۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۳۳ : ۰۰
عقیق: نقل است هرگاه هلال ماه رمضان در آسمان خودنمایی میکرد، امام علیبن موسیالرضا(ع) رو به قبله میایستاد، دستان خود را به آسمان بلند میکرد و از خداوند میخواست آن را هلال مبارکی قرار دهد. ایشان در دعای خود توفیق روزهداری، سلامت جسم و اطاعات از پروردگار متعال را طلب میکرد.
عالم آل محمد(ص) درباره فلسفه روزه نیز فرمودهاند: علّه الصوم لعرفان مسّ الجوع والعطش لیکون ذلیلاً مستکیناً مأجوراً محتسباً صابراً، ویکون ذلک دلیلاً له علی شدائد الآخره، مع ما فیه من الانکسار له عن الشهوات، واعظاً له فی العاجل، دلیلاً علی الآجل لیعلم شده مبلغ ذلک من أهل الفقر والمسکنه فی الدنیا والآخره
علت روزه از برای فهمیدن درد گرسنگی و تشنگی است تا بنده، ذلیل و متضرع و مأجور و صابر باشد و شدائد آخرت را درک کند، علاوه بر این که در روزه امیال نفسانی شکسته شده و موعظهای هست برای امر آخرت و آگاهی از حال اهل فقر و تنگدستی در دنیا و آخرت.
پی نوشت:
عیون اخبار الرضا(ع)، جلد دوم، صفحه 178
منبع:جام
211008