به گفته وی وقتی اصحاب از دست فرعونیان فرار کردند و به دریا رسیدند، به موسی(ع) گفتند: «... إِنَّا لَمُدْرَكُونَ»؛ دشمن به ما رسید و گرفتار خواهیم شد. موسی(ع) گفت: «كَلَّا إِنَّ مَعِیَ رَبِّی سَیَهْدِینِ»، چنین نیست؛ چراکه پروردگارم با من است و به زودى مرا هدایت می‌‌کند. در اینجا بود که خدا به موسی (ع) وحی کرد که عصایش را به دریا بزند تا با شکاف دریا از آن عبور کنند.

حجت‌الاسلام ابوالقاسمی با اشاره به آیه دوم سوره طلاق «وَ مَن یَتَّقِ اللهَ یَجعَل لَه مَخرَجاً» تصریح کرد: وقتی این آیه را کنار آیه فوق قرار می‌دهیم، چگونگی باز شدن راه بر موسی(ع) را نتیجه می‌گیریم. موسی(ع) فردی با تقوا بود و خدا نیز وعده داده که هر که با تقوا باشد، موانع از سر راه او کنار زده می‌شود. موسی (ع) تقوا داشت آن هم در حد شکافته شدن دریا. به راستی تقوای ما در چه حدی است؟ آیا تقوای ما در حدی هست که با آن بتوانیم موانع را پس بزنیم؟ یا اگر جامعه ما دچار گرفتاری و بن بست‌های بسیار است، آیا به دلیل بی‌تقوایی است یا خیر؟

وی با بیان اینکه آیات ابتدایی سوره بقره از جمله آیاتی است که به معرفی متقین می‌پردازد، اظهار کرد: بر اساس آیات 3 و 4 سوره مبارکه بقره متقین 5 مشخصه دارند و اولین و مهم‌ترین آنها «أَلَّذینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ» (ایمان به غیب) است و با استناد به کلام امام باقر (ع) و امام صادق (ع) یکی از مصادیق غیب، امام زمان (عج) است، پس موسی (ع) به غیب یعنی (امام زمان) ایمان داشت، همچنانکه در ذیل آیه 5 سوره ابراهیم «وَ ذَکِّرْهُمْ بِأَیّامِ اللّهِ» امام صادق می‌فرماید یکی از مصادیق ایام الله، «یوم اللّه ظهور» است.

این محقق علوم قرآنی افزود: پس حضرت موسی (ع) ایمان به اهل‌بیت(ع) به ویژه حضرت ولیّ عصر (عج) داشت، آن چنانکه مقدمه تقوا را در ایشان فراهم کرده بود تقوایی که به سبب آن  حتی دریا برای او شکافته شد، به عبارت دیگر، عبور موسی (ع) از دریا به خاطر تقوایی بود که خدا در وجود ایشان قرار داده بود و این تقوا نیز به خاطر ایمان او به وجود اهل‌بیت(ع) به ویژه شخص امام زمان (عج) است.

حجت‌الاسلام ابوالقاسمی در ادامه به این موضوع  اشاره کرد که قرار ابلیس بر این بود که در کربلا همه چیز تمام شود و برای این هدف شوم همه اسباب را مهیا کرده و شیاطین انس و جن را به کار گرفت تا بن‌بستی فراهم کند تا کربلا در کربلا تمام شود، البته این امکان داشت اگر حضرت زینب (س) در کربلا نبود، حضرت زینب (س) سدّی را که در کربلا شکل گرفته بود شکست و این حقیقت را از آن بن‌بست که شیاطین ساخته بودند خارج کرد، اگر حضرت زینب (س) نبود، این سدّ شکسته نمی‌شد و اگر تقوای مثال زدنی ایشان نبود، وعده «یَجعَل لَه مَخرَجاً» شکل نمی‌گرفت و این همه تقوا در ایمان بی مثال حضرتش به اهل‌بیت (ع) به ویژه به امام زمانش حضرت امام حسین (ع) بود.

به گفته وی اگر ما کربلا را سبب نجات بشر را می‌دانیم باید بدانیم که حقیقت کربلا چیزی به غیر از تقوا و ایمان نبود و همچنین باید بدانیم راه برون‌رفت از بن‌بستی که شیاطین برای بشریت در این زمان فراهم آورده‌اند، زینبی رفتار کردن است و زینبی بودن ممکن نیست مگر با تقوایی که به واسطه ایمان قوی به حضرت مهدی (عج) حاصل خواهد شد.