همسایگى مسجد و نماز خواندن در آن

عقیق: الإمامُ علیٌّ(ع) می فرمایند: لَیسَ لِجارِ المَسجِدِ صَلاةٌ إذا لَم یَشهَدِ المَکتوبَةَ فی المَسجِدِ ،إذا کانَ فارِغا صَحیحا. (1)

امام على(ع): اگر همسایه مسجد، فارغ و سالم باشد و براى گزاردن نماز واجب در آن حاضر نشود ، نمازش پذیرفته نیست.

بحار الأنوار عن الإمامِ علیٍّ علیه السلام: لا صَلاةَ لِجارِ المَسجِدِ إلاّ فی المَسجدِ، إلاّ أن یکونَ لَهُ عُذرٌ أو بهِ عِلَّةٌ، فقیلَ: و مَن جارُ المَسجدِ یا أمیرَ المؤمنینَ ؟ قالَ : مَن سَمِعَ النِّداءَ. (2)

بحار الأنوار: امام على(ع) فرمود: نماز همسایه مسجد، جز در مسجد پذیرفته نیست، مگر آن که عذرى داشته باشد یا بیمار باشد. عرض شد : اى امیر المؤمنین! همسایه مسجد کیست؟ فرمود : کسى که ندا[ى دعوت به اقامه نماز] را بشنود.

الإمامُ علیٌّ(ع):حَریمُ المَسجِدِ أربَعونَ ذِراعا، و الجِوارُ أربَعونَ دارا مِن أربعَةِ جَوانِبِها. (3)، حریم مسجد چهل گز(4) باشد و همسایگى آن چهل خانه از چهار طرف مسجد.

پی نوشت:

1.بحار الأنوار : 83/354/7 .

2.بحار الأنوار : 83/379/47.

3.الخصال : 544/20.

4.هر ذراع، یک گز و یک گز برابر 24 انگشت بوده (فرهنگ معین: 3/3300)

منبع:شبستان