چه کنیم که اهل بیت ما را قبول کنند/ اگر باور کنم که در مجلس اهل بیت هستم، مؤدب صحبت می کنم + گزارش تصویری

 نکاتی از سخنان حجت الاسلام صدیقی:

_ ذاکرین اهل بیت رونق دهندگان بازار اهل بیت عصمت و طهارت و پرچم داران سوق دل ها به سوی کانون معارف دینی می باشند. ما همیشه میهمان حضرت حجت هستیم و ما هر جا برویم خانه حضرت است و هر سفره ای سفره حضرت است. همه مخلوقات و انسان ها ریزه خوار سفره امام زمان هستند. سفره رحمانیت حضرت حق است که به دست امام زمان در عالم گسترده شده است و هرکسی چیزی گیرش بیاد سر این سفره است.

_ ما امید و انتظارمان این است که نوع ارتباط ما با امام زمان تفاوت داشته باشد با نوع ارتباط دیگر ادیان و کسانی که دلی با اهل بیت عصمت و طهارت ندارند. انشاءالله ما جزء خادمان و دلدادگان و فرمانبرهای آن حضرت باشیم. و روز جمعه روز حضرت می باشد.

_ روز جمعه روز میهمانی خاص برای محارم و خودی ها است. سعی کنیم که غیر خودی نباشیم. کسانی که اهل ظلم هستند از گردنه رحمت خدا خارج هستند.

_ ما که دم از اهل بیت می زنیم و مداح دستگاه اهل بیت هستیم چکار کنیم که آنها قبول کنند که ما هم جزیی از آنها هستیم. در قرآن می فرماید که کسانی که با حضرت ابراهیم رابطه ولایی دارند که از او پیروی کنند. ادعا را قبول نمی کنند. حرف زدن که نشانه دوستی نیست.

_ قرآن کریم به پیامبر می فرماید که بگو علامت محبت از خدا تبعیت از رهبری است. ما پرچم داری در میان شما قرار دادیم که آدرس ما را برای شما آورده است. پیامبر جلودار قافله ای است که می خواهد دل ها را به سوی خدا ببرد. علامت دوستی خدا تبعیت از پیامبر است.

_ در آیه ای که نتیجه رسالت پیامبر و ثمره شجره خاتمی در آن مطرح شده است می فرماید که پیامبر به آنها بگو  من از کسی مزد و حقوق و رأی نخواستم  و من دین و عزت و اخلاق و فرهنگ و تمدن و معرفتی که به هستی آوردم و سعادت و خوشبختی را برای شما آوردم و همه چیز را که قرآن است را آوردم. قرآنی که ریسمان بین شما و خدا است. بی دینی از حیوانیت بسیار بدتر است. من برای شما ارزش آوردم. ثمره دین این است که باید گرایش داشته باشید. باید منصوب شوید. آن که نتیجه و میوه و اثر و ارمغان دین من است باید محبت ذی القربی داشته باشید.

_ گاهی محبت به درجه مودت می رسد. مودت محبتی است که جان گرفته است و ریشه پیدا کرده و ساقه اش رشد پیدا کرده و شاخه هایش آسمان قلب انسان را نشانه گرفته است.  در خانواده یک مداح و یک خطیب و یک روحانی باید مأمور خدا باشد و چراغ مودتش در خانه روشن باشد.  

_ مودت محتوا است و حیات چشمه جوشان است. باید دل بجوشد. حقیقت پیامبر علی است. اهل بیت پیامبر جلوه  و نمودهای پیامبر هستند و مظاهر اسماء خداوند هستند. باید هم از پیامبر و هم از اهل بیت پیامبر تبعیت کرد. اهل بیت هیچ احتیاجی به ما ندارند.

_کسی که  یا زهرا بگوید باید هزینه بدهد. و از همه چیز خود برای دینش بگذرد. اهل بیت شهدا را کمک کردند. نوکر باید طوری نوکری کند که وقتی افتاد ارباب بالای سرش بیاید و سر غلام را بر زانوی خود بگذارد. معلوم می شود که نوکر اینقدر صادق بوده است. نوکر آیینه ای بوده که ارباب را نشان می داده است. هیچ سنخیتی با ارباب ندارد. که این تطبیق فرع بر اصل است.امام حسین هنوز هم تنها است.

نکاتی از سخنان حاج علی انسانی:

_ من مدتی فاصله داشتم و مانند ماهی لیز می خوردم از این جلسات از دوستان ولایی محروم بودم. تنها جمله من برای این مجالس چه برای واعظ و شاعر و مدیحه سرایان و ...  این است که باورمدار باشید. آقای حاج اسماعیل ما می فرمود باور یاور می شود. من ذاکر باور کنم که مولا و موالیان من ناظر هستند و می بینند. امام می فرمود که عالم محضر خداست. اگر درمجالس مربوط به ولا و محبت اهل بیت من بدانم و باور کنم که من را می بینند مؤدب صحبت می کنم و بعضی از زوایا را لحاظ می کنم. جملاتی را فرمودند که یک وقتی برای من پیش آمده است.

_حرف خیلی دارم. مجلسی ندیدم. مخاطبی ندیدم. حرف زیاد است. چگونه دل انسان به درد نیاید که کارشناسان نا کارشناسی می کنند. جراید حرف هایی را می زنند. مراجع هشدار می دهند . زنهار می دهند. اهل تحقیق هشدار می دهند. بر نمی تابند.

_من دیگر روی منبر نمی نشیم. قدیم ها پا منبری بودند. منبر عظمت دارد. دین باید ادا شود.

_در بسیاری از حوزه ها و کنگره های شعری و ادبیات عنوانی را به این خاک پای شما می دهند من عرض می کنم همه را کنار بگذارید و فقط به من بگویید ذاکر سیدالشهدا هستم. به شعرا هم گفتم که شما هم مداح هستید. کسی که برای سیدالشهدا شعر می گوید مداح است و فقط شما دکلمه می کنید.

_یکی از بزرگان می گفت که متأسفانه این قطار از ریل خارج شده است. حتی وقتی مقام معظم رهبری هم می گویند گوش نمی دهند. مراقبت باشیم به ابا عبدالله جو فروشی نکنیم. حرکات و لباس و رفتارمان جو فروشی است. این ها دوام ندارد و مردم بالاخره کنار می زنند. خدا نکند یک مستمع را از خود برنجانیم. مردم با یک بیت اباعبدالله پرواز می کنند. هیچ وقت یک مستمع با شور و حال سیدالشهدا لذتی که می برد قابل قیاس نیست.