عقیق: "محمد بن مسلم" از حضرت باقر(ع) روایت کرده که حضرت فرمودند:
«شیعیان ما به زیارت قبر امام حسین(ع) بروند، که رفتن به زیارت او، روزی را زیاد، عمر را طولانی وبدی ها وشرها را دورمی سازدو رفتن به زیارت،برای هرمومنی که به امامت او ازسوی خداوند عزوجل اقرار دارد،واجب است.»
ظاهرِ بیشتر اخبار نشان دهنده ی وجوب زیارت امام حسین(ع) بلکه نشان دهنده آن است که این امر از بزرگترین و موکدترین واجبات است و بعید نیست که بتوان گفت، این امر (زیارت)، یکبار در عمر در صورت داشتن توانایی، برای همه واجب است و پدر علامه مجلسی(ره) نیز به این نظر تمایل دارد.
فقیهان و محققان بسیاری اعتقاد دارند که زیارت امام حسین(ع) با هر ترس و ضرری جایز می باشد.
فقیه پرهیزگار در «ابواب الجنان» می گوید:
«بنابر احتمال در صورت ترس از مرگ و ضرر نیز زیارت آن حضرت جایز است، به خصوص که در ابتدای امر قائل به وجوب زیارت امام حسین(ع) شدیم و این به خاطر حفظ نظام و ارکان اسلام است که سرّ قیام و سفر امام حسین(ع) و یارانش برای جنگ نیز در همین مطلب نهفته است. »
از روایات علی الخصوص آن ها که دلالت بر جواز زیارت آن حضرت و لو همراه با ترس از مرگ می کنند، استفاده می شود که لطمه زدن بر خود و ناله از شدت مصیبت آن بزرگوار به هر صورتی که باشد،جایز است. اگر چه از ابتدا بداند که ممکن است موجب مرگ شود تا چه رسد به اینکه از ضرر جسمی آن بترسد، که در دید مردم از مالی که دین برای بخشش آن در راه امام حسین(ع) فضیلت قرار داده کمتر و ناچیزتر محسوب می شود و به عنوان دلیل، همین بس که دختران امام حسین(ع) و خواهرانش خود را می زدند، صورت های خود را خراش می دادند و گریبان هایشان را چاک می زدند و با صدای بلند ناله می زدند. با توجه به اینکه احتمال معصوم بودن بعضی از آن ها نیز وجود دارد و ضمن اینکه معصومان - مثل حضرت سجاد(ع) - که شاهد این مسائل بودند، به آنان اعتراض نکردند. نیز اینکه مرسوم شده در حالتی شبیه به رقص- بالا و پایین می پرند- و بر سر و سینه می زنند، حرام نیست مگر برای غیر اهل بیت(ع) که این کار را مکروه دانسته مگر برای مصیبت حضرت سیدالشهدا(ع)، ضمن اینکه در صورت شک در این مورد با رجوع به اصول و قواعدی که عموما آن را جایز می دانند؛ مشکل حل می شود.
شیخ جعفر شوشتری(ره) می گوید:
«اگر نتوان به این روایات در صورت ترس از مرگ عمل نمود، در صورت ترس از ضرر مالی و جراحت بدن و اذیت های جسمی، می شود به آن ها عمل نمود. علاوه بر اینکه در صورت ظنّ بر احتمال عدم ضرر و عدم سلامت، می توان به این روایت - جواز ضرب و جرح- عمل کرد.»
منبع: غدیر
کد خبرنگار: 211007
