هر قدر اين زيارت سختتر باشد، ثواب آن بيشتر است
حضرت فرمود: «هر قدر اين زيارت سختتر باشد، ثواب آن بيشتر است و ميزان ثواب به اندازه ميزان ترس است. هر كس با ترس به زيارت حسين (ع) بيايد، خداوند ترس روز قيامت را از او برميدارد و از او ميگذرد و ملائكه بر او درود ميفرستند و پيامبر اكرم به ديدنش ميآيد و برايش دعا ميكند و به گونهاي در نعمت و فضل خدا غوطه ور ميگردد كه گزندي به او نميرسد و مشمول رضوان خدا ميشود».
عقیق:نمونههايي از توصيههاي امام صادق (ع) به زيارت سيدالشهدا (ع)۱. محمد بن مسلم نقل ميكند كه امام صادق (ع) به من فرمود: آيا به زيارت قبر حسين (ع) ميروي؟ عرض كردم: آري، امّا با ترس و لرز. حضرت فرمود: «هر قدر اين زيارت سختتر باشد، ثواب آن بيشتر است و ميزان ثواب به اندازه ميزان ترس است. هر كس با ترس به زيارت حسين (ع) بيايد، خداوند ترس روز قيامت را از او برميدارد و از او ميگذرد و ملائكه بر او درود ميفرستند و پيامبر اكرم به ديدنش ميآيد و برايش دعا ميكند و به گونهاي در نعمت و فضل خدا غوطه ور ميگردد كه گزندي به او نميرسد و مشمول رضوان خدا ميشود».. بحارالانوار، ج ۱۰۱، ص ۶۱۲. زراره نقل ميكند: به امام باقر (ع) عرض كردم: درباره كسي كه با ترس به زيارت جدتان حسين برود، چه نظري داريد؟ حضرت فرمود: «خداوند او را در روز فزع اكبر (قيامت) ايمن ميدارد و ملائكه با بشارت با وي ملاقات ميكنند و به او ميگويند: نترس و ناراحت نباش امروز روز راحتي توست». بحارالانوار، ج ۱۰۱، ص ۱۲۷.۳. معاوية بن وهب نقل ميكند كه امام صادق (ع) فرمود: «اي معاويه! زيارت قبر حسين (ع) را به خاطر ترس رها مكن؛ زيرا كسي كه آن را ترك كند، بعد از مرگ حسرت خواهد خورد كهاي كاش ميتوانست به اختيار خويش از قبر بيرون آمده و به زيارت حسين (ع) برود. آيا دوست نداري كه خدا تو را ببيند و از جمله افرادي باشي كه پيامبر برايشان دعا ميكند و همينطور فاطمه و علي:؟!». بحارالانوار، ج ۱۰۱، ص ۹.۴ـ عبدالله بن بُكير ميگويد: به امام صادق عرض كردم: من در درون خودم در كشاكش و درگيري هستم؛ قلبم مشتاق زيارت امام حسين است، امّا از مأمورين حكومتي هراس دارم! امام صادق فرمود: «اي عبدالله! آيا نميداني كسي كه بترسد و ترسش به خاطر ما باشد، خداوند او را در قيامت در سايه عرش خويش قرار ميدهد و با حسين همكلام ميگردد و از هول قيامت ايمن ميشود؟ آن زماني كه مردم در جزع و فزع هستند، ملائكه او را در بر ميگيرند و آرامش و بشارت ميدهند». بحارالانوار، ج ۱۰۱، ص ۱۱منبع:حج211008