۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۱ : ۰۵
عقیق:شخصى
به نام سليمان ديلمى مى گويد: به امام صادق(ع) عرض كردم ، فلانى در عبادت
، و ديندارى چنين و چنان است ... (او را محضر امام تعريف كردم .)
امام صادق(ع) فرمود: عقلش چگونه است ؟
عرض كردم : نمى دانم .
امام فرمود:
ان الثواب على قدر العقل
به راستى پاداش عمل به اندازه عقل است .
آن گاه فرمود: مردى از بنى اسرائيل در مكانى بسيار سر سبز و خرم ، كه داراى درختان بسيار و چشمه هاى گوارا بود خدا را پرستش مى كرد.
فرشته اى از آنجا مى گذشت ، او را ديد، عرض كرد: پروردگارا! مقدار پاداش و ثواب اين بنده ات را به من نشان بده ! خداوند ثواب مرد عابد را به فرشته نشان داد ثواب مرد به نظر فرشته خيلى اندك آمد لذا تعجب كرد كه چرا با آن همه عبادت ثوابش كم است خداوند فرمود: برو پيش او و با وى همنشين باش تا قضيه برايت روشن گردد.
فرشته به صورت انسانى نزد او آمد.
عابد از او پرسيد: تو كيستى ؟
فرشته پاسخ داد: من بنده عابدى هستم ، چون از مقام و
عبادت تو در اين مكان آگاه شدم آمده ام كه در اينجا خدا را با هم پرستش كنيم .
فرشته آن روز را با عابد به سر آورد. صبح روز ديگر به عابد گفت : عجب جاى خوش آب و هوا و باصفايى دارى ؟ كه تنها شايسته عبادت است .
عابد گفت : آرى ! از هر لحاظ خوب است ، ولى اينجا يك عيب
دارد.
فرشته پرسيد: آن عيب كدام است ؟
گفت : كاش خداى ما الاغى داشت ! اگر پروردگار ما الاغى
داشت او را در اينجا مى چرانديم كه اين گياهان سرسبز و خرم ضايع نمى شد.
فرشته پرسيد: آيا پروردگار تو الاغ ندارد.
پی نوشت:
بحار ج 1، ص 84 و ج 14، ص 506.
منبع:جام
211008