پانزده نکته درباره "حرکات دست در نماز"

‏( در هنگام تکبـیرةُ الإحرام )

دست‏ها در هنگام گفتن تكبير این گونه بالا بَرد : انگشتان به هم چسبيده باشند. كف دست‏ها مقابل قبله باشند. با بالا آوردن دست‏ها تكبير را شروع نمايد و هنگام رسیدن دست‏ها به کنار گوش‏ها يا مقابل صورت تکبیر تمام شود و دست‏ها از گوش‏ها عقب تر نرود.

‏

( در هنگام قيام‏ )

دست‏ ها را روى ران ها بگذارد.
انگشتان دست را به هم بچسباند.

( در هنگام ركوع )

مرد دست‏ها را روى زانوها بگذارد و زن دست‏ها را بالاتر از زانوها بگذارد.
انگشتان دست را باز گذارند.

‏( در هنگام سُجود )

موقعى كه مرد می خواهد به سجده برود، اول دست‏ ها و سپس زانو ها را به زمين می گذارد و اما زن، اوّل زانوها را به زمين گذارده و به طور كامل می نشيند سپس سجده می رود.
در سجده انگشتان دست‏ ها را به هم چسبانده و برابر گوش‏ ها بگذارد، به طورى كه سر انگشتان رو به قبله باشد.
در حال سجده مردها آرنج‏ ها را به زمين نچسبانند و بازوها را از پهلو جدا نگه دارند و زن‏ ها آرنج‏ ها را بر زمين بگذارند و اعضاى بدن را به يكديگر بچسبانند.
مرد در موقع بلند شدن دست‏ ها را پس از زانوها از زمين بر دارد و زن بنشید و بعد راست بلند شود.

( مُستحبّات تشهد )

در تشهد و در بین دو سجده، دست‏ ها را بر ران‏ ها بگذارد و انگشت‏ ها را به يكديگر بچسباند.

(در هنگام قنوت )

دست‏ ها را طورى بگيرد كه كف آنها مقابل آسمان و رو به روى صورتش باشد و انگشتان را به جز ابهام به هم بچسباند.
هر دو كف دست‏ را پهلوى هم (متصل به هم) قرار دهد.
دست‏ها را به حدى بالا نبرد كه از سر تجاوز كند.
در نمازهاى واجب؛ دست‏ ها را بعد  از قنوت به صورت و سينه نکشد.

( بعد از نماز )

پس از سلامِ نماز سه مرتبه تکبیر بگويد و در هر بار دست‏ ها را تا نرمه گوش بالا بياورد.

منبع: جام

211001