۰۵ آذر ۱۴۰۳ ۲۴ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۶ : ۱۰
عقیق: در
روایات آمده است که سجده برترین اعمال بدن است و از سایر عبادات در نورانی کردن
شخص، مو ثرتر. و نزدیکترین حالات بنده به خداوند، حال سجده است؛ بخصوص اگر گرسنه
باشد و سجده را با گریه همراه کند.
سجده یکی از برترین نمودهای بندگی خداوند است.
« سجده » در ظاهر وقتی انجام میشود که شخص بر زمین
بیفتد و همهی اشیا و افراد دور و بر خود را از جلو چشمش دور کند. در باطن نیز
حقیقت سجده حاصل نمی شود مگر با فاصله گرفتن قلب و روح و خواست از آنچه غیر خداست
و رو آوردن تمام به مقام عبودیت در مقابل خداوند، که در نهایت به مقام « فناء » منجر خواهد شد
که برترین مقام کمالی برای انسان است.
در روایات آمده است که سجده برترین اعمال بدن است و از
سایر عبادات در نورانی کردن شخص، مۆثرتر.
امام صادق(ع) فرمودند:« نورانیت را در گریه و
سجود یافتم.»
1ـ در سجده باید کف دست را بر زمین گذاشت، ولى در حال ناچارى پشت دست هم
مانعى ندارد و اگر پشت دست ممکن نباشد، باید مچ دست را بگذارد و چنانچه آنرا هم
نتواند باید تا آرنج هر جا که مىتواند بر زمین بگذارد و اگر آن هم ممکن نیست،
گذاشتن بازو کافى است.
2ـ کسى که
مقدارى از شست پایش بریده، باید بقیه آن را به زمین بگذارد، و اگر چیزى از آن نمانده،
یا اگر مانده خیلى کوتاه است باید بقیه انگشتان را بگذارد و اگر هیچ انگشت ندارد،
باید هر مقدارى از پا باقى مانده به زمین بگذارد. (توضیح المسائل امام خمینی ره)
سجده که از واجبات نماز است، دارای اجزا و شرایط واجب و
مستحب است؛ از جمله مواردی که جزء مستحبات سجده به شمار می رود، آن است که:
1.
براى رفتن به سجده و بعد هر سجده، در حال آرامى بدن
«اللّٰه أکبر» بگوید.
2.
مرد هنگام سجده رفتن، اول دست ها و زن، اول زانوها را به
زمین بگذارد.
3.
بینى را به مهر یا چیزى که سجده بر آن صحیح است بگذارد.
4.
در حال سجده، انگشتانِ دست را به هم بچسباند و برابر گوش
بگذارد، به طورى که سر آنها رو به قبله باشد.
5.
در سجده دعا کند و از خدا حاجت بخواهد و صلوات بفرستد.
6.
بعد از سجده بر ران چپ بنشیند و روى پاى راست را بر کف
پاى چپ بگذارد.
7.
بعد از سجده اول و آرامش بدن، «اسْتَغْفِرُ اللّٰهَ
رَبِّی وَ اتُوبُ الَیْهِ» بگوید.
8.
سجده را طول بدهد و در موقع نشستن دستها را روى رانها
بگذارد.
9.
در موقع بلند شدن، دستها را بعد از زانوها از زمین
بردارد.
پی نوشت :
بحارالانوار، ج46، ص64، ح23
منبع:جام
211008