به نظر می‌رسد حضرت عیسی(ع) به بهانه این صحنه خواستند این موضوع را یادآور شوند که همواره چشم زیبابین داشته باشید تا خوبی‌ها برایتان بیشتر از بدی‌ها جلب توجه کند و نباید ایراد افراد به قدری برایمان بزرگ جلوه کند که چشم‌مان به خوبی‌ها و صفای باطنی آن‌ها بسته شود.
متأسفانه
این امر در رفتار بین خانواده‌ها به خصوص همسران شایع شده است و شیطان از
راه‌های مختلف سعی دارد بدی‌های شخص مقابل را پررنگ‌تر از خوبی‌های او نشان
دهد در حالی که همواره باید خوبی‌های همسر برایمان جلب توجه کند. این
رفتار در لسان اهل‌بیت(ع) به «زنبور» مثال زده شده است و فرموده‌اند «شِیعَتُنَا بِمَنْزِلَةِ النَّحْل؛
شیعیان ما مثل زنبور هستند»؛ یعنی مانند زنبور بر زیبایی‌ها و خوبی‌ها
می‌نشینند نه مانند مگس که بیشتر میل به کثیفی و ناجوری دارند و مدام سعی
دارند بدی‌ها در نظرشان بزرگ جلوه کند.
تأییدکننده
قرآنی این روایت اهل‌بیت(ع) این آیه است که خداوند فرمود: «(به زنبور وحی
کرد) سپس از همه میوهها بخور، و راه‌هاى پروردگارت را فرمانبردارانه،
بپوى. [آنگاه] از درون [شکم] آن، شهدى که به رنگ‌هاى گوناگون است بیرون
مىآید. در آن، براى مردم درمانى است. راستى در این [زندگى زنبوران] براى
مردمى که تفکر مىکنند نشانه [قدرت الهى] است. ثُمَّ
کُلی مِنْ کُلِّ الثَّمَراتِ فَاسْلُکی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلاً یَخْرُجُ
مِنْ بُطُونِها شَرابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُهُ فیهِ شِفاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ
فی ذلِکَ لَآیَةً لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ؛»
پی نوشت:
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج9، ص 113
مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، ج10 ، ص406
خصال صدوق، ج2، ص625.
