۰۶ آذر ۱۴۰۳ ۲۵ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۰ : ۰۲
آن
گاه كه رستاخيز فرا رسد و خداى تبارك مردمان را گرد آورد نخستين كسى كه خوانده شود
حضرت نوح عليه السّلام باشد و به او بگويند: آيا رسالت خود را رساندى؟
او
در پاسخ مى گويد: آرى.
به
او مى گويند: چه كسى گواه تو باشد؟
پاسخ
دهد: محمّد بن عبد اللَّه(ص)
فرمود: پس
نوح پيش بيايد و پا بر دوش مردم نهد تا به محمّد(ص)
رسد و اين در حالى است كه حضرت محمّد(ص) بر پشته اى
از مشك قرار دارد و على عليه السّلام نيز همراه اوست و اين مفهوم سخن پروردگار است:
فَلَمَّا
رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا.
پس
نوح به محمّد(ص) گويد: اى محمّد! همانا خداى تبارك و
تعالى از من پرسيد كه آيا رسالتم را رسانده ام و من پاسخ دادم: آرى،
پس فرمود:
كيست
كه گواه تو باشد؟
گفتم:
محمّد(ص).
پيامبر(ص) مى فرمايد: اى جعفر و اى حمزه! برويد و براى نوح
گواهى دهيد كه او رسالت خويش را رسانده است.
امام
صادق(ع) فرمود: پس جعفر و حمزه دو گواه پيامبران هستند در تبليغ
رسالتشان.
من
عرض كردم: قربانت گردم پس على عليه السّلام كجاست؟
فرمود:
جايگاه او بسى والاتر از اينهاست.
رفتار
رسول خدا(ص) با اصحاب خويش
جميل
از امام صادق عليه السّلام روايت مى كند كه فرمود:
پيامبر
اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم لحظات خود را در ميان اصحابش آن گونه تقسيم مى
كرد كه نگاهش به اين و آن از روى عدالت بود.