۰۶ آذر ۱۴۰۳ ۲۵ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۲ : ۱۶
امروز/ امام علي(ع) وارد صفين شد
امروز پنجشنبه ۲۲ محرم مصادف با ورود امام علي بن ابي طالب (ع) به صفين، جهت نبرد با سپاه معاويه در سال ۳۷ هجري قمري است.
عقیق: معاوية بن ابي سفيان كه از زمان خلافت عمر بن خطاب به حكومت شام منصوب شده بود، در عصر خلافت عثمان بن عفان به خاطر رابطه خويشاوندي با وي و اموي بودن هر دو، از موقعيت ممتازي برخوردار و به يك حاكم مقتدر و مستبد تبديل شد.
پس از آنكه حضرت علي (ع) با رأي آزاد و مستقيم مردم به خلافت رسيد و در صدد زدودن نابكاري‌ها؛ تبعيضات و ستم گري‌هاي حاكمان پيشين برآمد و براي اين منظور بسياري از عاملان و حاكمان نالايق را بر كنار نمود، با مخالفت‌ها و سرپيچي‌هاي معاوية بن ابي سفيان، حاكم شام روبرو گرديد و ارسال نامه‌هاي متعدد و رفت و آمد پيك‌هاي مختلف، تأثيري در ياغي گري‌هاي معاويه بر جا نگذاشت و سرانجام به نبرد و جنگي بزرگ تبديل گرديد.
نبرد بزرگ سپاهيان اسلام به فرماندهي امام علي (ع) و سپاهيان شام به سركردگي معاويه بن ابي سفيان در سرزميني ميان شام و عراق، معروف به صفين در كنار رود فرات به وقوع پيوست.
حضرت علي (ع) پس از گردآوري نيروهاي رزمنده و جهادگر، در روز بيست و دوم محرم سال ۳۷ قمري وارد سرزمين صفين گرديد و به طلايه داران سپاهش، به فرماندهي مالك اش‌تر نخعي پيوست.
معاوية بن ابي سفيان نيز در همين ماه وارد صفين شد و به طلايه داران سپاه خويش به فرماندهي ابوالأعور سلمي ملحق شد.
به حرمت ماه محرم، طرفين از جنگ و نبرد با يكديگر در اين ماه خودداري كردند ولي با پايان يافتن محرم و آغاز ماه صفر، نبرد بي‌امان طرفين آغاز گرديد و تعداد فراواني از دو طرف كشته، زخمي و اسير گرديدند. ولي تلفان شاميان چند برابر شهدا و زخميان سپاه حضرت علي (ع) بود.
سرانجام با دسيسه‌هاي معاويه و عمرو بن عاص در واپسين مراحل جنگ، سپاهيان شامي براي گريز از هجوم بي‌امان سپاهيان حضرت علي (ع)، قرآن‌ها را بر روي نيزه كرده و خواستار صلح و حكميت قرآن شدند.
همين نيرنگ، موجب فريب خوردگي برخي از متحجران و مقدس مآبان سپاه امام علي (ع) شد و اختلاف و پراكندگي آنان را به ارمغان آورد و موجب آن شد كه بدون دست يابي به نتيجه مطلوب، به جنگ پايان دهند و خاتمه كار را به حكميت واگذارند. (۱)
پی نوشت:
۱- نك: بحارالانوار (علامه مجلسي)، ج ۳۲، ص ۴۳۰؛ شرح نهج البلاغه (ابن ابي الحديد)، ج۳، ص ۲۱۵؛ الفتوح (ابن اعثم كوفي)، ص ۴۶۰؛ كشف الغمه (علي بن عيسي اربلي)، ج۱، ص ۳۳۴؛ انساب الاشراف – ترجمه امير المؤمنين (ع) – (بلاذري)، ص ۱۸۵
منبع:حج
211008
پس از آنكه حضرت علي (ع) با رأي آزاد و مستقيم مردم به خلافت رسيد و در صدد زدودن نابكاري‌ها؛ تبعيضات و ستم گري‌هاي حاكمان پيشين برآمد و براي اين منظور بسياري از عاملان و حاكمان نالايق را بر كنار نمود، با مخالفت‌ها و سرپيچي‌هاي معاوية بن ابي سفيان، حاكم شام روبرو گرديد و ارسال نامه‌هاي متعدد و رفت و آمد پيك‌هاي مختلف، تأثيري در ياغي گري‌هاي معاويه بر جا نگذاشت و سرانجام به نبرد و جنگي بزرگ تبديل گرديد.
نبرد بزرگ سپاهيان اسلام به فرماندهي امام علي (ع) و سپاهيان شام به سركردگي معاويه بن ابي سفيان در سرزميني ميان شام و عراق، معروف به صفين در كنار رود فرات به وقوع پيوست.
حضرت علي (ع) پس از گردآوري نيروهاي رزمنده و جهادگر، در روز بيست و دوم محرم سال ۳۷ قمري وارد سرزمين صفين گرديد و به طلايه داران سپاهش، به فرماندهي مالك اش‌تر نخعي پيوست.
معاوية بن ابي سفيان نيز در همين ماه وارد صفين شد و به طلايه داران سپاه خويش به فرماندهي ابوالأعور سلمي ملحق شد.
به حرمت ماه محرم، طرفين از جنگ و نبرد با يكديگر در اين ماه خودداري كردند ولي با پايان يافتن محرم و آغاز ماه صفر، نبرد بي‌امان طرفين آغاز گرديد و تعداد فراواني از دو طرف كشته، زخمي و اسير گرديدند. ولي تلفان شاميان چند برابر شهدا و زخميان سپاه حضرت علي (ع) بود.
سرانجام با دسيسه‌هاي معاويه و عمرو بن عاص در واپسين مراحل جنگ، سپاهيان شامي براي گريز از هجوم بي‌امان سپاهيان حضرت علي (ع)، قرآن‌ها را بر روي نيزه كرده و خواستار صلح و حكميت قرآن شدند.
همين نيرنگ، موجب فريب خوردگي برخي از متحجران و مقدس مآبان سپاه امام علي (ع) شد و اختلاف و پراكندگي آنان را به ارمغان آورد و موجب آن شد كه بدون دست يابي به نتيجه مطلوب، به جنگ پايان دهند و خاتمه كار را به حكميت واگذارند. (۱)
پی نوشت:
۱- نك: بحارالانوار (علامه مجلسي)، ج ۳۲، ص ۴۳۰؛ شرح نهج البلاغه (ابن ابي الحديد)، ج۳، ص ۲۱۵؛ الفتوح (ابن اعثم كوفي)، ص ۴۶۰؛ كشف الغمه (علي بن عيسي اربلي)، ج۱، ص ۳۳۴؛ انساب الاشراف – ترجمه امير المؤمنين (ع) – (بلاذري)، ص ۱۸۵
منبع:حج
211008
گزارش خطا
