برای خدا و امام حسین هیئت برویم نه برای هیئت داری/ دو روایت جالب از شیخ رضا سراج و مرحوم چمنی +صوت و متن شعر

*آدم وقتی بزرگ می شود و معرفتش افزایش می یابد تازه به جهل خود پی می برد.

*ابی عبدالله می فرماید خدایا من فقیرم زمانی که احساس می کنم که غنی هستم، الَهِي أَنَا الْفَقِيرُ فِي غِنَايَ خیلی جمله ی زیبایی است، فَكَيْفَ لا أَكُونُ فَقِيرا فِي فَقْرِی وای بر آن موقعی که فقر مرا فرا بگیرد آن زمان دیگر چطور داد بزنم، این ابی عبدالله است صاحب بندگی خالص، عاشقی کامل، همه ی اهل بیت نظرشان این است.

*غیر از فضای خدا همه فضاها مجازی است، چون یا در گناه هستند یا در غفلت. هرچه هست همه اش بوی گناه می دهد.

*مرحوم شیخ رضا سراج می فرمود: من با روضه های صبح خیلی موافق هستم شب روضه خیلی مزه ندارد، البته نظرشخصی شان بوده است، چون صبح آدم شش ساعت می خوابد و گناه نکرده است صبح وقتی به روضه می آید از گناه کمی شسته شده است و دور شده است، ولی ما الان از صبح تا الان بیدار بودیم و حرف زدیم و... همین که در مجلس بخوابی آزارت به دیگران کمتر است.

*مرحوم چمنی (ره) نظرات عجیبی داشت و در 35سالگی از دنیا رفت، ایشان می گفت: اگر خوابت هم می آید بیا توی هیئت بخواب.

* الَهِي أَنَا الْفَقِيرُ فِي غِنَايَ که در عین ثروتمندی و دارایی ها فقیر هستم، هر کدام از ما امتحان می شویم، البته بیشتر از 90 درصد ما با عصبانیت امتحان می شویم، مگر نمی خواهیم تبلیغ دین کنیم، طرف نمی فهمد رهایش کن. آب دهان انداخت به صورت مالک، مالک سر خود را پایین انداخت رفت مسجد، آن فرد فهمید و رفت برای عذرخواهی مالک به او گفت من آمدم مسجد برای شما دعا کنم، ایراد من و شما همین است باید به یکدیگر کمک کنیم و این عیب را بر طرف کنیم.

*امام صادق فرمود: اول صفت برای شیعه آن است که صدایش را فقط خودش می شنود.

*اگر کسی خنده یا گریه را مسخره می کند اشتباه است، گفتند شبکه خنده، تلفن قلقلک! آیا شبکه ای هست که بگویید بیایید تمرین بندگی کنیم؟ اصلا کسی با بندگی کاری ندارد، اگر هیئت می رویم باید برای خدا و امام حسین برویم نه برای هیئت داری.

*گاهی وقت ها زود تر می آیم می روم در این قبرستان صدای مرده ها شنیده می شود که می گویند به این ها بگو غفلت نکنند این زیر غوغایی است، هرچه بیاورید کم است.

متن اشعار؛

چون نشینی بر سر کوی کسی

 عاقبت بینی تو هم روی کسی

آنقدر در می زنم  این خانه را

تا ببینم لطف صاحب خانه را

آن قدر از دل کشم آه و خروش

تا محیط رحمتت آید به جوش

نیستم ناخوانده ای صاحب عطا

 آشنایم آشنایم آشنا