آشنا شدیم هیچگاه از وی دل نکندیم. این استاد عزیز در سال 1358 جان به جان آفرین تسلیم کرد.
بیان استدلال برای همه موضوعات در جلسه
رضا بهرامی یکی دیگر از شاگردان استاد بیگری است که گذر زمان گرد سفیدی بر چهره‌اش پاشیده. وی هم مانند دیگر حاضران به بیان اوصاف استادش پرداخت و گفت: مرحوم بیگری هفته‌ای سه جلسه قرآن برگزار می‌کرد. وی از حدود ساعت 3 بعدازظهر در مسجد حاضر بود، مطالعه می‌کرد و خود را برای برگزاری جلسه آماده می‌کرد. وی جلسات را به صورت استدلالی برگزار می‌کرد و هر موضوعی که در جلسه مطرح می‌شد دلایل آن هم بیان می‌شد.
این استاد عزیز با سبک منشاوی تلاوت می‌کرد و اشک می‌ریخت، من آن زمان تلاوت‌های علی‌البناء، مصطفی اسماعیل و کامل یوسف بهتیمی را گوش می‌دادم اما به دلیل علاقه استاد به منشاوی من هم به سراغ سبک منشاوی رفتم.
جلسات مرحوم بیگلری بسیار پرشور برگزار می‌شد و استقبال به حدی بود که گاهی تا دو هفته طول می‌کشید تا نوبت قرائت شود. من اولین بار سوره «ق» را با سبک منشاوی در جسه استاد خواندم و مرحوم بیگلری بسیار خوشحال شد و مرا تشویق کرد.
در کنار جلسات مرحوم بیگلری در جلسه آقایان مروت و مولایی هم شرکت می‌کردم و در این جلسات با اختلاف قرائت و سبک‌های مختلف آشنا شدم، البته جلسه مرحوم بیگلری بسیار خاص و منحصر به فرد بود زیرا وی تا قرآن‌آموز مطلب را یاد نمی‌گرفت از آن نمی‌گذشت.
از این استاد عزیز 3 کتاب سرّالبیان، حج و دسته گل محمدی به جای مانده که کتاب سرّالبیان هنوز هم در دسترس است، البته این کتاب خیلی کامل نیست، اما کتاب دسته گل محمدی کتاب بسیار خوبی بود که در آن قرائت‌های 10گانه به صورت استدلالی بیان شده است.
استادی که همه نماز‌هایش را به خاطر یک اشتباه قضا کرد
استاد بیگلری انسان بسیار متواضعی بود و حتی ما نمی‌دانستیم که وی کتابی درباره حج نوشته است. وی در جلسات در کنار تلاوت ترجمه آیات و تفسیر مختصری هم بیان می‌کرد. این استاد عزیز به خاطر یک اشتباه که در نماز داشت همه نمازهای عمرش را قضا کرد و دوباره خواند.
منبع:فارس
