۲ عنصر مشترک در آداب زیارت امام حسین و قرائت قرآن

حجت‌الاسلام محسن قرائتی در بخشی از کتاب قرآن و امام حسین علیه‌السلام خود به شباهتهایی ظاهری و در عین حال لطیف کتاب خدا و  امام حسین علیه‌السلام پرداخته است که در ادامه توجه شما را به آن جلب می‌کنیم.

***اگر قرآن سیدالکلام است، (مجمع‌البیان، ج 2، ص 361) امام حسین سیدالشهداست (کامل الزیارات، ص 70)

***اگر در دعای 42 صحیفه‌ سجادیه درباره‌ قرآن می‌خوانیم: «و میزانُ قسط» در زیارت امام حسین علیه‌السلام می‌خوانیم: «اشهد انک امرت بالقسط» (جامع الاحادیث شیعه، ج 12 ص 481)

***اگر قرآن موعظه‌ پروردگار است؛ «مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ» (یونس، 57)، امام حسین علیه‌السلام در عاشورا فرمود: عجله نکنید تا شما را به حق موعظه کنم. «لا تعجلوا حتی اعظکم بما یحق لکم» (لواعج الاشجان، ص 26)

***اگر قرآن مردم را به رشد هدایت می‌کند؛ «یَهْدِی إِلَى الرُّشْدِ» (جن، 2)، امام حسین علیه‌السلام نیز می‌فرماید: من شما را به راه رشد و سعادت دعوت می‌کنم. «ادعوکم الی سبیل الرشاد» (لواعج الاشجان، ص 128)

***اگر قرآن عظیم است: «وَالْقُرْآنَ الْعَظِیمَ» «حجر، 87) امام حسین علیه‌السلام نیز سوابق عظیمی دارد. «عظیم السوابق» (بحار، ج 98، ص 239)

***اگر قرآن حق و یقینی است؛ «وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْیَقِینِ» (الحاقه، 51) در زیارت امام حسین علیه‌السلام نیز می‌خوانیم: آنقدر صادقانه و خالصانه عبادت کردی که به درجه‌ یقین رسیدی. «حتی اتاک الیقین» (کامل الرزیارات، ص 202)

***اگر قرآن مقام شفاعت دارد؛ «نعم الشفیغ القرآن» (نهج‌الفصاحه، جمله 633) امام حسین علیه‌السلام نیز مقام شفاعت دارد. «وارزقنی شفاعة الحسین» (زیارت عاشورا)

***اگر در دعای چهل و دوم صحیفه‌ سجادیه درباره‌ قرآن می‌خوانیم که پرچم نجات است؛ «عَلَمُ النَّجاة» در زیارت امام حسین علیه‌السلام می‌خوانیم او نیز پرچم هدایت است. «انه رایة الهدی» (کامل الزیارات، ص 70)

***اگر قرآن شفادهنده است؛ «وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ» (اسراء، 82) خاک قبر امام حسین علیه‌السلام نیز شفاست. «طین قبر الحسین شفاء من کل داء» (من لایحضر، ج 2، ص 446)

***اگر قرآن، منار حکمت است، (الحیاة، ج 2، ص 140) امام حسین نیز باب حکمت الهی است. «السلام علیک یا باب حکمة رب العالمین» (مفاتیح‌الجنان)

***اگر قرآن امر به معروف و نهی از منکر می‌کند؛ «فالقرآن آمر و زاجر» (نهج‌البلاغه، خطبه 182) امام حسین نیز فرمود: هدف من از رفتن به کربلا، امر به معروف و نهی از منکر است. «ارید ان امر بالمعروف و انهی عن المنکر» (سمواالمعنی فی سمواالذات، 96)

***اگر قرآن نور است؛ «نورا مبینا» (نساء 174)، امام حسین نیز نور است. «کنت نورا فی الاصلاب الشامخة» (کامل الزیارات، ص 230)

***اگر قرآن برای تاریخ و همه‌ مردم است؛ «لم یجعل القرآن لزمان و لالناس دون ناس» (سفینة البحار، ج 2، ص 413)، درباره امام حسین علیه‌السلام نیز می‌خوانیم که آثار کربلا از تاریخ محو نخواهد شد. «لا یدرس اثره ولا یمحی رسمه» (مقتل مقرم، 397)

***اگر قرآن، کتاب مبارکی است؛ «کتاب انزلناه الیک مبارک» (ص، 29)، شهادت امام حسین علیه‌السلام نیز بریا اسلام سبب برکت و رشد است. «اللهم نفارک الی فی قتله» (مقتل خوارزمی، ج 1، ص 164، (این سخن از پیامبر صلی‌الله علیه و آله است)

***اگر در قرآن هیچ انحرافی نیست؛ «غیر ذی عوج» (زمر، 28) درباره‌ امام حسین علیه‌السلام نیز می‌خوانیم؛ لحظه‌ای از حق به باطل گرایش پیدا نکرد. «لم تمل من حق الی باطل» (فروع کافی، ج 4، ص 561)

***اگر قرآن، کریم است؛ «إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِیمٌ» (واقعه، 77)، امام حسین نیز دارای اخلاق کریم است. «و کریم الخلائق» (نفس المهموم، 7)

***اگر قرآن، عزیز است؛ «وَإِنَّهُ لَكِتَابٌ عَزِیزٌ» (فصلت، 41)، امام حسین فرمود: هرگز زیر بار ذلت نمی‌روم. «هیهات منا الذله» (لهوف، 54)

***اگر قرآن، ریسمان محکم است؛ «ان هذا القرآن... العروةالوثقی» (بحار، ج 92، ص 31)، امام حسین نیز کشتی نجات و ریسمان محکم است: «ان الحسین... سفینة النجاة و العروةالوثقی» (پرتوی از عظمت حسین، 6)

***اگر قرآن، بینه و دلیل آشکار است؛ «جَاءَكُمْ بَیِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ» (انعام، 157)، امام حسین نیز اینگونه است. «اشهد انک علی بینة من ربک» (فروع کافی، ج 4، ص 565)

***اگر قرآن را باید آرام و با تأنی تلاوت کرد؛ «وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا» (مزمل، 4) زیارت قبر امام حسین را نیز باید با گام‌های آهسته انجام داد. «وامش بمشی العبید الذلیل» (کامل الزیارات، ص 221)

***اگر تلاوت قرآن باید با حزن باشد؛ «فاقروه بالحزن» (وسائل، ج 4، ص 857) زیارت امام حسین علیه‌السلام نیز باید با حزن باشد. «فزره و انت کلیب شعث» (کامل الزیارات، ص 131)

آری، حسین علیه‌السلام قرآن ناطق و سینمایی از کلام الهی است.