۰۵ آذر ۱۴۰۳ ۲۴ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۷ : ۲۱
لعن پیامبران بر قاتل حسین(ع)
اولین کسیکه قاتل امام حسین را لعن کرد
اوّلین کسى که قاتل حضرت حسین بن على علیهما السّلام را لعن نمود حضرت ابراهیم خلیل الرحمن بود.
عقیق: ابو الحسین محمّد بن عبد اللَّه بن علىّ الناقد مى گوید:
کسى از کعب شنیده بود گفت: اوّلین کسى که قاتل حضرت حسین بن على علیهما السّلام را لعن نمود حضرت ابراهیم خلیل الرحمن بود، آن جناب قاتل حضرت سیّد الشهداء را لعن نمود و به فرزندانشان نیز امر فرمودند که چنین نمایند و از آنها عهد و پیمان گرفت بر آن و سپس حضرت موسى بن عمران قاتل آن جناب را لعن کرد و امّتش را به آن مأمور ساخت پس از ایشان حضرت داود قاتل آن حضرت را لعن کرده و به بنى اسرائیل امر نمود که ایشان نیز لعن کنند و سپس حضرت عیسى به آن مبادرت نمود و بیشترین گفتار آن حضرت این بود که اى بنى اسرائیل قاتل حسین بن على علیهما السّلام را لعنت کنید و اگر زمان آن حضرت را درک نمودید مبادا او را تنها گذارده و در رکابش حاضر نشوید زیرا کسى که با آن جناب شهید شود همچون شهید با انبیاء است، او روى آورنده است نه پشت کننده، گویا به جایگاه او نظر کرده و آن را مى بینم، و نیست پیغمبرى مگر آنکه کربلاء را زیارت کرده و بر آن ایستاده و گفته است:
تو جایگاهى پرخیر بوده، در تو ماه درخشنده و نور افشان دفن مى گردد.
پی نوشت:
کامل الزیارات / ترجمه ذهنى تهرانى، ص:2098
منبع:روضه
کسى از کعب شنیده بود گفت: اوّلین کسى که قاتل حضرت حسین بن على علیهما السّلام را لعن نمود حضرت ابراهیم خلیل الرحمن بود، آن جناب قاتل حضرت سیّد الشهداء را لعن نمود و به فرزندانشان نیز امر فرمودند که چنین نمایند و از آنها عهد و پیمان گرفت بر آن و سپس حضرت موسى بن عمران قاتل آن جناب را لعن کرد و امّتش را به آن مأمور ساخت پس از ایشان حضرت داود قاتل آن حضرت را لعن کرده و به بنى اسرائیل امر نمود که ایشان نیز لعن کنند و سپس حضرت عیسى به آن مبادرت نمود و بیشترین گفتار آن حضرت این بود که اى بنى اسرائیل قاتل حسین بن على علیهما السّلام را لعنت کنید و اگر زمان آن حضرت را درک نمودید مبادا او را تنها گذارده و در رکابش حاضر نشوید زیرا کسى که با آن جناب شهید شود همچون شهید با انبیاء است، او روى آورنده است نه پشت کننده، گویا به جایگاه او نظر کرده و آن را مى بینم، و نیست پیغمبرى مگر آنکه کربلاء را زیارت کرده و بر آن ایستاده و گفته است:
تو جایگاهى پرخیر بوده، در تو ماه درخشنده و نور افشان دفن مى گردد.
پی نوشت:
کامل الزیارات / ترجمه ذهنى تهرانى، ص:2098
منبع:روضه
گزارش خطا
