مقصر این نواقص کیست؟

عقیق:کسانی که مشکل جسمی دارند، مثلا فلج هستند؛ می شود بگوییم که در عالم ذر خودتان قبول کردید که اینطور باشید؟ آیا کودک علیل می تواند به پدر و مادرش بگوید: مقصر شما هستید که به خاطر خوشی خودتان، مرا به دنیا آورده اید؟

پاسخ

به کسانی که مشکل جسمی دارند؛ نمی شود گفت که در عالم ذر خودت قبول کردی. زیرا بشر در نوع شکل و قیافه و قامت اختیاری ندارد. خداوند هر کس را به هر شکلی که بخواهد می آفریند.

بله دنیا بر اساس علیت و معلول، سبب و مسبب خلق شده است. بعضی از خوارکی ها و ژن ها در زیبایی افراد تأثیر دارد. همان طور که فرزندان، روحیات والدین را به ارث می برند. براساس روایات، زمان و ساعت انعقاد نطفه، حالت حیض بودن مادر و تکلم، هنگام آمیزش، تأثیراتی بر جسم نوزاد خواهد داشت. ولی نمی شود مادر و یا پدری را در علیل بودن کودکش مذمت نمود. چون نمی شود گفت در این مورد خاص، حتماً پدر و مادر مقصر هستند. چه بسا مشیت الاهی بر این قرار گرفته که این بنده و والدینش به این صورت امتحان شوند.

اگر خداوند نعمت سلامتی را از فردی بگیرد؛ تحقیقاً بر اساس حکمت بوده و به نفع آن فرد است؛ گرچه شاید الان متوجه نشویم. مثلاً در روایت آمده است: کسانی که در دنیا با سختی و مشکلات امتحان می شوند؛ آن قدر خداوند با کرمش به آن ها می دهد که آن بندگان می گویند ای کاش در دنیا بدنمان را با قیچی قطعه قطعه می کردند.

پس در نقص عضو هیچ نوزادی نمی شود به صورت قطعی، والدین را محکوم کرد. هیچ پدری نوزاد ناقص و فلج نمی خواهد. بشر براساس شواهد و قرائن ظاهری بررسی می کند و می گوید: اگر فلان دارو را می خوردی؛ فرزندت فلج نمی شد. ولی اگر اراده خداوند بر موضوعی تعلق بگیرد؛ شما گرفتار نسیان و فراموشی شده و از خوردن دارو غفلت می کنید. مثلا والدینی که از قرص جلوگیری استفاده می کنند؛ اگر خداوند اراده کند که به آن ها فرزند بدهد؛ خوردن یک وعده قرص جلوگیری، فراموش می شود و یا این که قرص خاصیت خودش را از دست می دهد. قرص جلوگیری سبب حامله نشدن است نه علت واقعی.

بر اساس قانون طبیعت، والدین باید فرزنددار شوند. براساس همین قانون، همه والدین، بچه دار شدن را دوست داشته و به فرزند عشق می ورزند. والدین همه جوانی و سلامتی خودشان را به پای فرزندانشان می گذارند. این قانون عشق به فرزند را مالک حقیقی انسان، خداوند متعال، عطا کرده است. هیچ مادری فرزند ناقص نمی خواهد و حق انتخاب ندارد تا این که فرزند سالم را بگیرد و ناقص را پس دهد. مادر عاشق، فرزند سالم و تنومند را خواهان است. پس اعتراض به والدین در خصوص فرزنددار شدن و یا فرزند فلج داشتن، اعتراض به خداوند است. بله اگر بر اساس علم روز، بعضی از قوانین در علم پزشکی ثابت شده است که برخی از زوجین باید قبل از حاملگی به پزشک مراجعه و تحت درمان قرار بگیرند؛ باید این کار صورت پذیرد.

در پایان به داستان ابا بصیر نابینا از اصحاب امام باقر علیه السلام توجه کنید که مطالعه این داستان، ما را در جهت تحمل مشکلات کمک می کند.

«ابا بصیر که از نابینایی خود خسته شده بود و با اطلاعی که از فضایل و کرامات امامان علیهم السلام داشت؛ محضر امام باقر علیه السلام جهت رفع مشکل خود، مشرف شد.

او می گوید: من روزی به امام محمد باقر علیه السلام عرض کردم که شما ذریه رسول خدا هستید؟ فرمود: بلی. گفتم: رسول اللَّه وارث همه پیامبران است؟ فرمود: بلی. آن حضرت وارث تمام علوم ایشان است. گفتم: شما جمیع علوم رسول اللَّه را به ارث بردید؟ گفت: بلی. گفتم: شما قدرت دارید که مرده ها را زنده کنید و کور مادر زاد را از کوری شفا بخشید و شخص را از مریضی برص، مداوا کنید و مردم را به آنچه در خانه‏ های خود می خورند و ذخیره می کنند؛ خبر دهید؟ فرمود: بلی. به اذن الاهی می توانیم. بعد از آن فرمود: ای أبو بصیر نزدیک من بیا. چون نزدیک رفتم؛ دست مبارک را بر چشم و روی من کشید؛ چشم باز کرده، بینا شدم و صحرا و کوه و آسمان و زمین را دیدم. بعد از آن دست به روی من کشید؛ به نابینائی همان طور که بودم؛باز گشتم. أبو بصیر می گوید: سپس آن حضرت به من گفت: اگر می خواهی که بینا باشی؛ همچنان که بودی و حساب تو بر خدای تعالی باشد و اگر می خواهی که این چنین باشی که هستی و(بدون حساب) ثواب و پاداش تو، بهشت باشد؟ گفتم: همین می خواهم که هستم که بهشت نزد من از این، دوست داشتنی تر است»

پی نوشت:

محدث اربلی‏، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج ‏2،  ص 142

 منبع:جام

211008