پاسخ خداوند به درخواست نابجای قوم موسی(ع)

«وَ إِذْ قُلْتُمْ يا مُوسى‏ لَنْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتَّى نَرَى اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْكُمُ الصَّاعِقَةُ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ» (بقره، 55)

ترجمه: و به یاد آرید هنگامى را كه گفتید: اى موسى! ما هرگز به تو ایمان نمى ‏آوریم مگر آن كه خدا را آشكارا ببینیم، پس صاعقه ‏اى شما را فراگرفت در حالی كه شاهد آن بودید.

این آیه یكى دیگر از انحراف ‏هاى بنى ‏اسرائیل را بیان مى ‏كند. آنها كه یك بار به گوساله ‏پرستى روى آورده بودند، این بار، براى خداپرستى، تقاضایى نابجا را مطرح كرده و از روى جهل و نادانى، یا لجاجت و بهانه ‏جویى گفتند: مى ‏خواهیم خدا را با چشم خود ببینیم تا به گفته‏ هاى تو ایمان آوریم و تسلیم تو گردیم.

خداوند نیز براى آن كه نشان دهد چشم آن ها ناتوان ‏تر از آن است كه حتى بسیارى از مخلوقاتِ خدا را ببیند، صاعقه ‏اى نازل كرد كه رعد و برق وحشتناك آن باعث مرگ آنان شد و همه بى ‏جان بر زمین افتادند.

از این آیه مى ‏آموزیم كه:

گرچه خداوند دیدنى نیست، ولى آثار قدرت و عظمت او، در وجود انسان و هستى قابل دیدن است.