آثار فردی و اجتماعی توکل

وی، رضایت درونی را یکی از آثار توکل دانست و ادامه داد: این تسلیم ظاهری و رضایت درونی برای شخص شادی آور است. البته این بدان معنا نیست که شخص متوکل کمبود و مشکلاتی ندارد.

عضو خبرگان رهبری با اشاره به روایتی از امیر المومنین(ع)  که می فرماید، کسی که به خداوند توکل کند، خداوند سرور را به او نشان می دهد، تصریح کرد: در دعاها نیز  از خداوند درخواست می کنیم،  « بشرالمتوکلین » که همان سرور و شادی اهل متوکلین منظور است.

آیت الله مهدوی عنوان کرد: یکی دیگر از آثار توکل یقین به وجود مصلحت در کارها است، دیگران چنین یقینی ندارند، اما شخص متوکل در اثر توکلش معتقد است  که هر چه برای او رخ می دهد ،به مصلحت او از سوی خداوند است، لذا آدم متوکل خواسته خود را به خداوند تحمیل نمی کند.

عضو خبرگان رهبری با  اشاره به آیه 51 سوره توبه« قُلْ لَنْ يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ»( بگو، ای پیامبر هرگز جز آنچه خدا برای ما خواسته به ما نخواهد رسید، اوست مولای ما، و البته اهل ایمان در هر حال باید بر خدا توکل کنند.) گفت: آورده شدن لفظ مولا به معنای آن است که اگر بلایی هم به ما برسد، بر اساس مصلحتی است.

وی با بیان این که حسن ظن به خدا و تفویض کردن امور به خداوند از دیگر آثار توکل و خصایص شخص متوکل است، افزود: افراد از نظر ایمان سه دسته اند، کسانی که ایمان به خداوند ندارند و تمام تلاششان برای رسیدن به دنیا است، افرادی که مؤمن متوسط هستند و برخی از ظواهر شرعی را مراعات می کنند، ولی به دنیایشان اهمیت بیشتری می دهند تا آخرتشان و دسته سوم افراد مؤمن هستند که دنیا و آخرتشان را به صورت توأمان آباد می کنند؛ پیامبر(ص) در روایتی می فرمایند، کسی که بر خداوند توکل کند، خداوند تمام سختی ها و زحمت هایش را کفایت می کند.

امام جمعه موقت اصفهان با اشاره به روایتی از حضرت علی(ع) که می فرمایند، ریشه قوت دل در توکل بر خداوند است، تصریح کرد: انسان متوکل دارای شجاعتی مثال زدنی در امور است چرا که قدرت، علم و دلسوزی خداوند را پشت سر خودش احساس می کند.

آیت الله مهدوی بیان کرد: ترجیح دادن اختیار خداوند بر اختیار خود از دیگر آثار توکل برخداوند است. سیره اهل بیت(ع) این گونه نبوده است که همیشه سختی،  مشقت، بیماری، رنج و عذاب را در دنیا خواهان باشند، بلکه همیشته تسلیم اراده  و اختیار خداوند بودند.