سرودۀآیت الله صافی درمدح حضرت معصومه

عقیق

شفيعه محشر

اين بارگه كه خاك درش مُشكِ اذفر است

بويش چو بوى خُلد برين روح‌پرور است

دار الشّفا و عـقده‌گشا و فرح‌فزاست

باب امان ز محنـت فرداى محشر است

طور حضـور و مطلـع نور و مطاف حور

آرامـگاه دختــر موســى بن جعفر است

خاتون ديــن‌پناه كه برهـان عزّتـــش

هر صبح و شــام، صيحه «الله اكبــر» است

هر كس درى و خانه و راهى گزيده است

چشم اميد لطفى صـافى بر ايــن در است

مريم دوران

اي دختر دين و خواهر ايمان

اي مهر سپهر دانش و عرفان

اي اسوه شرم و عفت و عصمت

الگوي وقار و حشمتِ نسوان

اي بنت امام هفتمين، موسي

آن معدن صبر و حجّت يزدان

در چرخ وفا، تو مهرِ رخشنده

در برج حيا، تو اختر تابان

اي رونق دين احمد مرسل

اي پايه رفعتت بر از كيوان

بر اوج شرف، مثالي از زهرا

در قدس مقام، مريم دوران

در باغ كمال، نوگل ياسين

و از بحر كرم، تو لؤلؤ و مرجان

فيض تو رسد به كهتر و مهتر

كان جلوه بود ز رحمت رحمان

آباء تو جمله رهبران خلق

عالي‌قدَر و جلال و عاليشان

مهر تو به زخم‌ها همه مرهم

لطف تو به دردها همه درمان

دشواري كارها و سختي‌ها

از فيض عنايتت شود آسان

در وصف تو منطقم بود الكن

در قدر تو عقل واله و حيران

قم از تو شده است قـبّةالاسلام

فخرش به تو پايدار و جاويدان

ميعاد تقرّب است و عشّ آل

كانون علوم بي حد قرآن

اي گوهر بحر رأفت و رحمت

اي عنصر جود، معدن احسان

بين «لطفي صافي» پريشان حال

سرگشته به تيه حسرت و خسران

طي كرده بهار عمر در غفلت

كرده است سياه نامه از عصيان

از خوف گناه و هول روز حشر

چون بيد، تنش همي بود لرزان

در خجلت از آن بود كه در فردا

ظاهر شود آنچه كرده در پنهان

با اين همه خواهد از شما  كاحوال

گردد به شفاعت شما جبران

با حبّ محمّد و ولاي آل

امّيد نجات دارد و غفران

بر احمد و آل، بي حد و بسيار

تسليم و تحيّات قادر سبحان

اختر برج حیا

اي كه دل افسرده و غميني و مضطرّ * و اي كه تو را روزگار كرده مكدّر

خويش ز غم كن خلاص وگير به اخلاص * رشته‌اي از چادر شفيعه محشر

بضعه خير النّساء، صفيّه يزدان * معدن جود و كرم، عزيز پيمبر

گوهر بحر كمال و حشمت و عصمت * اختر برج حيا، سليله حيدر

طاهره و پاك، هم‌چو مريم عذرا * صاحب عزّ و شرف، حبيبه داور

مفخر قم عُشّ اهل بيت رسالت * شهر حديث و محدّثين موقّر

منبع زهد و عفاف و دانش و بينش * مركز ايمان و قدس و معرفت و فرّ

همچو پدر، قبله حوايج مردم * كارگشاي بشر ز كهتر و مهتر

روضه او طور طالبان تجلّي * مهد كرامات و معجزات مكرّر

خاك درش توتياي چشم خلايق * بوي رواقش حيات‌بخش و معطّر

حُرمت آن، هم‌چو حُرمت حرم و بيت *حجر ومقام و صفا و زمزم و مشعر

مرقد پاكش مطاف عالي و داني * خطّ ولايش، شعار اكبر و اصغر

صاحب اين نعت واين صفات نكو كيست؟*حضرت معصومه دخت موسي جعفر

اي فلك رفعت و سپهر معالي * اي شرف دودمان ساقي كوثر

اي همه اسلاف تو اعاظم عالَم * حجّت و پيغمبر و امام و رهبر

«لطفي صافي» ز هول روز قيامت * سخت غمين و پريش باشد و مضطرّ

چـون پدر وچون برادرش به همـه عمر * بوده شما را مديح‌خوان و ثناگر

چشم امّيدش بود به سوي شما باز * تا برهانيدش از جحيم مسعّر

منبع:حوزه