چرا در ظهر عاشورا امام حسین با وجود خطرات نماز اقامه کرد؟

عقیق:یکی از سوالات مطرح درخصوص جریان عاشورا اینکه چرا در ظهر عاشورا امام حسین(ع) در میدان نبرد که خطر جانی بسیار داشت نماز ظهر را اقامه کردند؟
جواب:
نماز خواندن امام(ع) در ظهر عاشورا علت های مختلفی داشته است:
الف) نشان دادن اهمیت نماز و احکام شرعی:
از اهداف مهم امامان(ع) در تمام لحظات زندگی، توجه دادنِ عملی به اهمیت احکام شرعی میباشد و هیچ کار مهمی آنها را از این وظیفه و هدف باز نمی داشت.
نقل شده است که امام علی(ع) در جنگ صفین نزدیک ظهر، چشم به آسمان دوخته بودند و منتظر وقت نماز بودند تا نماز را اول وقت به جا آورند. ابن عباس که این حالت امام(ع) را دید، سؤال کرد: «یا امیرالمؤمنین، نگران چیزی هستید؟!» امام(ع) فرمود: «منتظر رسیدن وقت نماز می باشم.» ابن عباس گفت: «در این وقت حساس نمی توانیم دست از جنگ برداشته و مشغول نماز گردیم.» امام فرمود: «ما با دشمنان، برای نماز می جنگیم.»(1)
در ظهر عاشورا نیز هنگامی که «ابوثُمامه» وقت نماز ظهر را به امام(ع) یادآوری کرد، امام حسین(ع) از کار او خشنود شدند و در حقّ او دعا کرده و فرمودند: «نماز را یادآور شدی، خداوند تو را از نمازگزاران قرار دهد.»(2)
در اینجاست که امام حسین(ع) از دشمن مهلت خواستند تا نماز بخوانند، ولی آنان با گستاخی تمام از نبرد دست نکشیدند و امام(ع) مجبور شدند در میدان نبرد نماز بخوانند.
امام حسین(ع) با این عمل، عشق بی نظیر خود به نماز را نشان دادند و اهمیت آن را برای همیشة تاریخ ثبت کردند.
ب) باطل سازی تبلیغات دروغین دشمن:
بنی امیه با ناجوانمردی، علی بن ابی طالب(ع) و فرزندانش را افرادی لااُبالی و غیر مقیّد به دین معرفی کرده بودند؛ به طوری که وقتی خبر شهادت امام علی(ع) در محراب کوفه به گوش شامیان رسید، بسیاری با تعجب می‌پرسیدند: «مگر امام نماز هم می‌خواند؟!»
همچنین یزیدیان سعی داشتند امام حسین(ع) را دشمن خلیفة رسول خدا و غیر مقیّد به احکام شرعی جلوه دهند. امام(ع) و یارانش با توجه به این تبلیغات دروغین، سعی داشتند با سخن و عمل خود، این دروغ بزرگ را آشکار سازند تا فریب خوردگانِ تبلیغات یزیدیان را بیدار گردانند.
وقتی امام حسین(ع) شب عاشورا مهلت گرفت و خود و اصحابش در آن شب به عبادت و مناجات و تلاوت قرآن پرداختند، ‌جمعی از لشکر دشمن، متوجه دروغین بودن تبلیغات یزیدیان شدند و همان شب به امام(ع) ملحق گردیدند.
امام حسین(ع) در روز عاشورا در میدان نبرد به برپایی نماز همّت گمارد تا در تاریخ ثبت شود که پایبندی آن حضرت به دین به حدّی بود که در هنگامه‌ای همچون میدان نبرد هم نماز را فراموش نکرد و به تأخیر نینداخت، تا دشمنان نتوانند او و اهل بیتش را به بی دینی و لااُبالی‌گری یا خارج شدن از جمع مسلمانان متهم سازند.
به همین جهت در زیارت عاشورا، بر ایمان و اقامة نماز توسط آن حضرت تأکید می‌شود:
«أشهدُ انّک قد اقمتَ الصلاة»
«شهادت می‌دهم که تو نماز را برپا داشتی.»3

پی نوشت ها:

1- وسائل ‏الشيعه، ج4، ص246
2- بحارالأنوار، ج45، ص21
3- مفاتیح الجنان، زیارت عاشورا

منبع:جام

211008