مسئوليت ما در قبال سيدالشهدا(ع)

اول: معرفى امام حسين(ع) وماجراى كربلا وبيان اهداف وارزش هاى آن حضرت وكوشش براى آگاه كردن تمام انسان هاى شرق وغرب زمين از مصائبى كه بر او وخاندان وياران گرامى اش وارد شد.

روز يازدهم محرم هنگامى كه عقيله بنى هاشم، حضرت زينب كبرى، فرزند برادر خود، حضرت امام سجاد(ع) را مشاهده كرد كه از شدت اندوه طاقت فرسا نزديك بود جان مباركشان از كالبد تن خارج شود به ايشان عرضه داشتند:

مبادا اين چيزها تو را بى تاب كند. به خدا قسم اين وعده اى است كه رسول خدا (ص) به پدر بزرگ، پدر وعمويت داده است. خدا با گروهى از اين امت ـ كه فرعون هاى امت آنان را نمى شناسند ولى در ميان اهل آسمان ها شناخته شده اند ـ پيمان بسته است كه اين اعضاى پراكنده را گرد آورند واين بدن هاى غرقه به خون را به خاك سپارند. اين گروه براى طف ومرقد پدر بزرگوارت نشانه اى برپا خواهند كرد كه هيچ گاه از ميان نخواهد رفت وگذر شبان وروزان، نشان آن را نخواهد زدود. هر قدر پيشوايان كفر وپيروان گمراهى در زدودن واز بين بردن آن بكوشند، روزبه روز اثر آن پديدارتر ونام آن بلندآوازه تر مى شود.

بنابراين شايسته است در اقامه عزادارى سيدالشهدا(ع)بكوشيم ومردم را نسبت به احياى شعائر حسينى به شكل هاى گوناگون وشيوه هاى درست ومشروع فرا خوانيم.(1)

دوم: مسئله ديگر پيروى از امام حسين(ع) ودنبال كردن اهداف بلند آن حضرت است كه در حقيقت چنين چيزى از امت رسول الله(ص)انتظار مى رود وبايد گفت مسأله اول مقدمه اى براى رسيدن به اين هدفِ مهم تر است.

در يكى از زيارت هاى سيدالشهدا (ع) آمده است:

خدايا، امام حسين(ع) خون قلب پاكش را در راه تو داد تا بندگانت را از نادانى وحيرت گمراهى برهاند.(2)

لام در « ليستنقذ » لام تعليل است؛ يعنى هدف وانگيزه فداكارى امام حسين(ع) نجات دادن بندگان از جهالت وگمراهى بود. منظور از « عبادك » تمام بندگان خداى متعال هستند، چه مؤمن باشند وبه واسطه امام حسين(ع) از درجات بالاترى از هدايت برخوردار شوند وچه غير مؤمن باشند وبه بركت امام حسين(ع) راه هدايت بپويند.

براى اين كه هدف امام حسين(ع) را دنبال كنيم وبينش ومنش آن امام همام را چراغ راهمان سازيم خوب است در زيارت نامه هاى آن حضرت بيشتر تأمل نماييم. براى مثال كتابى مانند بحارالانوار در همه جا يافت مى شود وتهيه آن آسان است. مى توانيم زيارات امام حسين(ع) را كه در اين كتاب هست با دقت بخوانيم ودر مفاهيم آن تأمل كنيم؛ زيرا مطالب بسيارى هست كه از انديشيدن در مضامين اين زيارت ها عايد انسان مى شود. كوتاه سخن اين كه معرفى سيدالشهدا(ع) از طريق اقامه مجالس عزادارى ـ از يك سو ـ وكوشش براى تحقق بخشيدن به آرمان هاى ايشان نظير هدايت بندگان از نادانى وحيرت گمراهى به سوى نور اسلام وايمان ـ از سوى ديگر ـ از جمله مسئوليت هايى است كه در زمينه خونخواهى آن امام بزرگوار بر دوش ما قرار دارد.

پس آستين همت بالا بزنيم وبه خصوص در ماه هاى محرم وصفر در اين راه بكوشيم. بلكه پيش از فرا رسيدن اين دو ماه آمادگى هاى لازم را كسب، وتمام نيروهاى مان را در اين راه بسيج كنيم تا آرمان ها وارزش هاى والا ومورد نظر سيدالشهدا(ع) را از طريق دسته هاى عزادارى، مجالس روضه خوانى واقامه شعائر، نمايش ها وفيلم هاى نمادين، پايگاه هاى اطلاع رسانى، ماهواره ها، برگزارى همايش، سخنرانى وهر وسيله ممكن تحقق بخشيم. اينها همگى جزء مسئوليت هاى ماست كه از اين فرمايش امام صادق(ع)دريافت مى شود: «وخداى متعال زمين وساكنانش را ضامن خون تو وگرفتن تاوان آن قرار داده است» چه بسيارند كسانى كه با امام حسين(ع) وبينش ومنش ايشان آشنا نيستند ومسئوليت ما در قبال اين افراد چقدر سنگين است. از خداى متعال مى خواهيم ما را در خدمت كردن به اسلام وتلاش جدى در ستاندن تاوان خون حضرت سيدالشهدا (ع) از اين طريق (يعنى معرفى امام حسين وآرمان هاى مقدس ايشان به تمام جهانيان) موفق بدارد.

پی نوشت ها:
1_(البته مراعات شرع انور براى فهميدن حليت يا حرمت شيوه هاى عزادارى لازم است واين كار با مراجعه به كارشناسان اين امر يعنى فقهاى بزرگوار ومراجع عظام تقليد شدنى است؛ زيرا آنان شيوه هاى جايز عزادارى را به ما مى شناسانند وما را از مراجعه به ديگران يا گفتارهاى بدون پشتوانه علمى آسوده مى نمايند.)
2_(تهذيب الاحكام، ج6، ص113)

منبع:مشرق

211008