۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۲۰ : ۱۴
آن شب قدری که گویند اهل خلوت،امشب است
شب قدر فرصتی دوباره برای بازگشت به خویشتن است؛ در این شب باشکوه، بندگان با توبه و استغفار به درگاه پروردگار، دل و جان خود را صیقل می دهند و با زمزمه ی «الهی العفو» فضا را عطرآگین می کنند.
عقیق:به نقل از ایرنا، قدر در لغت به معنای اندازه، اندازه گیری و محدوده ی وجودی هر چیز است. شب قدر، شبی که در آن همه مقدرات و سرنوشت بشر مشخص و بدین ترتیب قالب و اندازه ی خاص هر پدیده، روشن و اندازه گیری می شود.
قرآن کریم در شب قدر و به ۲ گونه ی کلی و تدریجی بر پیامبر(ص) نازل شده است. نزول کلی(دفعی) یعنی قرآن بطور کامل در شب قدر بر رسول اکرم(ص) نازل شد و نزول تدریجی به معنای این که خداوند قرآن را در ۲۳ سال دعوت حضرت محمد(ص) به اسلام و یکتاپرستی به تدریج و برپایه ی رویدادها به ایشان وحی کرد.
به دلیل جایگاه ویژه ی شب قدر در نزد خداوند، سوره ای به این نام نازل شد و در آن، پروردگار ارزش این شب را فراتر از هزار ماه دانسته است.
پروردگار بلند مرتبه در نخستین آیه از سوره ی قدر می فرماید: «به یقین ما این ( قرآن ) را در شب قدر فرو فرستادیم.»
شب قدر، شبی که در آن با دستور پروردگار فرشتگان مقرب به زمین می آیند و همه ی مقدرات انسان ها را اندازه گیری و به اطلاع حجت خدا امام زمان(عج) می رسانند و بدین ترتیب سرنوشت یکساله ی مردم مثل تولد، مرگ، روزی، حج، طاعت، گناه و هر حادثه ی دیگری مشخص می شود. براساس روایت های مختلف یکی از شب های نوزدهم، بیست و یکم یا بیست و سوم شب قدر است.
پیامبر(ص) درباره ی فضیلت شب قدر می فرمایند: «هر کس شب قدر را بیدار بماند گناهانش آمرزیده می شود حتی اگر تعداد آنها به تعداد ستارگان آسمان و به سنگینی کوه ها باشد.»
امام باقر(ع) فرمودند: «خداوند متعال نخستین دورانی که دنیا را آفرید، شب قدر را هم آفرید. نیز در آن شب، نخستین پیامبر و نخستین جانشین پیامبر را آفرید و مقدّر کرد که در هر سال، شبی باشد که در آن شب، تفسیر کارها را تا سال آینده فرود آورد.»
امام صادق(ع) هرگاه ماه رمضان وارد میشد به فرزندانش چنین سفارش میکرد: «خود را به تلاش افکنید که در این ماه، روزیها تقسیم می‌شوند و اجَلها نوشته می‌شوند و در این ماه، میهمانان خدا که به زیارت خانهاش میروند، نوشته (معیّن) می‌شوند و در آن، شبی است که عمل در آن بهتر از عمل در هزار ماه است.»
عبادت در این شب، فضیلت های فراوانی دارد، اعمالی که در شب های قدر بر انجام آنها سفارش شده، بر ۲ نوع است: اعمال مشترکی که در هر سه شب انجام می شود و عبادت هایی که مخصوص هر یک از این شب هاست.
اعمال مشترک شب های قدر عبارت است از: غسل کردن، بیدار ماندن و عبادت کردن، قرآن بر سر گرفتن، خواندن ۲ رکعت نماز که در هر رکعت بعد از حمد، هفت مرتبه سوره ی توحید خوانده و بعد از نماز ۷۰ مرتبه گفته شود: اَستَغفُرِاللهَ وَ اَتوبُ اِلَیهِ، صد رکعت نماز که در هر رکعت بعد از سوره ی مبارک حمد ۱۰ مرتبه سوره ی توحید خوانده شود و تلاوت زیارت امام حسین(ع).
تلاوت دعای نورانی جوشن کبیر در شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان به شب زنده داران سفارش شده است.
عبادت هایی که در شب بیست و سوم باید انجام شود، بدین ترتیب است: خواندن سوره های مبارک عنکبوت، روم، دخان و هزار مرتبه سوره ی قدر، دعاهای جوشن کبیر، مکارم الاخلاق و افتتاح، دعای فرج و به جای آوردن هشت رکعت نماز و طلب استغفار و دعا برای خلق خدا.
پروردگار عالمیان هر سال شب قدر در فرصتی دوباره به بندگانش، درهای رحمت را بر آنها می گشاید تا زنگار گناه و آلودگی را از جسم و روح خویش بزدایند و با نجواهای عاشقانه و نیایش های عارفانه طلب عفو و بخشش کنند و پیشانی بر خاک بندگی بگذارند و به شکرانه ی نعمت های فراوان پروردگار بر آستانه ی درگاه حضرت دوست سر تعظیم فرود آورند.
نوزدهم رمضان همچنین برابر با شب ضربت خوردن حضرت علی(ع) نخستین امام و پیشوای شیعیان جهان است. هنگامی که ایشان برای اقامه ی نماز صبح به مسجد اعظم کوفه رفتند و پس از راز و نیاز با پروردگار به نماز ایستادند. عبدالرحمن بن ملجم مرادی، با شمشیر کین خود به طرف مولای متقیان حضرت علی(ع) یورش برد و فرق سر امام را شکافت و محراب نماز را غرق خون کرد. در آن هنگامه امیرالمومنین(ع) فرمودند: سوگند به خدای کعبه، رستگار شدم.
گزارش خطا
