۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۵ : ۱۵
شیعیان چگونه شناخته می شوند؟
شيعه هاى ما شناخته نمى شوند جز به نشانه تواضع و خشوع و امانتدارى و كثرت ياد خدا و روزه و نماز و نيكى كردن به پدر و مادر...
عقیق: از محمد بن مسلم، از امام باقر(ع)، فرمود: هر مذهبى شما را با خود نكشاند، به خدا شيعه ما نيست جز كسى كه اطاعت خدا عز و جل كند.
رسول خدا (ص) در سخنرانى حجة الوداعش فرمود:
آيا مردم، به خدا هيچ چيزى نيست كه شما را به بهشت نزديك و از دوزخ دور كند جز آنكه به شما فرمان دادم بدان، و هيچ چيزى نيست كه شما را به دوزخ نزديك و از بهشت دور كند جز آنكه شما را از آن نهى كردم، هلا روح الامين در دلم افكند كه هيچ دم زنى نميرد تا روزى خود را كاملا بگيرد، از خدا بپرهيزيد و در جستن روزى آرامى كنيد و اگر روزى يكى از شما ديرتر رسد او را وادار نسازد كه از راه نامشروعش بجويد، زيرا آنچه نزد خدا است جز به طاعت او دريافت نشود.
جابر، از قول امام باقر (ع) گويد: به من فرمود:
اى جابر، آيا كسى كه خود را به شيعه بندد همينش بس باشد كه دوستى ما خاندان را دارد، به خدا شيعه ما نباشد جز كسى كه از خدا پرهيزد و او را فرمان برد، شيعه هاى ما شناخته نمى شوند جز به نشانه تواضع و خشوع و امانتدارى و كثرت ياد خدا و روزه و نماز و نيكى كردن به پدر و مادر و وارسى حال همسايگان از درويشان و مستمندان و بدهكاران و يتيمان و راستگوئى و خواندن قرآن و نگه داشتن زبان از مردم جز به ذكر خير و آنها امين عشائر خودند در هر چيز.
جابر گويد: من گفتم: يا ابن رسول الله، امروزه ما كسى را بدينسان نشناسيم،
فرمود: اى جابر، مبادا روشهاى مردم تو را به اين عقيده كشند كه براى مرد همين بس باشد كه گويد: من على را دوست دارم و پيرو اويم و سپس با اين گفته زبانى فعال نباشد، اگر گويد:
من رسول خدا (ص) را دوست دارم و رسول خدا (ص) بهتر از على (ع) است و سپس پيروى از شيوه او نكند و به روش او كار نكند دوستى او براى وى سودى ندهد، از خدا بپرهيز و براى خدا كار كنيد، به راستى ميان خدا و كسى خويشى نيست، دوست ترين بنده ها نزد خدا عز و جل و ارجمندترين شان نزد او با تقواتر و مطيعتر آنها است نسبت به او، اى جابر، به خدا نتوان نزديك شد به خداوند تبارك و تعالى جز به اطاعت، با ما برات آزادى از دوزخ نيست و احدى را بر خدا حجتى نيست، هر كه مطيع خدا است، دوست ما است و هر كه نافرمان خدا است دشمن ما است، نتوان به ولايت ما رسيد جز با عمل و ورع.
از هشام بن حكم، از امام صادق (ع)، فرمود:
چون روز قيامت شود، يك دسته مردم برخيزند و پشت در بهشت در آيند و آن را بكوبند، به آنها گويند: شما كيانيد؟ گويند:
ما اهل صبريم، گويند: بر چه صبر كرديد؟ گويند: بر طاعت خدا و از نافرمانى خدا، پس خدا عز و جل گويد: راست گويند، آنان را به بهشت بريد و اين است معنى قول خدا عز و جل (۱۰ سوره زمر):
«همانا پرداخت شود به صابران مزدشان بى حساب».
أمير المؤمنين (ع) بارها مى فرمود:
با وجود تقوى كمبود عمل نيست، چگونه عمل پذيرفته كم است.
پی نوشت:
أصول الكافي / ترجمه كمرهاى، ج۴، ص230.
منبع:افکارنیوز
گزارش خطا
