۰۵ آذر ۱۴۰۳ ۲۴ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۰ : ۰۹
فضيلت كربلا بر مكّه
مكه سخن گفت به كرامت هاى خداوند تفاخر نمود و گفت : كيست مانند من و حال آنكه خانه خدا روى من بنا شده و مردم از اطراف به جانب من مى آيند، چون مكّه تفاخر نمود وحى شد...
عقیق:امام صادق(ع) فرمودند: مكه سخن گفت به كرامت هاى خداوند تفاخر
نمود و گفت : كيست مانند من و حال آنكه خانه خدا روى من بنا شده و مردم از
اطراف به جانب من مى آيند، چون مكّه تفاخر نمود وحى شد، كه اى مكّه بجاى
خود باش ، نيست فضل خانه كه سبب فضل تو است در جنب فضل كربلا، مگر به مانند
سوزنى كه در دريا فرو برند، پس چه اندازه آب از دريا برميدارد؟!
و
اگر خاك كربلا نبود تو را فضيلت نمي دادم، و اگر آن شخص امام حسين (ع) كه در آنجا مدفون است نبود نه تو را و نه خانه را خلق مى كردم پس
بجاى خود باش و تواضع و خشوع نما، و تكبّر مكن بر كربلا و الّا تو را به
جهنّم خواهم انداخت.
امام
سجّاد(ع) فرمودند: خداوند زمين كربلا را حرم قرار داد. 24 هزار سال
قبل از آنكه مكّه را حرم قرار دهد، و آن زمين مي درخشد براى مردم بهشت
مانند ستاره درخشان.
و امام باقر(ع) مى
فرمايد: خداوند كربلا را خلق كرد 24 هزار سال قبل از آنكه كعبه را خلق
نمايد و آن زمين را مقدس نمود و بركت داد و قبل از آن خلق ننموده بود
مقدّسى و مباركى مانند آن زمين و خداوند زمين كربلا را در بهشت افضل زمين ها
قرار داده است.
هر آنكس عارف حقّ شد بسر شور و نوا دارد
هر آن دل پر ز ايمان شد هواى كربلا دارد
شنيدى كربلا، امّا نديدى اصل معنا را
هر آنكس ديد آنرا صد هزاران مدّعا دارد
بيا بين از شميم درگهش جانها شود زنده
بهر صبحى به از جنّت نسيم جان فزا دارد
گلستان على در كربلا گشته خزان يكسر
كه بهر ديدنش دلها همه شوق لقادارد
بيا در كربلا بنگر، جلال شاه مظلومان
ببين اين بارگه بى شك تجلّى خدا دارد
با گر آرزو دارى ، تهى كن عقده دل را
نگر آن شه به زوّارش چه سان مهر و وفا دارد
چه گوئيم اى عزيزان از مزار زاده زهرا
كه خاكش برترى بر كعبه و ارض و سماء دارد
پی نوشت:
(برگرفته از کتاب داستانهایی از زمین کربلا)
منبع:باشگاه خبرنگاران جوان
گزارش خطا
