۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۲۰ : ۲۱
اين فرد خود را فرزند امام علي مي‌دانست/عكس
امروز ۱۴ صفر، بنا بر برخي گزارشات تاريخي سالروز شهادت محمد بن ابي بكر است. او كه به فرموده پدرش علي (ع) به تكليف خود عمل كرد و جان بر سر عشق نهاد.
عقیق:مادرش، اسماء بنت عميس پيشتر‌ها همسر جعفر بن ابيطالب بود و پس از شهادت او به عقد ابوبكر ابن ابي قحافه در آمد.
محمد نزديك سه سال داشت كه با مرگ پدرش و ازدواج مادرش با علي(ع) به خانه امير مومنان راه يافت. پيشتر نيز رابطه اسماء با خاندان پيامبر مثال زدني بود.
او بيش از آنكه خود را فرزند ابوبكر بداند، فرزند علي(ع) مي‌دانست و علي(ع) نيز او را پسر خويش مي‌خواند.
از سوي علي (ع) والي مصر شده بود كه شيعيان آل ابي سفيان بر او هجوم كردند و در جنگي نا برابر سپاه كوچك محمد را مغلوب ساخته و آن جگر گوشه علي(ع) را به شهادت رساندند.
لشگريان عمروعاص جسد بي جان محمد را در ميان شكم خر مرده اي گذاشتند و به آتش كشيدند.
و امروز ۱۴ صفر، بنا بر برخي گزارشات تاريخي سالروز شهادت محمد بن ابي بكر است. او كه به فرموده پدرش علي(ع) به تكليف خود عمل كرد و جان بر سر عشق نهاد.
پس از شهادت محمد بن ابى بكر، امام على(ع)، نامه اى به ابن عباس نوشت و در آن نامه، از محمد بن ابى بكر به بزرگى ياد كرد:
«نيروى متجاوز شام بر مصر چيره شد و محمد بن ابى بكر به سعادت شهادت رسيد. من در سوگوارى محمد، سخت آزرده خاطرم و در برابر اين فاجعه، از خداوند متعالى اجر جَزيل تمنا دارم. محمد فرزند من و فرزندى رشيد و سعيد و محبوب بود. محمد فرماندار من بر مصر و فرماندارى پاكدامن و پرهيزكار بود. محمد شمشيرى برنده، تيرى شكافنده و شخصيتى باكفايت و برجسته بود».
هنگامى كه خبر شهادت محمد بن ابى بكر و شادى معاويه به امام على عليه السلام رسيد، فرمود: «بىتابى ما به اندازه شادى آنهاست. من در تمام جنگهايم براى شهيدى مانند محمد بىتابى نداشته ام. او فرزند همسر من بود. من او را فرزند خود مىدانستم و او مرا به نيكى دوست مىداشت. به خاطر اينهاست كه محزون هستيم.»
امام على(ع) در جاى ديگر چنين مىفرمايد: «همانا اندوه ما بر شهادت محمد، به اندازه شادى شاميان است، جز آنكه از آنان يك دشمن و از ما يك دوست كم شد».
منبع:حج
211008
محمد نزديك سه سال داشت كه با مرگ پدرش و ازدواج مادرش با علي(ع) به خانه امير مومنان راه يافت. پيشتر نيز رابطه اسماء با خاندان پيامبر مثال زدني بود.
او بيش از آنكه خود را فرزند ابوبكر بداند، فرزند علي(ع) مي‌دانست و علي(ع) نيز او را پسر خويش مي‌خواند.
از سوي علي (ع) والي مصر شده بود كه شيعيان آل ابي سفيان بر او هجوم كردند و در جنگي نا برابر سپاه كوچك محمد را مغلوب ساخته و آن جگر گوشه علي(ع) را به شهادت رساندند.
لشگريان عمروعاص جسد بي جان محمد را در ميان شكم خر مرده اي گذاشتند و به آتش كشيدند.
و امروز ۱۴ صفر، بنا بر برخي گزارشات تاريخي سالروز شهادت محمد بن ابي بكر است. او كه به فرموده پدرش علي(ع) به تكليف خود عمل كرد و جان بر سر عشق نهاد.
پس از شهادت محمد بن ابى بكر، امام على(ع)، نامه اى به ابن عباس نوشت و در آن نامه، از محمد بن ابى بكر به بزرگى ياد كرد:
«نيروى متجاوز شام بر مصر چيره شد و محمد بن ابى بكر به سعادت شهادت رسيد. من در سوگوارى محمد، سخت آزرده خاطرم و در برابر اين فاجعه، از خداوند متعالى اجر جَزيل تمنا دارم. محمد فرزند من و فرزندى رشيد و سعيد و محبوب بود. محمد فرماندار من بر مصر و فرماندارى پاكدامن و پرهيزكار بود. محمد شمشيرى برنده، تيرى شكافنده و شخصيتى باكفايت و برجسته بود».
هنگامى كه خبر شهادت محمد بن ابى بكر و شادى معاويه به امام على عليه السلام رسيد، فرمود: «بىتابى ما به اندازه شادى آنهاست. من در تمام جنگهايم براى شهيدى مانند محمد بىتابى نداشته ام. او فرزند همسر من بود. من او را فرزند خود مىدانستم و او مرا به نيكى دوست مىداشت. به خاطر اينهاست كه محزون هستيم.»
امام على(ع) در جاى ديگر چنين مىفرمايد: «همانا اندوه ما بر شهادت محمد، به اندازه شادى شاميان است، جز آنكه از آنان يك دشمن و از ما يك دوست كم شد».
211008
گزارش خطا
