عقیق: در بلبشوی نظریه‌های ضدونقیض اجتماعی و راهکارهای من در آوردی روانشناسان پیدا کردن مرشدی که راه را از چاه نشانمان دهد کار سختی نیست؛ فقط کافی است طالب باشیم تا نوری قدسی راه را نشانمان دهد.

انتظارات بی مورد و غیر منطقی از عوامل مخرب رابطه زناشویی هستند. هر انتظاری که در حیطه رابطه زناشویی تعریف نشده باشد، شریک رابطه از آن بیزار باشد، آن را انکار کند و قادر به انجام دادن آن نباشد انتظاری بی‌جا و نامعقول است. تنها نتیجه این نوع توقعات خشم، عصبانیت و ناامیدی است.

در ازدواج درخواست‌ها و توقع‌ها مشخص هستند. حداقل انتظاری که در رابطه مشترک زناشویی انتظار دارید احساس خوشبختی و خوشحالی است. شما انتظار دارید احساس امنیت، قدردانی  و عشق را تجربه کنید، دروغی نشنوید و آرامش داشته باشید. ازدواج پر است از انتظارات معقول و مناسب. این انتظارات برای همه تعریف شده اند و کسی آنها را انکار نمی‌کند.

اما گاهی با زیاد شدن انتظارات حتی یکی از شیرین ترین حوادث سال مانند نوروز به کام همه اعضای خانواده تلخ می شود.

این روزها بازار خرید و مسافرت داغ است. زنان و کودکان نیز هر روز انتظارات بیشتری از همسران و پدرانشان دارند. مطالباتی که به مدد تبلیغ کالاهای ریز و درشت، لباس های رنگ وا رنگ، مسافرت های خارجی و تورهای متنوع گردشگری به حقوق مسلم تبدیل شده و چشم و هم چشمی های جامعه روز به روز بر آتش این مطالبات می افزاید. 
 
این مطالبات که گاهی بر حق نیز هست آنچنان مرد خانواده را درمانده می کند که با نزدیک شدن به روزهای پایانی سال چهره برخی درهم و اخلاقشان تند می شود. مردانی که خود را شرمنده زن و بچه می دانند و نمی دانند چگونه این شرم را پاک کنند. به همین راحتی کمر مردی که قرار بود تکیه گاه خانواده باشد خم می شود و عید و روزهای بعد از عید به کام خانواده تلخ.

شالوده هیچ خانواده ای بدون گذشت و ایثار، استوار نمی ماند. در خانه ای که تمام افراد آن در اندیشه منافع شخصی خود باشند و خبری از فداکاری نباشد، مهر و صفایی در میان نخواهد بود. در زندگی خانوادگی حضرت زهرا(س) شاهد نمونه های برجسته ایثار و فداکاری هستیم که به نمونه ای از آن اشاره می کنیم:

زیبا
صبح یکی از روزهایی که حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) در کنار هم بودند، امیر مومنان برای رفع گرسنگی شدید خود غذایی را از همسرش طلب کرد. بانوی دو عالم گفت :خود دو روز است که چیزی نخورده ام و هر چه در خانه بود برای شما و فرزندان آوردم.

حضرت علی(ع) فرمود: چرا مرا از این امر آگاه نساختی تا برای تهیه غذا اندیشه ای کنم؟ حضرت زهرا(س) پاسخ داد: از خدای خود شرم کردم که چیزی از تو بخواهم که انجام آن برایت دشوار باشد.