ذکری که آیت الله بهجت(ره) زیاد می‌گفت

عقیق

وی با بیان اینکه ایشان جشن تکلیف خود را در کربلا گرفتند گفت: سپس به مدت 5 سال به نجف اشرف تشریف برده و در آنجا سطوح عالیه را از محضر آیات عظام میلانی، شاهرودی، خویی و در زمینه فلسفه از اساتیدی چون سید حسین بادکوبه‌ای ،شیخ مرتضی طالقانی که از رجال فلسفه زمان خود بوده آموختند. همچنین دروس خارج فقه را از سید ابوالحسن اصفهانی، نائینی، رضا عراقی، محمدحسین کمپانی بیشترین بهره‌ها را برده‌اند.

تولیت حوزه نبی‌اکرم (ص) افزود: آیت‌الله سیدعلی قاضی (ره) استاد علم عرفان و اخلاق ایشان  برادر علامه طباطبایی بوده که خود از بزرگان سیر و سلوک است،آیت‌الله‌العظمی بهجت را به آیت الله قاضی آشنا کرده که با همت و تلاش زیاد، ایشان از شاگردان برجسته علم اخلاق و عرفان و سلوک شدند.

وی ادامه داد: آیت‌الله‌العظمی بهجت در سن 30 سالگی به ایران برگشته و در شهر فومن ازدواج می‌کند و سپس برای زیارت حضرت معصومه (س) رهسپار قم شده و در آنجا با حضرت آیات بروجردی و کوه کمره‌ای که مرجع آن زمان بودند استفاده‌های بسیاری کرده که در این زمان اساتید ایشان همچون آقای قاضی، کمپانی و ... بدرود حیات گفته و آقای بهجت (ره) با زمینه علمی قوی که از نجف اشرف داشته در شهر مقدس قم ماندنی و از دروس آیت‌الله بروجردی و کوه‌کمره‌ای استفاده کرده و 60 سال آخر عمر با برکتشان را در همین شهر سکونت داشتند.

آیت‌الله نجفی ابراز داشت: ایشان به حضرت امام خمینی بسیار علاقه‌مند بوده و از همان آغاز انقلاب امام را راهنمایی می‌کرده و بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران نیز توجه و محبت خاصی نسبت به ایشان داشته و بعد از فوت حضرت امام نسبت به رهبری ارادت خاص و ارتباطات نزدیکی با رهبر معظم رهبری داشته به طوریکه گهگاهی حضرت آقا در نیمه‌های شب به ملاقات استاد بزرگوارمان رفته و مسائلی را با یکدیگر مطرح می‌کردند.

تولیت مدرسه نبی‌اکرم (ص) تأکید کرد:  آیت‌الله العظمی بهجت مرجعی عالیقدر بودند که هم در فقاهت، مبانی علمی اصولی، و هم از نظر اخلاق و عرفان، فقیهی عارف بوده که عرفان اسلامی و فقاهت را با همدیگر تجمیع کرده که این در نوع خودش کم‌نظیر بوده که ارتحال ایشان کلمه ای برای حوزه‌های علمیه قم بود.

وی تأکید کرد: جوانان و طلاب که با ایشان در ارتباط بودند از زندگی این مرجع بزرگ درس‌های فراوانی گرفته، زیرا که سیر‌ و سلوک ایشان الی‌اللهی بوده و حضرت استاد ذوب در توحید بودند و جوانان برای آینده اندیشی و زندگی خوب باید راه این معلم اخلاق بزرگ را در پیش گرفته و از راه اسلام، توحید، قرآن و عترت جدا نشده و راه این پیر طریقت را برای سازندگی زندگی فردی و اجتماعی‌شان طی کنند.

وی ادامه داد:  آیت‌الله بهجت آنقدر در مسائل اخلاقی، سلوکی، عرفان و همچنین خودسازی بالا بود که هیچ چیز را به غیر از خدا دردنیا نمی‌دید که همین درس بزرگ تربیتی برای آحاد مردم است.

تولیت مدرسه دینی ابراز داشت: رفتار ایشان با کودکان و طلاب به قدری خوب بود که هرگاه فرزندی برای عرض ادب به خدمت ایشان می‌رسیدند اظهار محبت و لطف نموده و همچنین اگر کسی برای پرسش به پیش ایشان می‌آمد به صورت کامل و با طمأنیه خاصی پاسخ می‌فرمودند.

آیت‌الله نجفی ادامه داد:‌ طلاب و عزیزانی که علاقه‌مند به ارتباط مستمر با امام زمان (عج) داشته به خدمت ایشان رسیده و دستورالعمل‌های لازم را از حضرت استاد فرا گرفته، زیرا که ایشان با تهذیب نفس خودش همین متوسل به امام زمان (عج) می‌شدند.

شاگرد حضرت آیت‌الله العظمی بهجت اشاره کرد: استاد بزرگوارمان ذکر یا ستار را زیاد می‌گفتند که بعضی از علما علت این امر راداشتن چشم برزخی دانستند که با این کار می‌خواستند خداوند متعال باطن مردم را به او نشان دهد و این موضوع به قدری واضح بود که شاگردان آن حضرت قبل از دیدار با ایشان توبه و استغفرالله را گفته و سپس خدمت این استاد بزرگوار می‌رفتند.

وی عنوان کرد: ایشان ذکر لاحول‌ولاقوة‌الابا‌الله العلی‌العظیم را به جوانان به جهت دوری از گناه توصیه می‌فرمودند و با توجه به اخلاقیات و ایمان بالای ایشان، هر جوان و طلبه‌ای که با این استاد معظم در ارتباط بود از منظر تقوی و اخلاق ساخته می‌شد.

آیت‌الله نجفی افزود: یکسری از خاطرات از قول ایشان ذکر می‌گردد که توسط پسر محترمشان کاملاٌ تأیید نشده که علت این امر را همراهی نکردند پسرشان با پدر محترم در سفرهایشان بوده است و به طورکلی هر خاطره‌ای که با مذهب منافات نداشته باشد درست بوده و هیچ شکی در این مورد درست نیست.

حضرت آیت‌الله نجفی با ذکر خاطره‌ای از ایشان بیان کرد: طلبه‌ای که تازه عروسی کرده بود همسرش را گم کرده و دل نگران به خدمت حضرت آیت‌العظمی رسیده و ایشان با نگاهی محبت‌آمیز به صورت شاگردشان مکان همسر آن فرد را گفته و طلبه به یک آرامش خاصی رسیده و خانم خود را در حرم مطهر حضرت معصومه پیدا کرد.

آیت‌الله نجفی در پایان خاطرنشان ساخت: استاد بزرگوارم همیشه در حال ذکر خداوند متعال بوده و نفس اماره خود را کنترل و در جهت تدریس و کمک به طلاب و مردم از هیچ کوششی دریغ نکرد.