۳۰ دی ۱۴۰۳ ۲۰ رجب ۱۴۴۶ - ۵۵ : ۱۱
مراسم وفات حضرت معصومه در امامزادگان تهران
همزمان با شهادت حضرت معصومه (سلام‌الله عليها) مراسم سوگواري و مرثيه‌سرايي در آستان مقدس امامزادگان و بقاع متبركه شاخص استان تهران برگزار مي‌شود.
عقیق:در صبح سالروز شهادت اين بانو، زايران و مجاوران آستان مقدس امامزادگان با حضور در اماكن مقدس با گراميداشت مقام منزلت حضرت فاطمه معصومه (سلام‌الله عليها) به سوگواري و عزاداري پرداختتذ.
آئين سوگواري در حرم آستان مقدس امامزادگان سيد ناصرالدين (عليه‌السلام)، زيد (عليه‌السلام)، سيد اسماعيل (عليه‌السلام)، سيد ولي (عليه‌السلام)، يحيي و محمد (عليه‌السلام)، چهل‌تنان (عليه‌السلام) و روح‌الله (عليه‌السلام) همراه با سخنراني حجج اسلام مرادزاده، فضلي‌نژاد، تبريزي، بادامچيان، ابوحمزه، فرماني، غلامي، محمدي و مداحي اسماعيلي، عبدالهادي، نيك بختيان، كرمي برگزار شد.
مراسم سالروز وفات كريمه اهل‌بيت (سلام‌الله عليها)، در آستان مقدس امامزادگان حسن (عليه‌السلام)، ابراهيم (عليه‌السلام)، بي‌بي سكينه (سلام‌الله عليها)، پنج تن (عليه‌السلام) لويزان بعد از نماز عصر و نماز عشا با سخنراني حجج اسلام سينايي، كرمي، تقي‌زاده، صيامي و مداحي گرجي، طلبي، وكيلي برگزار مي‌شود.
يادآور مي‌شود، بانو فاطمه معصومه سلام الله عليها در روز اول ذيقعده سال ۱۷۳ هجرى قمرى در مدينه منوره چشم به جهان گشودند. ديرى نپاييد كه در همان سنين كودكى مواجهه با مصيبت شهادت پدر گرامى خود در حبس هارون در شهر بغداد شدند. لذا از آن پس تحت مراقبت و تربيت برادر بزرگوارشان حضرت على بن موسى الرضا (عليه‌السلام) قرار گرفتند.
در سال ۲۰۰ هجرى قمرى در پى اصرار و تهديد مأمون عباسى سفر تبعيدگونه حضرت رضا (عليه‌السلام) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون اين كه كسى از بستگان و اهل بيت خود را همراه ببرند راهى خراسان شدند.
يك سال بعد از هجرت برادر، حضرت معصومه (سلام‌الله عليها) به شوق ديدار برادر و اداي رسالت زينبي و پيام ولايت به همراه عده‌اى از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حركت كردند و در هر شهر و محلى مورد استقبال مردم واقع مى‌شدند.
اين جا بود كه آن حضرت نيز همچون عمه بزرگوارشان حضرت زينب (سلام‌الله عليها) پيام مظلوميت و غربت برادر گرامي‌شان را به مردم مؤمن و مسلمان مى‌رساندند و مخالفت خود و اهل بيت (عليه‌السلام) را با حكومت حيله‌گر بنى‌عباس اظهار مى‌كرد. بدين جهت تا كاروان حضرت به شهر ساوه رسيد عده‌اى از مخالفان اهل بيت كه از پشتيبانى مأموران حكومت برخوردار بودند، سر راه را گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، در نتيجه تقريباً همه مردان كاروان به شهادت رسيدند، حتى بنابر نقلى حضرت معصومه (سلام‌الله عليها) را نيز مسموم كردند.
به هر حال گفته مي‌شود ايشان ممكن است بر اثر اندوه و غم زياد از اين ماتم و يا بر اثر مسموميت از زهر جفا، حضرت فاطمه معصومه (سلام‌الله عليها) بيمار شدند و چون ديگر امكان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد شهر قم را نمود. پرسيد: از اين شهر «ساوه» تا «قم» چند فرسنگ است؟ آن چه بود جواب دادند، فرمود: مرا به شهر قم ببريد، زيرا از پدرم شنيدم كه مى‌فرمود: شهر قم مركز شيعيان ما است.
بزرگان شهر قم وقتى از اين خبر مسرت‌بخش مطلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند و در حالى كه «موسى بن خزرج» بزرگ خاندان «اشعرى» زمام ناقه آن حضرت را به دوش مى‌كشيد و عده فراوانى از مردم پياده و سواره گرداگرد كجاوه حضرت در حركت بودند، حدوداً در روز ۲۳ ربيع‌الاول سال ۲۰۱ هجرى قمرى حضرت وارد شهر مقدس قم شدند. سپس در محلى كه امروز «ميدان مير» ناميده مى‌شود شتر آن حضرت در جلو در منزل «موسى بن خزرج» زانو زد و افتخار ميزبانى حضرت نصيب او شد.
آن بزرگوار به مدت ۱۷ روز در اين شهر زندگى كرد و در اين مدت مشغول عبادت و راز و نياز با پروردگار متعال بود. محل عبادت آن حضرت در مدرسه ستيه به نام «بيت النور» هم اكنون محل زيارت ارادتمندان آن حضرت است.
سرانجام در روز دهم ربيع‌الثانى و «بنا بر قولى دوازدهم ربع الثانى» سال ۲۰۱ هجرى پيش از آن كه ديدگان مباركش به ديدار برادر روشن شود، در ديار غربت و با اندوه فراوان ديده از جهان فروبست و شيعيان را در ماتم خود به سوگ نشاند. مردم قم با تجليل فراوان پيكر پاكش را به سوى محل فعلى كه در آن روز بيرون شهر و به نام «باغ بابلان» معروف بود تشييع كردند. همين كه قبر مهيا شد در اين كه چه كسى بدن مطهر آن حضرت را داخل قبر قرار دهد دچار مشكل شدند، كه ناگاه دو تن سواره كه نقاب به صورت داشتند از جانب قبله پيدا شدند و به سرعت نزديك آمدند و پس از خواندن نماز يكى از آن دو وارد قبر شد و ديگرى جسد پاك و مطهر آن حضرت را برداشت و به دست او داد تا در دل خاك نهان سازد.
آن دو نفر پس از پايان مراسم بدون آن كه با كسى سخن بگويند بر اسب‌هاى خود سوار و از محل دور شدند. بنا به گفته بعضي از علما به نظر مى‌رسد كه آن دو بزرگوار، دو حجت پروردگار: حضرت رضا (عليه‌السلام) و امام جواد (عليه‌السلام) باشند، چرا كه معمولاً مراسم دفن بزرگان دين با حضور اولياي الهي انجام شده است.
پس از دفن حضرت معصومه (سلام‌الله عليها) موسى بن خزرج سايبانى از بوريا بر فراز قبر شريفش قرار داد تا اين كه حضرت زينب فرزند امام جواد (عليه‌السلام) به سال ۲۵۶ هجرى قمرى اولين گنبد را بر فراز قبر شريف عمه بزرگوارش بنا كرد و بدين‌‌سان تربت پاك آن بانوى بزرگوار اسلام قبله‌گاه قلوب ارادتمندان به اهل بيت (عليه‌السلام) و دارالشفاي دلسوختگان عاشق ولايت وامامت شد.
منبع:حج
آئين سوگواري در حرم آستان مقدس امامزادگان سيد ناصرالدين (عليه‌السلام)، زيد (عليه‌السلام)، سيد اسماعيل (عليه‌السلام)، سيد ولي (عليه‌السلام)، يحيي و محمد (عليه‌السلام)، چهل‌تنان (عليه‌السلام) و روح‌الله (عليه‌السلام) همراه با سخنراني حجج اسلام مرادزاده، فضلي‌نژاد، تبريزي، بادامچيان، ابوحمزه، فرماني، غلامي، محمدي و مداحي اسماعيلي، عبدالهادي، نيك بختيان، كرمي برگزار شد.
مراسم سالروز وفات كريمه اهل‌بيت (سلام‌الله عليها)، در آستان مقدس امامزادگان حسن (عليه‌السلام)، ابراهيم (عليه‌السلام)، بي‌بي سكينه (سلام‌الله عليها)، پنج تن (عليه‌السلام) لويزان بعد از نماز عصر و نماز عشا با سخنراني حجج اسلام سينايي، كرمي، تقي‌زاده، صيامي و مداحي گرجي، طلبي، وكيلي برگزار مي‌شود.
يادآور مي‌شود، بانو فاطمه معصومه سلام الله عليها در روز اول ذيقعده سال ۱۷۳ هجرى قمرى در مدينه منوره چشم به جهان گشودند. ديرى نپاييد كه در همان سنين كودكى مواجهه با مصيبت شهادت پدر گرامى خود در حبس هارون در شهر بغداد شدند. لذا از آن پس تحت مراقبت و تربيت برادر بزرگوارشان حضرت على بن موسى الرضا (عليه‌السلام) قرار گرفتند.
در سال ۲۰۰ هجرى قمرى در پى اصرار و تهديد مأمون عباسى سفر تبعيدگونه حضرت رضا (عليه‌السلام) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون اين كه كسى از بستگان و اهل بيت خود را همراه ببرند راهى خراسان شدند.
يك سال بعد از هجرت برادر، حضرت معصومه (سلام‌الله عليها) به شوق ديدار برادر و اداي رسالت زينبي و پيام ولايت به همراه عده‌اى از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حركت كردند و در هر شهر و محلى مورد استقبال مردم واقع مى‌شدند.
اين جا بود كه آن حضرت نيز همچون عمه بزرگوارشان حضرت زينب (سلام‌الله عليها) پيام مظلوميت و غربت برادر گرامي‌شان را به مردم مؤمن و مسلمان مى‌رساندند و مخالفت خود و اهل بيت (عليه‌السلام) را با حكومت حيله‌گر بنى‌عباس اظهار مى‌كرد. بدين جهت تا كاروان حضرت به شهر ساوه رسيد عده‌اى از مخالفان اهل بيت كه از پشتيبانى مأموران حكومت برخوردار بودند، سر راه را گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، در نتيجه تقريباً همه مردان كاروان به شهادت رسيدند، حتى بنابر نقلى حضرت معصومه (سلام‌الله عليها) را نيز مسموم كردند.
به هر حال گفته مي‌شود ايشان ممكن است بر اثر اندوه و غم زياد از اين ماتم و يا بر اثر مسموميت از زهر جفا، حضرت فاطمه معصومه (سلام‌الله عليها) بيمار شدند و چون ديگر امكان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد شهر قم را نمود. پرسيد: از اين شهر «ساوه» تا «قم» چند فرسنگ است؟ آن چه بود جواب دادند، فرمود: مرا به شهر قم ببريد، زيرا از پدرم شنيدم كه مى‌فرمود: شهر قم مركز شيعيان ما است.
بزرگان شهر قم وقتى از اين خبر مسرت‌بخش مطلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند و در حالى كه «موسى بن خزرج» بزرگ خاندان «اشعرى» زمام ناقه آن حضرت را به دوش مى‌كشيد و عده فراوانى از مردم پياده و سواره گرداگرد كجاوه حضرت در حركت بودند، حدوداً در روز ۲۳ ربيع‌الاول سال ۲۰۱ هجرى قمرى حضرت وارد شهر مقدس قم شدند. سپس در محلى كه امروز «ميدان مير» ناميده مى‌شود شتر آن حضرت در جلو در منزل «موسى بن خزرج» زانو زد و افتخار ميزبانى حضرت نصيب او شد.
آن بزرگوار به مدت ۱۷ روز در اين شهر زندگى كرد و در اين مدت مشغول عبادت و راز و نياز با پروردگار متعال بود. محل عبادت آن حضرت در مدرسه ستيه به نام «بيت النور» هم اكنون محل زيارت ارادتمندان آن حضرت است.
سرانجام در روز دهم ربيع‌الثانى و «بنا بر قولى دوازدهم ربع الثانى» سال ۲۰۱ هجرى پيش از آن كه ديدگان مباركش به ديدار برادر روشن شود، در ديار غربت و با اندوه فراوان ديده از جهان فروبست و شيعيان را در ماتم خود به سوگ نشاند. مردم قم با تجليل فراوان پيكر پاكش را به سوى محل فعلى كه در آن روز بيرون شهر و به نام «باغ بابلان» معروف بود تشييع كردند. همين كه قبر مهيا شد در اين كه چه كسى بدن مطهر آن حضرت را داخل قبر قرار دهد دچار مشكل شدند، كه ناگاه دو تن سواره كه نقاب به صورت داشتند از جانب قبله پيدا شدند و به سرعت نزديك آمدند و پس از خواندن نماز يكى از آن دو وارد قبر شد و ديگرى جسد پاك و مطهر آن حضرت را برداشت و به دست او داد تا در دل خاك نهان سازد.
آن دو نفر پس از پايان مراسم بدون آن كه با كسى سخن بگويند بر اسب‌هاى خود سوار و از محل دور شدند. بنا به گفته بعضي از علما به نظر مى‌رسد كه آن دو بزرگوار، دو حجت پروردگار: حضرت رضا (عليه‌السلام) و امام جواد (عليه‌السلام) باشند، چرا كه معمولاً مراسم دفن بزرگان دين با حضور اولياي الهي انجام شده است.
پس از دفن حضرت معصومه (سلام‌الله عليها) موسى بن خزرج سايبانى از بوريا بر فراز قبر شريفش قرار داد تا اين كه حضرت زينب فرزند امام جواد (عليه‌السلام) به سال ۲۵۶ هجرى قمرى اولين گنبد را بر فراز قبر شريف عمه بزرگوارش بنا كرد و بدين‌‌سان تربت پاك آن بانوى بزرگوار اسلام قبله‌گاه قلوب ارادتمندان به اهل بيت (عليه‌السلام) و دارالشفاي دلسوختگان عاشق ولايت وامامت شد.
منبع:حج
گزارش خطا
