۰۱ بهمن ۱۴۰۳ ۲۱ رجب ۱۴۴۶ - ۲۹ : ۱۵
عقیق: هشام
بن سالم گفت: امام صادق(ع) فرمود: از پدرم شنيدم و او از پدرش شنيد كه مردى نزد امير
المؤمنين(ع) از جاى برخاست و به او گفت: يا امير المؤمنين! پروردگارت را با چه
چيزى شناختى؟
فرمود :با
به هم خوردن عزم و اراده و شكسته شدن همّت، هر گاه كه چيزى را قصد كردم، خدا ميان
من و قصدم حايل شد و من چيزى را اراده كردم ولى قضاى الهى با آن مخالفت نمود، پس
دانستم كه سامان دهنده كارها كسى غير از من است.
آن
شخص گفت: چگونه سپاس نعمت هاى خدا را به جاى آوردى؟
فرمود:
به بلايى توجه كردم كه از من دور كرده و ديگرى را به آن مبتلا ساخته است، پس
دانستم كه به من نعمت داده و سپاسگزارى كردم.
آن
شخص گفت: براى چه ملاقات او را دوست دارى؟
فرمود: وقتى
ديدم كه او دين فرشتگان و پيامبران و انبياى خود را براى من برگزيده، دانستم كه
كسى كه مرا اين گونه گرامى داشته، مرا فراموش نمى كند، پس ملاقات او را دوست
داشتم.