سروده‌هایی نذر قدم‌های بانوی کربلا

***

علی‌محمد مودب نیز سروده ذیل را در کانال شخصی‌اش منتشر کرد:

"امام در شب عاشورا فرمودند: الدنیا حلوها و مرها حلم"

یکی بود، یکی نبود، بود و نبود صف کشیدن
اونایی بودن و هستن، که خداشونُ دیدن

هر کی چِش داش، دل به دریا می‌زد و راهی می‌شد
ریگا و سنگا، صدای چشمه رُ نمی‌شنیدن

بعضی سیبا، عمری آویزون شاخه‌ها بودن
ظهر عاشورا که شد، سر بزنگاه رسیدن

زِلّ گرما بود و بارونای غیبی می‌اومد
اونا که بذر قابل‌داری بودن، قد کشیدن

دیگه دنیا هر چی داش رو کرد و دستای غروب
سیبای سرخ وصالُ سر نیزه‌ها چیدن

تلخ و شیرینش یه خوابه دنیا، آقا گفت و رفت
یه‌دفه هفتاد و دو کبوتر از خواب پریدن

سید حبیب حبیب‌پور:

قرآن بخوان به نیزه که توفانی ات شوم
سرمست از تلاوت روحانی ات شوم
مصباح هرچه راه هدایت چه می شود؟
پپدای ز نور این سر نورانی ات شوم
دیگر مریز اشک  ز بالای نیزه چون
ترسم که محو گریه پنهانی ات شوم
قرآن بخوان به نیزه ... بخوان آیه ای ز " کهف "
تا سرخوش از ترنم قرآنی ات شوم
ای سر که بی سریر به نی تکیه داده ای
ای کاش همدمی به پریشانی ات شوم
ای کاش با سرشک خود ای ماه کاروان
مرهم به زخم کهنه پیشانی ات شوم
باید به احترام شهادت ، تو را سرود
باید همیشه غرق غزلخوانی ات شوم 

منبع:تسنیم