آیت الله فاطمی نیا : ماه رجب مقدمه آمادگی برای میهمانی خداست/ به خدا سوء ظن نداشته باشیم + گزارش تصویری

گزارش تصویری

عقیق: جلسه هفتگی تفسیر صحیفه سجادیه توسط استاد سید عبدالله فاطمی نیا عصر سه شنبه در مسجد جامع ازگل برگزار شد.

در ادامه گزیده ای از سخنان استاد فاطمی نیا را بخوانید:

- ماه رجب ماه بسیار پر فضیلتی است. البته اعمال ماه رجب مستحباتش خوب است اما اصلش توجه باطنی است. توجه کنید به باطن این اعمال و دعاهای آن. این ماه را اصب هم می گویند یعنی ماه ریزش رحمت الهی، و عمده کار در این ماه استغفار است.

-  در حدیث است که رجب و شعبان مثل چشمه هستند که قبل از ماه رمضان انسان ها خودشان را در آن شست و شو دهند. انسان باید برای مهمانی خدا آماده شود. این استغفار و آمرزش بسیار مهم است، البته این استغفار و آمرزش نه اینکه همین طوری باشد بلکه باید واقعا از ته دل باشد.

- استفاده از مناسبت های این ماه هم بسیار مهم است. در این ماه هم تولد و هم شهادت و هم مبعث داریم که باید از اینها استفاده کنیم. ما باید رابطه مان را همیشه با خدا حفظ کنیم. بزرگان مثالی می زنند که گوسفندی در گله از راهش چند قدم جدا می شود و بعد کم کم و کم کم می بیند که خیلی جدا شده و دیگر کامل جدا شده است و بعد می بیند که گرگی می آید و بعد هرچقدر این حیوان داد بزند دیگر صدای او را کسی نمی شنود. این گرگ خب برای ما همان شیطان است. این است که ما نباید از راه منحرف شویم. رجب ماه استغفار است، همین طور ماه شعبان.

- اولین جمعه ماه رجب که همین جمعه است و بسیار مهم است و در روایات تاکید شده است که اعمال خاصی دارد. اولین شب جمعه اش را می گویند لیله الرغایب، این یعنی چه؟ رغایب جمع رغیبه است، «رغیبه» به معنای چیزی که مورد رغبت و میل است و نیز به معنای عطا و بخشش فراوان می‌باشد. بنابر معنای اول «لیله الرغائب» شبی است که میل و توجه به عبادت و بندگی در آن بسیار است و بندگان خدا در این شب گرایش زیادی به رفتن به در خانه خدا و ارتباط و انس با او دارند. بنابر این جمع بندی که می شود کرد در این شب خدا یک عنایت خاصی به بندگان خودش دارد . یک چیزهایی که بندگان و ارواح طیبه در این شب به آن چیزها رغبت می کنند و خداوند به بندگان خاص خودش می دهد و انسان خوب است که به خدا بگوید که خدایان این چیزهایی که به بندگان خوبت می دهی به ما هم بده.

- رسیدیم به دعای دوازدهم مولایمان امام سجاد(ع)، امام می فرماید : خدایا سه چیز مانع می شود که من از شما چیزی بخواهم و یک چیز هم مرا تشویق می کند که از شما بخواهم، اما آن سه چیز: یک امری کردی من درنگ کرده ام، گفتم حالا انجام می دهم ، فرصت هست ، ونهی کردی و به سرعت عمل کردم و نعمتی را دادی و من در شکر آن کوتاهی کردم، این سه چیز یادم می افتد می گویم من دیگر چگونه از خداوند چیزی بخواهم. و اما یک چیز که باعث می شود من از شما چیزی بخواهم این تفضل شما است. ما نباید به خداوند سوءظن داشته باشیم و خیلی وقت ها همین سوءظن کارها را خراب می کند. اگر چیزی را از خدا بخواهید یا آن را می دهد یا بهتر از آن را.

- می گوید: اول خجالت می کشیدم از شما چیزی بخواهم اما الان می بینم که تفضل دارید. بعد می گوید من ایستاده ام به در خانه عزت شما. این واقعا جمله زیبایی است. این خانه سراسر عزت و بزرگی است. ایستادن به در این خانه هم شرایط خاصی دارد و انسان نباید بی ادب به در این خانه بیاید. انسان باید تا آنجا که می تواند اینگونه بایستد که در مقابل خدایش ذلیل است. انسان اگر این شرایط را بداند دعایش زودتر مستجاب می شود. درخواست کردن یک انسان هیچ کاره فقیر به درگاه غنی بی نیاز.

- یک عبارتی در صحیفه است که در شرحش مفسران تقریبا عاجز شده اند. یک وقت خدا به انسان احسان می کند و آدم احساس می کند خداوند دارد کارهایش را درست می کند. شخصی آمد پیش امام صادق(ع) گفت: یابن رسول الله چند وقتی است که شرایط من بسیار مناسب شده است و گوسفندانم چند برابر شده و محصولاتم بسیار خوب بار داده است، اما می ترسم از این نعمت ها، ترسم این است که این نعمت ها عامل گناه من باشد. حضرت جوابی می دهند که این جواب را فقط معصوم می تواند بگوید و دیگران هرگز نمی توانند چنین پاسخی بدهند ،  حضرت می فرماید: ببین وقتی نعمت به تو رسیده است اگر توجهت به منعم است بدان که این نعمت لیاقت تو است. اما این به معنی غرور تو نباید باشد. بعضی ها که به جایی می رسند می گویند خب ما یک ریشی پیش خدا داریم، این غلط است، اینها همه دست خدا است و اگر او نخواهد انجام نمی شود. اگر خدا بخواهد تمام کارها درست می شود. من مخالف حرکت کردن نیستم اما تمام قدرت دست خداست. حالا معصوم جواب می گویند که آیا من منعمم هستم یا مستدرجم، می گوید: اگر در وقت نعمت توجه به منعم داری، شاکر هستی پس تو منعم هستی. این شکر هم نباید لسانی باشد، شاکر باید شکر عملی هم داشته باشد.

- امام سجاد(ع) در ادامه دعا می فرماید : ای خدا من در برابر احسانی که شما کرده اید کار بزرگی انجام نداده ام، فقط گناهانم را ترک کردم. یعنی امام دلش راضی نیست و کافی نمی داند. این را برای ما می گوید: یعنی ما گناه را ترک کرده ایم، اما به فکر همسایه مان نبوده ایم، غیبت را ترک نکرده ایم، نمازمان را درست نکرده ایم و از این قبیل، یعنی انسان باید وقتی احسانی به او می رسد باید تمام طاعاتش را درست کند.