۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۲۲ : ۲۱
خوب است بدانیم/
تفکری که، کفر محض است!
پیامبران نه مردم را به عبادت خود مىخوانند و نه به پرستش ملائکه و پیامبران دیگر. آنچه در این باره به پیامبران نسبت دادهاند همه جعلى و دروغ محض است. در دین خدا، انسان پرستى، فرشته پرستى، بت پرستى و خلاصه پرستش غیر خدا ممنوع است.
عقیق:پیامبران نه مردم را به عبادت خود مى خوانند و نه به پرستش ملائکه و پیامبران دیگر. آنچه در این باره به پیامبران نسبت دادهاند همه جعلى و دروغ محض است.
در دین خدا، انسان پرستى، فرشته پرستى، بت پرستى و خلاصه پرستش غیر خدا ممنوع است.
وَ لا یَأْمُرَکُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلائِکَةَ وَ النَّبِیِّینَ أَرْباباً أَ یَأْمُرُکُمْ بِالْکُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (آل عمران ـ80)
و [ نیز ] شما را فرمان نخواهد داد که فرشتگان و پیامبران را به خدایی بگیرید. آیا پس از آنکه سر به فرمان [ خدا ] نهاده اید [ باز ] شما را به کفر وامی دارد؟
شأن نزول:
درباره دو آیه 79 و 80 سوره آل عمران دو شأن نزول ذکر کردهاند:
نخست این که کسى نزد پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله آمد و اظهار داشت ما به تو همانند دیگران "سلام" مى کنیم در حالى که به نظر ما چنین احترامى کافى نیست تقاضا داریم به ما اجازه دهى امتیازى برایت قائل شویم و تو را سجده کنیم!
پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: "سجده براى غیر خدا جایز نیست، پیامبر خود را تنها به عنوان یک بشر احترام کنید ولى حق او را بشناسید و از او پیروى نمائید"!
دوم اینکه یکى از یهودیان به نام"ابو رافع" به اتفاق سرپرست هیئت اعزامى"نجران" در مدینه روزى خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و اظهار داشتند آیا مایل هستى تو را پرستش کنیم و مقام الوهیت براى تو قائل شویم؟! (شاید آنها مى پنداشتند که مخالفت پیغمبر صلی الله و علیه وآله با الوهیت مسیح به خاطر این است که خود او سهمى از این موضوع ندارد. بنابراین اگر او را به مقام الوهیت همچون مسیح بپذیرند، از مخالفت خود دست بر مى دارد و شاید این پیشنهاد توطئهاى براى بد نام کردن پیامبر صلی الله علیه و آله و منحرف ساختن افکار عمومى از او بود) اما پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود: "معاذ اللَّه" (پناه بر خدا) که من اجازه دهم کسى جز پروردگار یگانه مورد پرستش قرار گیرد، خداوند هرگز مرا براى چنین امرى مبعوث نکرده است. (مجمع البیان، جلد 1- 2 صفحه 466)
حضرت علی بن موسى الرضا علیه السّلام از حضرت علی بن أبیطالب علیه السّلام از پیامبر اسلام صلّى اللّه علیه و آله روایت می کند که فرمود: مرا از آن حق و مقامى که دارم بالاتر نبرید! زیرا خداى علیم مرا عبد خود قرار داد، قبل از اینکه مرا پیامبر قرار دهد
نکات آیه:
این آیه تکمیلى است نسبت به آنچه در آیه قبل آمده بود، مى فرماید: همان طور که پیامبران مردم را به پرستش خویش دعوت نمى کردند، به پرستش فرشتگان و سایر پیامبران هم دعوت نمى نمودند مى فرماید: "و سزاوار نیست اینکه به شما دستور دهد فرشتگان و پیامبران را پروردگار خود انتخاب کنید" (وَ لا یَأْمُرَکُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلائِکَةَ وَ النَّبِیِّینَ أَرْباباً).
این جمله از یک سو پاسخى است به مشرکان عرب که فرشتگان را دختران خدا مى پنداشتند و نوعى ربوبیت براى آنها قائل بودند و با این حال خود را پیرو آیین ابراهیم علیه السلام معرفى مى کردند.
از سوى دیگر پاسخى است به صائبان که خود را پیرو یحیى علیه السلام مى دانستند ولى مقام فرشتگان را تا سر حد پرستش بالا مى بردند.
نیز پاسخى است به یهود و نصارا که عزیر یا مسیح را فرزند خدا معرفى مى کردند و سهمى از ربوبیت را براى آنها قایل بودند.
آیه در پاسخ همه آنها مى گوید: هرگز ممکن نیست پیامبرى با آن علم و آگاهى الهى مردم را به ربوبیت غیر خدا دعوت کند.
و در پایان آیه براى تأکید بیشتر مى افزاید: "آیا شما را به کفر دعوت مى کند پس از آنکه مسلمان شدید" (أَ یَأْمُرُکُمْ بِالْکُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ: آیا ممکن است پیامبر خدا به کفر دعوت کند و به شما اجازه دهد او را پرستش کنید.
ناگفته پیدا است که اسلام در اینجا مانند بسیارى از موارد دیگر به معنى وسیع کلمه یعنى تسلیم در برابر فرمان خدا و ایمان و توحید به کار رفته است، یعنى چگونه ممکن است پیامبرى پیدا شود و نخست مردم را به ایمان و توحید دعوت کند سپس راه شرک را به آنها نشان دهد ؟
یا اینکه چگونه ممکن است پیامبرى نتایج زحمات پیامبران دیگر را که به اسلام دعوت کردهاند بر باد دهد و آنها را متوجه کفر و شرک سازد؟!
آیه ضمناً اشاره سربستهاى به معصوم بودن پیامبران و عدم انحراف آن ها از مسیر فرمان خدا مى کند.
کفر، تنها انکار خدا نیست بلکه پذیرش هر گونه ربّ و مستقل دانستن هر مخلوقى، کفر است. «تَتَّخِذُوا الْمَلائِکَةَ وَ النَّبِیِّینَ أَرْباباً أَ یَأْمُرُکُمْ بِالْکُفْرِ»
نتیجه بحث:
خلاصه دو آیه 79 و 80 این است که: پیامبران نه مردم را به عبادت خود مى خوانند و نه به پرستش ملائکه و پیامبران دیگر. آنچه در این باره به پیامبران نسبت دادهاند همه جعلى و دروغ محض است.
در دین خدا، انسان پرستى، فرشته پرستى، بت پرستى و خلاصه پرستش غیر خدا ممنوع است.
حضرت علی بن موسى الرضا علیه السّلام از حضرت علی بن أبیطالب علیه السّلام از پیامبر اسلام صلّى اللّه علیه و آله روایت می کند که فرمود: مرا از آن حق و مقامى که دارم بالاتر نبرید! زیرا خداى علیم مرا عبد خود قرار داد، قبل از اینکه مرا پیامبر قرار دهد.
بحث لغوی:
ارباب: جمع رب. تربیت کننده.
پیام های آیه:
1ـ هرگونه دعوت به شرک از سوى هر کس که باشد، ممنوع است. «وَ لا یَأْمُرَکُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا ...»
2ـ کفر، تنها انکار خدا نیست بلکه پذیرش هر گونه ربّ و مستقل دانستن هر مخلوقى، کفر است. «تَتَّخِذُوا الْمَلائِکَةَ وَ النَّبِیِّینَ أَرْباباً أَ یَأْمُرُکُمْ بِالْکُفْرِ»
پی نوشت:
تفسیر نور، ج 2
تفسیر نمونه، ج 2
مجمع البیان، ج 1- 2
تفسیر احسن الحدیث، ج 2
تفسیر آسان، ج
تبیان
منبع:روضه
در دین خدا، انسان پرستى، فرشته پرستى، بت پرستى و خلاصه پرستش غیر خدا ممنوع است.
وَ لا یَأْمُرَکُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلائِکَةَ وَ النَّبِیِّینَ أَرْباباً أَ یَأْمُرُکُمْ بِالْکُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (آل عمران ـ80)
و [ نیز ] شما را فرمان نخواهد داد که فرشتگان و پیامبران را به خدایی بگیرید. آیا پس از آنکه سر به فرمان [ خدا ] نهاده اید [ باز ] شما را به کفر وامی دارد؟
شأن نزول:
درباره دو آیه 79 و 80 سوره آل عمران دو شأن نزول ذکر کردهاند:
نخست این که کسى نزد پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله آمد و اظهار داشت ما به تو همانند دیگران "سلام" مى کنیم در حالى که به نظر ما چنین احترامى کافى نیست تقاضا داریم به ما اجازه دهى امتیازى برایت قائل شویم و تو را سجده کنیم!
پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: "سجده براى غیر خدا جایز نیست، پیامبر خود را تنها به عنوان یک بشر احترام کنید ولى حق او را بشناسید و از او پیروى نمائید"!
دوم اینکه یکى از یهودیان به نام"ابو رافع" به اتفاق سرپرست هیئت اعزامى"نجران" در مدینه روزى خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و اظهار داشتند آیا مایل هستى تو را پرستش کنیم و مقام الوهیت براى تو قائل شویم؟! (شاید آنها مى پنداشتند که مخالفت پیغمبر صلی الله و علیه وآله با الوهیت مسیح به خاطر این است که خود او سهمى از این موضوع ندارد. بنابراین اگر او را به مقام الوهیت همچون مسیح بپذیرند، از مخالفت خود دست بر مى دارد و شاید این پیشنهاد توطئهاى براى بد نام کردن پیامبر صلی الله علیه و آله و منحرف ساختن افکار عمومى از او بود) اما پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود: "معاذ اللَّه" (پناه بر خدا) که من اجازه دهم کسى جز پروردگار یگانه مورد پرستش قرار گیرد، خداوند هرگز مرا براى چنین امرى مبعوث نکرده است. (مجمع البیان، جلد 1- 2 صفحه 466)
حضرت علی بن موسى الرضا علیه السّلام از حضرت علی بن أبیطالب علیه السّلام از پیامبر اسلام صلّى اللّه علیه و آله روایت می کند که فرمود: مرا از آن حق و مقامى که دارم بالاتر نبرید! زیرا خداى علیم مرا عبد خود قرار داد، قبل از اینکه مرا پیامبر قرار دهد
نکات آیه:
این آیه تکمیلى است نسبت به آنچه در آیه قبل آمده بود، مى فرماید: همان طور که پیامبران مردم را به پرستش خویش دعوت نمى کردند، به پرستش فرشتگان و سایر پیامبران هم دعوت نمى نمودند مى فرماید: "و سزاوار نیست اینکه به شما دستور دهد فرشتگان و پیامبران را پروردگار خود انتخاب کنید" (وَ لا یَأْمُرَکُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلائِکَةَ وَ النَّبِیِّینَ أَرْباباً).
این جمله از یک سو پاسخى است به مشرکان عرب که فرشتگان را دختران خدا مى پنداشتند و نوعى ربوبیت براى آنها قائل بودند و با این حال خود را پیرو آیین ابراهیم علیه السلام معرفى مى کردند.
از سوى دیگر پاسخى است به صائبان که خود را پیرو یحیى علیه السلام مى دانستند ولى مقام فرشتگان را تا سر حد پرستش بالا مى بردند.
نیز پاسخى است به یهود و نصارا که عزیر یا مسیح را فرزند خدا معرفى مى کردند و سهمى از ربوبیت را براى آنها قایل بودند.
آیه در پاسخ همه آنها مى گوید: هرگز ممکن نیست پیامبرى با آن علم و آگاهى الهى مردم را به ربوبیت غیر خدا دعوت کند.
و در پایان آیه براى تأکید بیشتر مى افزاید: "آیا شما را به کفر دعوت مى کند پس از آنکه مسلمان شدید" (أَ یَأْمُرُکُمْ بِالْکُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ: آیا ممکن است پیامبر خدا به کفر دعوت کند و به شما اجازه دهد او را پرستش کنید.
ناگفته پیدا است که اسلام در اینجا مانند بسیارى از موارد دیگر به معنى وسیع کلمه یعنى تسلیم در برابر فرمان خدا و ایمان و توحید به کار رفته است، یعنى چگونه ممکن است پیامبرى پیدا شود و نخست مردم را به ایمان و توحید دعوت کند سپس راه شرک را به آنها نشان دهد ؟
یا اینکه چگونه ممکن است پیامبرى نتایج زحمات پیامبران دیگر را که به اسلام دعوت کردهاند بر باد دهد و آنها را متوجه کفر و شرک سازد؟!
آیه ضمناً اشاره سربستهاى به معصوم بودن پیامبران و عدم انحراف آن ها از مسیر فرمان خدا مى کند.
کفر، تنها انکار خدا نیست بلکه پذیرش هر گونه ربّ و مستقل دانستن هر مخلوقى، کفر است. «تَتَّخِذُوا الْمَلائِکَةَ وَ النَّبِیِّینَ أَرْباباً أَ یَأْمُرُکُمْ بِالْکُفْرِ»
نتیجه بحث:
خلاصه دو آیه 79 و 80 این است که: پیامبران نه مردم را به عبادت خود مى خوانند و نه به پرستش ملائکه و پیامبران دیگر. آنچه در این باره به پیامبران نسبت دادهاند همه جعلى و دروغ محض است.
در دین خدا، انسان پرستى، فرشته پرستى، بت پرستى و خلاصه پرستش غیر خدا ممنوع است.
حضرت علی بن موسى الرضا علیه السّلام از حضرت علی بن أبیطالب علیه السّلام از پیامبر اسلام صلّى اللّه علیه و آله روایت می کند که فرمود: مرا از آن حق و مقامى که دارم بالاتر نبرید! زیرا خداى علیم مرا عبد خود قرار داد، قبل از اینکه مرا پیامبر قرار دهد.
بحث لغوی:
ارباب: جمع رب. تربیت کننده.
پیام های آیه:
1ـ هرگونه دعوت به شرک از سوى هر کس که باشد، ممنوع است. «وَ لا یَأْمُرَکُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا ...»
2ـ کفر، تنها انکار خدا نیست بلکه پذیرش هر گونه ربّ و مستقل دانستن هر مخلوقى، کفر است. «تَتَّخِذُوا الْمَلائِکَةَ وَ النَّبِیِّینَ أَرْباباً أَ یَأْمُرُکُمْ بِالْکُفْرِ»
پی نوشت:
تفسیر نور، ج 2
تفسیر نمونه، ج 2
مجمع البیان، ج 1- 2
تفسیر احسن الحدیث، ج 2
تفسیر آسان، ج
تبیان
منبع:روضه
گزارش خطا
