عقیق: ارتباط اکثر پیامبران الهی با سرزمین کربلا یکی از مهم ترین اتفاقا و نقاط عطف زندگی رسولان پیش از حضرت ختمی(ص) مرتبت بوده و قطعا گویای اهمیت این حادثه تاریخی در اسلام و البته در طول تاریخ بشریت است. حادثه ای که وقوع آن از ازل مطرح شده و خداوند بدینوسیله بشر را برای چنین حادثه ای مهیا کرده است.
همچنانکه حضرت زکریا(ع) با اهل بیت پیامبر(ص) آشنا شد و خواست تا سرنوشت فرزندش همانند حسین ابن علی(ع) باشد. آنچه در ادامه آورده ایم بیان روایاتی در خصوص ارتباط پیامبران و ائمه(ع) با سرزمین مقدس کربلاست.
حضرت نوح(ع)/مسمار پنجم ،مسمار حسین(ع) است...
در كتاب شريف المشاهد شيخ شبسترى (ره ) روايت كرده كه چون حضرت نوح عليه السلام كشتى را بنا نمود و صد هزار مسمار به كشتى زد تا اينكه پنج مسمار ماند حضرت نوح عليه السلام يكى از آن پنج مسمار را برداشت .
"فاَ شرَقَ بِيَدِهِ وَ اَضاءَ كَما يَضئ الكَواكِبَ الدُّريه فى اُفُق السَّماء" پس آن مسمار در دست نوح روشن شد چنانكه ستاره رخشان در افق آسمان درخشنده مى شود. فتحيّر نوح فانطق الله المسمار بلسان طلق ذلق فقال انا باسم خير الانبياء محمّد بن عبّداللّه ((ص ))
پس نوح از درخشندگى مسمار حيران شد و خداوند عالم مسمار را بنطق و تكلم آورد با زبان كشاده و فصيح عرض كرد: كه يا نوح من بر اسم نامى خاتم انبياء محَّمد بن عبدالله مقرَّر شده ام و درخشندكى من از بركت اسم آن بزرگوار است . پس جبرئيل نازل شد و حضرت نوح عليه السلام از جبرئيل سؤ ال كرد يا جبرئيل اين چه مسمارى است كه من هرگز مثل او را در درخشندگى نديده ام . جبرئيل گفت : اين مسمار بر اسم حضرت رسو ل اللّه (ص ) است پس حضرت نوح (على نبيّينا و آله و عليه السلام ) سه مسمار ديگر از آنها را برداشت و هر يك را به طرفى از كشتى زد، و هر يك در درخشندگى مثل سابق بودند، چون نوبت مسمار پنجم رسيد حضرت نوح عليه السلام آن را برداشت و ديد فَزَهر و انارَ و اَ ظهَر النِداوة
پس درخشان و منوّر گرديد، در دستش ، و رطوبت سرخى از آن مسمار ظاهر شد، حضرت نوح عليه السلام متعجّب ماند از جبرئيل سؤ ال كرد! جبرئيل عرض كرد: كه اين مسمار پنجم مسمار حسين عليه السلام است و بنام اوست ، آنرا بجانب مسمار پدرش بزن ، حضرت نوح پرسيد: كه اين چه رطوبت است كه از اين مسمار ظاهر مى شود؟ جبرئيل عرض كرد: كه اين خون است و احوالات و وقايع كربلا را به حضرت نوح عليه السلام بيان كرد و حضرت نوح عليه السلام گريست و بر قاتلين آن حضرت لعن نمود.
حضرت آدم(ع)/روضه خوانی خداوند برای سیدالشهدا(ع)
در مصيبت حضرت سيّد الشهداء(ع ) بنا بر روايات مختلف آنچه به چشم ديده ، و ديده نمى شود گريسته اند.
در جريان هبوط حضرت آدم عليه السلام مى باشد كه آن حضرت پس از ترك اولى كه در بهشت انجام داد از بهشت رانده و بر زمين فرستاده شد، محل هبوط آدم عليه السلام در مكّه معظّمه بوده است و در روايات مى باشد كه حضرت آدم عليه السلام بخاطر آن گناه يا ترك اولى بسيار گريست و از گناه خود توبه كرد.
و همچنين مفارقت از همسرش حوّا نيز به غصّه او افزوده بود، بنابراين حضرت آدم عليه السلام بر روى زمين حركت كرد و بيابانها و دشتها را زير پا گذاشت تا گذار حضرت آدم عليه السلام به سرزمين كربلاى پر بلا افتاد، كدام كربلا آن كربلايى كه تا حضرت سيّدالشهداء به آن سرزمين وارد شد و ديگر مركب او حركت ننمود بنابر روايات سه مركب عوض كردند ولى مركب حركت ننمود.
خلاصه آنكه حضرت آدم وقتى به آن سرزمين رسيد، ملاحظه كرد كه گرد غم و غبار، ناراحتى وهمّ و غم در وجودش پديدار شد و قلبش به تنگ آمد، تا رسيد به آنجايى كه شمع فروزان پيامبر (ص ) خاموش گشته بود، يعنى تا به قتلگاه حضرت سيّد الشهداء (ع ) رسيد، قدمش به سنگى برخورد كرد و افتاد _و بر اثر اصابت سرش به زمين _خون از سر حضرت آدم جارى شد، حضرت آدم عليه السلام ناراحت شد و سر به آسمان برداشت كه ، بار الها آيا گناه تازه اى مرتكب شده ام كه مرا اينگونه مجازات مى كنى ؟ خدايا من تمام عالم را گشتم و چنين بلائى بر سرم وارد نشد، حال آنكه در اينجا چنين عقوبت مى شوم ! از جانب پروردگار عالم ندا آمد كه اى آدم از جانب تو گناهى سر نزده است لكن اين همانجايى است كه : يقتل فى هذه الارض ولدك الحسين عليه السلام ظلما
يعنى اين همانجايى است كه فرزندت حسين عليه السلام بر اثر ظلم شهيد مى شود، و خداوند روضه سيّد الشهداء را خواند و حضرت آدم عليه السلام بر مصائب آن حضرت گريست ، قربان مظلوميّتت حسين جان كه آدم با يك سر شكستن آنگونه به خدا شكايت مى كند، حال آنكه تو با آن همه مصيبت مى فرمايى : رضا بقضائك و تسليما لامرك لا اله غيرك و لا معبود سواك
حضرت آدم عرض كرد: خدايا آن حسين كه در اين جا شهيد مى شود، ايكون نبيّا؟ پيامبر مى باشد؟ وحى نازل شد كه اى آدم او پيامبر نيست ، لكن نوه پيامبر آخرالزمان و فرزند دختر آن پيامبر(ص ) فاطمه زهرا مى باشد. پس با رهنمايى جبرئيل چهار مرتبه بر قاتلين حضرت سيّد الشهداء(ع ) لعن فرمودند.
حضرت سلیمان(ع)/ قالیچه سلیمان از شهادت حسین(ع) خبر داد...
حضرت سلیمان (ع) موقعی که برفرش مخصوص ( که نزد ما به قالیچه سلیمان معروف است) نشسته بود و باد آن را به حرکت در می آورد، به کربلا رسید. در آن جا باد سه مرتبه به شدت آن فرش را به دور خود چرخانید و نزدیک بود سقوط کند. سپس آرام شده و در کربلا فرود آمد و خبر شهادت امام حسین(ع) را در آن زمین به آن حضرت اعلام کردند.
ائمه(ع)/کربلا، محل شهادت و مدفن پیامبران و اوصیاء (ع)...
امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: « در این زمین، دویست پیامبر و دویست وصی پیامبر و دویست نفر از فرزندان پیامبران به شهادت رسیده اند.»
امام باقر علیه السلام فرمود: « کربلا گرامی ترین زمینهاست نزد خداوند، و گرنه خدای متعال انبیاء واولیای خودش را در آن جای نمی داد. پس قبور ما را در آن جا زیارت کنید.»
امام صادق علیه السلام فرمود: « به زیارت کربلا بروید و از آن جا جدا نشوید، چون بهترین فرزندان انبیاء (ع) در آن جا مدفون اند.»
مسیب فزاری، که از بزرگان تابعین و از زهاد به شمار می رود، گوید: « به استقبال جناب سلمان فارسی رفته بودیم. هنگامی که به کربلا رسید گفت: نام این زمین نزد شما چیست؟ مردم گفتند: کربلا. گفت:این جا محل شهادت برادران من است. آری این جا محلبار انداختن آنها، و جای پیاده شدن آنها و زمینی است که خون آنها بر آن ریخته خواهد شد. در این سرزمین، بهترین پیشینیان کشته شده و بهترین آیندگان نیز همین جا به شهادت خواهد رسید. میرداماد در تعلیقه اش بر رجال کشی می گوید: « گویا مراد جناب سلمان از خیر الاولین، هابیل ( فرزند حضرت آدم علیه السلام) باشد.»
کدخبرنگار:211001
