شب شهادت امام عسکری (ع) در مهدیه تهران

مراسم شب شهادت امام حسن عسکری (ع) ، شنبه شب با حضور صدها تن از دلسوختگان اهلبیت(ع) در مهدیه تهران برگزار شد.

به گزارش عقیق در این مراسم که با قرائت زیارت امام عسکری(ع) توسط حاج رضا طاهری آغاز شد ، حجت الاسلام شیخ حسین قرنی در سخنانی به تشریح دوران حیات امامان بعد از امام رضا (ع) پرداخت.

در ادامه بخش هایی از این سخنان را می خوانید :

  مدینه ؛  وطن مادری

 ائمه ما (علیهم السلام) مدینه را وطن خود می دانستند ، و حتی خود پیامبر اکرم هم وطن مادری اش مدینه بوده ، جناب آمنه بنت وهب از مدینه بوده اند و جدات پیامبر اسلام هم مثل همسر جناب عبدالمطلب و و همسر هاشم عبد مناف هم از مدینه بوده اند. وطن مادری مثل زبان مادری جایگاه ویژه ای دارد.

پس هر جا که ائمه بزرگوار ما در خارج از مدینه زندگی کرده اند بدانید اجباری در کار بوده است. حالا این اجبار جهات مختلفی داشته است. امیر المومنین (ع) در مدینه بودند ، شرایطی خاص از بعد نظامی و اجتماعی باعث شد ایشان به کوفه بروند. باقی ائمه هم همینطور.

زندانی در قصر ها

 از امام رضا (ع) تا خود وجود مقدس امام زمان (عج) یک شرایط خاصی وجود دارد که کم تر مورد بحث قرار گرفته است. شاخصه هایی که در دوران امامان دیگر وجود نداشت. یکی از این موارد زندگی این امامان در خارج از مدینه است . امام رضا (ع) تحت عنوان ولایعتهدی از مدینه به طوس حرکت می کنند. گرچه نمای ظاهری قضیه این بوده ولی مستحضر هستید وقتی ایشان می خواستند از مدینه به همراه آن کاروان پرتجمل که ایشان را همراهی می کردند وداع کنند ، خانواده شان را جمع کردند و از آنها خواستند در حضور خودشان برایشان گریه و عزاداری کنند تا به همه بفهمانند این سفر بازگشتی ندارد.

 در همان موقع امام جواد(ع) در مدینه هستند و علی الظاهر شرایط خوبی است ، امام رضا در مقام ولایتعهدی می توانستند خانواده خود را هم به طوس انتقال دهند ، اما در عین حال اهلبیت (ع) دل از مدینه نکندند و همراه ایشان نرفتند.

اشک تمساح

 بعد از شهادت امام رضا (ع) وقتی مامون برادرش امین را در بغداد کشت و شکست داد مقر حکومت خلفای عباسی که در مدینه بوده توسط مامون به بغداد انتقال داده می شود و اینجاست که امام جواد (ع) را هم با تشریفات بسیار خیره کننده ای از مدینه به بغداد منتقل می کنند به عنوان داماد مامون و عضوی از خانواده حکومتی . و می دانید با این که امام رضا (ع) توسط مامون به شهادت رسید اما آن کسی که بیشتر از همه شال عزا به گردن آویخت و اشک تمساح ریخت خود مامون بود و در این مصیبت به عنوان اینکه ولیعهد حکومت اسلامی از دنیا رفته است سنگ تمام گذاشتند و فرزندان امام هشتم (ع) در جامعه اسلام و در بعد سیاسی به عنوان ابن الرضا(ع) با یک جایگاهی به عنوان عضوی از خانواده حکومتی مطرح بودند .  یعنی اینطور نبود که با امام رضا (ع) کار تمام شود و بنی عباس دست از اهلبیت عصمت و طهارت بردارند.

در دوران امامت امام رضا (ع) ، امام جواد (ع) ، امام هادی (ع) و امام حسن عسگری (ع) زندگی ذوات مقدسه معصومین (علیهم السلام) یک زندگی بسیار مجلل و باشکوهی بوده است.

نان جو در کنار حرم پیامبر(ص)

 در روایتی هست شخصی به اسم ابی الحسین مکاری وقتی در بغداد به ملاقات امام جواد می رود و آن زندگی مجلل را می بیند در دلش می گذرد که بعید است دیگر ابن الرضا(ع) با این زندگی با شکوه و مجلل به مدینه برگردد ، در همین حال امام (ع) رو به او می کنند و می فرمایند : چه می گویی ؟ به خدا قسم اگر در کنار تربت جدم رسول الله (ص) و مادرم فاطمه زهرا(ع) در آزادی نان جو خشکیده و نمک تلخ می خوردم برایم گواراتر از اینجا بود.

 تصور عمومی شیعیان وقتی به امام هادی(ع) و امام عسکری (ع) می گویند عسکریین این است که این بزرگواران در پادگانی شبیه پادگان های امروزی در دل یک کویر خشک و بی آب و علف زندگی می کردند. این تصور غلط است.

سامرا چگونه شهری بوده؟

 سامرا شهری بوده که متوکل عباسی  آن را در بهترین نقطه خوش آب و هوا ترین منطقه عراق با حافظت ها و دژ های مستحکم برای فرماندهان ارشد نظامی خود بنا کرده بود ، چرا که جایگاه رده های نظامی جایگاه بسیار بالای بود. همین الان هم وقتی آب و هوای شهرهای مذهبی اعلام می شود می بینیم که سامرا نسبت به بقیه شهرهای عراق همیشه چهار پنج درجه خنک تر است. و در گذشته مراجع تعطیلات تابستان را در این شهر می گذراندند.

ریشه اصلی کلمه سامرا " سر من رءاه " است یعنی هر کس این شهر را می بیند شادمان می شود ، خدا رحمت کند مرحوم آیت الله مرعشی نجفی (ره) را که ایشان هیچ وقت چه در نوشتارهایشان و چه در گفتارشان  از کلمه سامرا استفاده نمی کردند وهمیشه از ریشه اصلی کلمه را به کار می بردند.

دعوت به مجلس شراب

 بعد از امام جواد (ع) و در دوران امام هادی (ع) و قتی فرزندشان امام حسن عسگری (ع) دوساله بودند در معیت پدرشان به دعوت متوکل عباسی به سامرا رفتند آن هم به عنوان عضوی از خانواده حکومتی و نواده ولی عهد آن زمان نه به عنوان تبعید .

بعد هم شنیده اید که در پشت این دژ های مستحکم این پادگان ها چه می گذرد. از آن طرف نگاه مردم این است که امامان چه زندگی مجللی دارند ، از این طرف هم می بینیم که چه نوع برخوردی با آنها می شد. متوکل عباسی بساط شراب برپا می کند و از امام هادی (ع) هم دعوت می کند . وقتی امام (ع) امتناع می کنند آن ملعون می گوید یا باید شراب بخوری یا برایم شعر بخوانی و آنجاست که امام هادی(ع) شروع می کنند به خواندن آن اشعار تکان دهنده که شنیده اید.

آن وقت در چنین دورانی شرایط به حدی خفقان آلود شده بود که گفتن یک فضیلت از ائمه بزرگوار باعث زندانی شدن و شکنجه و حبس می شد.

دیگر مرا نمی بینی

 ابوالادیان بصری می گوید قرار بود از طرف امام عسکری به ماموریتی بروم . ماموریت هم طولانی نبود شاید در حدود یک ماه .

موقع خداحافظی امام فرمودند ابولادیان وقتی برگردی دیگر مرا زنده نمی بینی . عرض کردم آقا جان شما جوانید شما که سنی ندارید . شما که پیرمرد 95 ساله با انواع بیماری ها نیستید.

قرمودند : همین که گفتم دیگر مرا هم زنده نمی بینی .

سر پدر بر دامن پسر

 نمی دانیم چه گذشت ، اما در چنین شبی  خدمتکار خانه حضرت می گوید دیدم حضرت با آن حالشان اشاره به در حجره ای می کنند . وقتی رفتم در را باز کردم دیدم کودکی در اتاق نشسته . پرسیدم شما کی هستید ؟ فرمود من مهدی فرزند حسن عسکری هستم . عرض کردم پدرتان شما را صدا می کنند .

حضرت آمدند و سر پدر را به دامن گرفتند . تا نزدیکی های اذان صبح سر امام عسکری بر دامن پسر بود . سپس نزدیک اذان صبح امام فرمود پسرم ، مهدی جان من را وضو بده ، ببینید چه بر ایشان گذشته که یک جوان 28 ساله توان وضو گرفتن ندارد ، امام زمان (عج) پدر را وضو داد سپس کلمه به کلمه نماز را برای پدر تلقین کردند ، همین که به سلام نماز رسید حضرت به شهادت رسیدند.

 صوت سخنرانی حجت الاسلام قرنی

دریافت

به گزارش عقیق ، در ادامه مراسم حاج سید مهدی میرداماد مداحی و روضه خوانی در سوگ امام یازدهم را با این شعر آغاز کرد :

 شکسته شد دلم از دست روزگار آقا
به خشکسالی دنیای ما ببار، آقا
بیا قدم به روی چشم های من بگذار
بیا که با تو، زمستان شود بهار، آقا
بدون دیدن روی تو زندگی کردن
گرفته از دل بی تاب من قرار، آقا
بیا که کعبه به راه تو سخت منتظر است
بیا که منتظرت مانده ذوالفقار، آقا
همیشه حال مرا بغض و گریه می پرسد
شده است قصه ی دل بی تو گریه دار، آقا
همیشه ارزش هر چیز علتی دارد
گرفته عاشق تو از تو اعتبار، آقا
خوشا به حال کسی که کنار تو باشد
خوشا به حال علی بن مهزیار، آقا

صوت مداحی حاج سید مهدی میرداماد

دریافت

در ادامه گزارش تصویری این مراسم را ببینید :