۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۰۴ : ۲۳
11صفر/ ليلة الهرير به چه شبي مي گويند؟
يازدهم صفر مصادف با روزهاي سخت و پاياني جنگ صفين است.
عقیق:خاتمه جنگ صفين نبرد «ليله الهرير» در شب جمعه يازدهم ماه صفر بود. در آن شب سپاه معاويه از شدت سرما مانند سگ صدا مى‌كردند، چون «هرير» به صداى سگ مى‌گويند.
ليلة الهرير (شب هياهو و پُر غوغا و سخت) شبي بود كه در جنگ صفين، لشكر امام على (ع) و معاويه در آن شب با يكديگر به نبرد پرداختند و عده اي بسياري از دو سپاه كشته شدند. در آن شب جز صداي چكاچك شمشير و به هم خوردن آهن كه در دل جنگ جويان، هول انگيزتر از بانگ رعد و برق و فرو ريختن هراس آور كوه‌ها بود، صدايى به گوش نمى رسيد، و جنگ جويان از سختي جنگ كم طاقت شده بودند. [۱]
علت نامگذاري اين شب به «هرير» نيز از اين جهت است، همان طور كه «هرير» در لغت به ناله خفيف سگ (زوزه) در شب‌هاي سرد زمستاني به جهت كم طاقتي او در تحمل سرما گفته مي‌شود. [۲] همچنين علامه مجلسي (ره) در علت نام گذاري اين شب به ليلة الهرير مي‌گويد: اين شب به خاطر سر و صداي زياد مردان جنگي به اين نام شهرت يافته است و همچنين گفته اند: انتخاب اين نام براي آن شب، به خاطر، در فشار قرار گرفتن معاويه و ترسيدن او از شدت درگيري و پيروزي سپاه عراق بوده است؛ زيرا هرير عبارت از ناله سگ در سرماي سخت است. [۳]
پی نوشت:
[۱]. ر. ك: منقري، نصر بن مزاحم، وقعة صفين، ص ۴۷۵، مكتبة آية الله المرعشي النجفي، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق؛ سبط بن جوزى، تذكرة الخواص، ص ۹۲، منشورات الشريف الرضى، قم، چاپ اول، ۱۴۱۸ق؛ محدث اربلي، كشف الغمة في معرفة الأئمة، منشورات الشريف الرضى، قم، چاپ اول، ۱۴۲۱ق.
[۲]. «و هَرِيرُ الكلب: صوته دون نباحه من قلة صبره على البرد. و ليلة الْهَرِيرِ هي وقعة كانت بين علي (ع) و معاوية بظهر الكوفة»؛ طريحي، فخر الدين بن محمد، مجمع البحرين، محقق و مصحح: حسينى اشكورى، احمد، ج ۳، ص ۵۱۸، مرتضوى، تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش.
[۳]. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول، محقق و مصحح: رسولى محلاتى، هاشم، ج ۱۵، ص ۴۲۷، دار الكتب الإسلامية، تهران، چاپ ۱۴۰۴ق.
منبع:حج
ليلة الهرير (شب هياهو و پُر غوغا و سخت) شبي بود كه در جنگ صفين، لشكر امام على (ع) و معاويه در آن شب با يكديگر به نبرد پرداختند و عده اي بسياري از دو سپاه كشته شدند. در آن شب جز صداي چكاچك شمشير و به هم خوردن آهن كه در دل جنگ جويان، هول انگيزتر از بانگ رعد و برق و فرو ريختن هراس آور كوه‌ها بود، صدايى به گوش نمى رسيد، و جنگ جويان از سختي جنگ كم طاقت شده بودند. [۱]
علت نامگذاري اين شب به «هرير» نيز از اين جهت است، همان طور كه «هرير» در لغت به ناله خفيف سگ (زوزه) در شب‌هاي سرد زمستاني به جهت كم طاقتي او در تحمل سرما گفته مي‌شود. [۲] همچنين علامه مجلسي (ره) در علت نام گذاري اين شب به ليلة الهرير مي‌گويد: اين شب به خاطر سر و صداي زياد مردان جنگي به اين نام شهرت يافته است و همچنين گفته اند: انتخاب اين نام براي آن شب، به خاطر، در فشار قرار گرفتن معاويه و ترسيدن او از شدت درگيري و پيروزي سپاه عراق بوده است؛ زيرا هرير عبارت از ناله سگ در سرماي سخت است. [۳]
پی نوشت:
[۱]. ر. ك: منقري، نصر بن مزاحم، وقعة صفين، ص ۴۷۵، مكتبة آية الله المرعشي النجفي، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق؛ سبط بن جوزى، تذكرة الخواص، ص ۹۲، منشورات الشريف الرضى، قم، چاپ اول، ۱۴۱۸ق؛ محدث اربلي، كشف الغمة في معرفة الأئمة، منشورات الشريف الرضى، قم، چاپ اول، ۱۴۲۱ق.
[۲]. «و هَرِيرُ الكلب: صوته دون نباحه من قلة صبره على البرد. و ليلة الْهَرِيرِ هي وقعة كانت بين علي (ع) و معاوية بظهر الكوفة»؛ طريحي، فخر الدين بن محمد، مجمع البحرين، محقق و مصحح: حسينى اشكورى، احمد، ج ۳، ص ۵۱۸، مرتضوى، تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش.
[۳]. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول، محقق و مصحح: رسولى محلاتى، هاشم، ج ۱۵، ص ۴۲۷، دار الكتب الإسلامية، تهران، چاپ ۱۴۰۴ق.
منبع:حج
گزارش خطا
