۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۹ : ۱۷
_ وجود نازنین حضرت عبدالعظیم 79 سال عمر شریفشان بود. یکی از الطاف الهی این بود که این بزرگوار از مأمن مدینةالنبی باید به پایگاه و جایگاهی بیایند که امروز به عنوان صقل مکتب تشیع می باشد. شهر ری به عنوان مأمنی برای همه کسانی که رهپویان مکتب تشیع می باشند.
_ حضرت عبدالعظیم آقایی است که حجج الهیه ضمانت علم و عمل ایشان را تکمیل کرده اند. این آقای بزرگوار واقعاً در مقام مجاهدت خیلی زحمت ها کشیدند. قالب حیات ایشان در زمانی که به شهر ری آمدند در زیرزمین ها بوده است. چون اوضاع سیاسی آن روز به شکلی بوده که آن بزرگوار با تاریک ترین و خبیث ترین خلفای عباسی مواجه بوده اند.
_ یکی از این خلفا متوکل بود که چندین بار دستور تخریب قبر وجود نازنین سیدالشهدا را ابلاغ کرد و اجرایی کرد. تا جایی که به حریم سیدالشهدا آب بست و شخم زد. این گونه می خواستند نور خدا را خاموش کنند.
_ حضرت عبدالعظیم الحسنی با عنایت خاصه رسول الله در این منطقه به خاک سپرده شدند. یکی از اهل باطن آقا رسول الله را در خواب می بینند و جای دفن حضرت عبدالعظیم را نشان می دهد.
_ این بزرگواری که محدث و فقیه می باشند و وقتی ایشان در شهر ری مستقر می شوند، جمعیت زیادی از شیعیان این را دریافت می کنند که به طور مخفی جناب حضرت عبدالعظیم الحسنی نماینده تام الاختیار حضرت هادی می باشند. ایشان می فرماید که شبهه ای نیست در این که وجود حضرت عبدالعظیم یکسره نور و کرامت است.
_ ایشان نسبت حسنی دارد و با چهار واسطه به کریم آل الله می رسد و فیض زیارتش، فیض زیارت یک دانه عالم هستی حضرت سیدالشهدا می باشد. کسی که می خواهد این آقا را بشناسد باید ببیند در کربلا چه اتفاقی افتاده است.
_ ایشان اواخر عمر شریفشان خدمت امام هادی بودند. اما محضر هر امامی که رسیده، فرموده که من برای آخر کارم نگران هستم. کرامت حضرت عبدالعظیم الحسنی این است که با این همه عظمت و نورانیت خود را در دستگاه خداوند بدهکار می داند و طلبکار خدا نیست. سلوک الی الله حد آخر ندارد.
_ بزرگترین خطر این است که آدم به عمل خود اعتماد کند. عبادتی که بخواهد ما را خودبین کند اول بیچارگی است. عبادتی که منیت و امامیت تو را تحریک کند آن عبادت در درگاه خداوند نیست. عبادت این است که در محضر خداوند به عبودیت برسید. و هر چه جلوتر بروید بدهکارتر می شوید. اگر انسان به این معرفت رسید عباداتش قیمت پیدا می کند. کسی که در معرفت توحیدی به هیچ رسید, عبادتش ارزشمند است.