گاهی اوقات شایستگی های انسان باید قربانی شود!

هیئت شهدای گمنام پنج شنبه شب، همزمان با شب عید قربان،  و جمعی از عاشقان و پیروان شهدا در حسینیه شهدای قهرود برگزار شد.

به گزارش خبرنگار عقیق در ابتدای این مراسم ، یکی از راویان سال های حماسه و دفاع، به صحبت در خصوص شناخت و درک شهدا پرداخت.

درادامه مراسم ، حجت الاسلام حاج علیرضا پناهیان سخنران ثابت هیئت شهدای گمنام، در ادامه ارائه سلسله مباحث تربیت ولایی در خصوص قربانی دادن در راه خدا گفت: امشب موضوع بحث ما قربانی دادن است و این موضوع در شب عید قربان به بهترین فرصت زمانی اش رسیده است .قربانی دادن شاخصی است که بعد از یک سری اعمال خوب باید انجام داد در حج نیز این گونه است تقریبا در پایان مناسک حج، حجاج قربانی می دهند .

یعنی باید کلی دین داری کرد و بعد قربانی داد. بعضی انتظار دارند بعد از انجام دینداری ازشان تشکر کنند! در واقع به خودشان مغرور می شوند ولی در دین ما اینگونه است که بعد از دینداری تازه باید قربانی داد . مثلا به ماه رمضان دقت کنید بعد از یک ماه روزه گرفتن در آخر ماه باید پولی را نیز به عنوان فطریه هم بدهی.

نگاهمان به دین نباید اومانیستی باشد

حجت الاسلام پناهیان با بیان اینکه نگاهمان به دین نباید اومانیستی باشد، گفت: یعنی اینگونه دین را نگاه نکنیم که دین باید زندگی مادی ما را تامین کند ، هرچند که دین در یک فرآیند طولانی مدت اینگونه نیز عمل می کند. در بحث قربانی نیز باید بعد از دینداری و انجام اعمال خوب، به خوب قربانی دادن را پرداخت.

افراد مذهبی بعد از مذهبی شدن تازه باید قربانی بدهند تا عبادت به معنای عبودیت برایشان جا بیفتد. این متفاوت است با زمانی که دین را برای خودت می خواهی . در حقیقت دینداری می کنیم که بعد قربانی بدهیم . اگر کمی ناراحت باشیم از قربانی دادن حالا این قربانی ممکن است آبرویمان باشد یا حتی خودمان باشیم ؛ اگر کمی از این موضوع ناراحت باشیم شبیه قابیل می شویم. فقط ما برادر کشی نمی کنیم و احتمالا چون عرضه ی آن را نداریم ! اگر قربانی ما قبول نشد نه تنها نباید ناراحت شویم بلکه باید به کسی که قربانی اش قبول شده نه تنها حسادت نکنیم بلکه باید به او معرفت پیدا کنیم و او را دوست داشته باشیم و در واقع عاشقش هم شویم.

حضرت هابیل بعد از اینکه قربانی قابیل  مورد قبول واقع نشد به او گفت : تو قبلا اعمالت هم کاملا درست نبوده و فقط در مورد قربانیت نیست.

پذیرش فلسفه قربانی دادن سخت است

پناهیان با اشاره به اینکه، پذیرش فلسفه قربانی دادن سخت است، گفت: قربانی یعنی دارایی که دوست داری، علاقه داری مستقیما به خدا پرداخت کنی. خداوند پیغمبری را که پسر دار نمی شد و بعد از کلی دعا خدا به او پسر داده بود و تازه مدت ها از پسرش نیز دور بوده را انتخاب می کند که پسرش را قربانی کند. قربانی باید برای انسان عزیز باشد . قربانی نباید عیب داشته باشد یا نقصی داشته باشد .

وی افزود : قربانی را مستحب است خودت آن را بزرگ نکرده باشی شاید به خاطر اینکه دلت برای آن قربانی نسوزد. حالا حضرت ابراهیم(ع) چون از اولیاء بوده جریانش متفاوت است و خدا به ما رحم کرده است .

در کربلا هم دقت کنید زمانی که علی اکبر(ع) بر زمین افتاد ابا عبد الله برخلاف دیگر شهدا آرام آرام به سمت او رفت حضرت زینب نیز زمانی که پسرانشان شهید شدند اصلا از خیمه بیرون نیامدند .

حاج آقا دولابی نیز بعد از اینکه از حج برگشتند بهشان خبر دادند که پسرشان را از دست دادند پسری که خیلی دوستش داشتند.

در زندگی حضرت امام هم دقت کنید همین گونه است بودند غیر از اینکه فرزندشان را از دست دادند زمانی که ایشان در در نجف تبعید بودند دچار چنان غربتی شده بودند که بعضی ظرف حاج آقا مصطفی را آب می کشیدند.

بی حجابی فرهنگ ضد قربانی است و حجاب فرهنگ قربانی است

حجت الاسلام پناهیان با بیان این پرسش که: ما کدام شایستگی مان را قربانی کرده ایم؟ گفت: بعضی ها بعد از ازدواج، با همسرشان بدرفتاری می کنند چراکه فکر می کنند در آن زندگی قربانی شده اند. حتی اگر هم این گونه باشد باید قربانی را با رضایت داد باید گذشت کرد. گاهی اوقات شایستگی های انسان باید قربانی شود . نمونه ی این موضوع در زندگی حضرت امیر المومنین(ع) است. ایشان 25 سال کشاورزی کردند. آیا شایسته تر از ایشان وجود دارد؟

در واقع زندگی این است که خدا به انسان چیزهایی می دهد که بگیرد. زمانی که می خواهد بگیرد راحت بده اگر راحت ندهی خودت اذیت می شوی مثل زمانی که کسی می خواهد چیزی را به زور از مشت شما در آورد اگر ندهی دستت زخمی می شود.

خودت را صرف کن؛ گاهی اوقات خدا انسان را صرف چیزهای کوچک می کند . عبادت کردی قربانی بده بعد تمنا کن قربانیت قبول شود اگر قبول نشد هم باز باید عبادت کنی بدون اینکه حسادت کنی. اصرارت برای قبول قربانی باید از انجام عمل هم بیشتر باشد.

خدا از مادر به تو مهربانتر است به همین دلیل خدا عمل ناقص تو را قبول نمی کند و تو باید اصرار کنی تا خدا بپذیرد و این موجب می شود تو عجب پیدا نکنی و فکر نکنی کسی هستی . اینگونه رشد می کنی. اگر عملی از تو قبول شود بهشت بر تو واجب می شود . امیر المومنین (ع) فرموده اند : اگر مردم می دانستند چقدر از اعمالی که انجام می دهند پذیرفته نمی شود به یکدیگر می گفتند ول کن فایده ندارد.

ما به این حدیث باور نداریم و گر نه معلوم نبود چه می کردیم ؟! در واقع نسبت به این موضوع جهل داریم مناجات هایمان برای این باشد که خدایا ما نمی فهمیم ما جاهل هستیم باید به این موضوع اعتراف کنیم . باید فکر کنیم خداوند به ما چه چیزی عطا کرده که می توانیم برای حسین(ع) گریه کنیم .

این مراسم با نوحه سرایی در رسای امام حسین(ع) توسط ذاکرین اهل بیت(ع) پایان یافت.

کدخبرنگار:211001