* رابطه امام معصوم با پیغمبر خاتم چیست؟ صدوبیست و چهارهزار پیغمبر داریم، امامان از همه آنها غیر از پیغمبر خاتم، برترند، اما رابطۀ شان با حضرت خاتم چیست، با او چه رابطه ای دارند؟ قال الصادق علیه السلام: أدْنَي‌ مَعْرِفَةِ الإمَامِ، پایین ترین حد شناخت امام، پایین ترین حدی که یک نفر می تواند ادعا بکند که من امام را شناختم، نه حد وسط و نه حد بالا، کف اعتقاد، اینست که دوازده امام همتای رسول اکرم هستند، مگر در مقام رسالت، پیغمبر اسلام(ص) شئونی دارند، یکی اش رسالت است، رسالت را بگذار کنار، در تمام شئون امام معصوم با پیامبر(ص) برابر است، رسالت چیست؟ رسالت همان مقامی است که در روز بیست و هفتم رجب سال 570 میلادی در غار حرا با نزول پیدا کرد آیات اولیه از سوره مبارکه علق، شروع شد و طول زمان 23 سال را به خودش اختصاص داد، و در روز 28 صفر سال 11 هجری با رحلت پیغمبر(ص) این نزول تدریجی قرآن تمام شد، دین آورده شد، این می شود رسالت؛ رسالت یعنی صاحب دین بودن، آوردن دین.

* ما پیغمبر(ص) را شارع دین می دانیم، یعنی آورنده دین، و امام را حافظ دین میدانیم، و نه آورنده دین، این در مسئله دین است، اما پیغمبر به استناد قرآن کریم 9 مسئولیت دیگر دارد، تمام آن 9 مسئولیت به دوش أمیرالمؤمنین(ع) تا وجود نازنین حضرت حجت ابن الحسن(عج) است، تمام آن مسئولیت ها، تازه این پایین ترین حد معرفت است. حالا اگر به خدا بخواهی برسی چه باید بکنی؟ وجود نازنین سیدالشهدا(ع)، از مکه خارج شدند، در راه یک نفر از ایشان سوال کرد، قالَ لَهُ رجلٌ، مردی از وجود نازنین حضرت سوال کرد: بأبی أنت و أمی، پدر و مادرم به فدای شما باد، یابن رسول الله، ما معرفة الله؟ ای پسر رسول خدا، معرفةالله چیست؟ این حدیث دقت دارد، سوال کنند می پرسد: معرفت خدا چیست؟ پاسخ دهنده وجود نازنین حضرت سیدالشهداء است، عازم سرزمین کربلاست، در آن مقطع امام این مسئله معرفتی را بیان می کند که: معرفة أهل کل زمان، إمامهم الذی یجب علیهم طاعته، معرفت خدا مساوی است با شناختن هر مردمی در هر دوره ای که هستند امام زمان خودشان را. کدام امام؟ همان امامی که واجب الإطاعة است، به کدام آیه؟ أطیعواالله و أطیعواالرسول، و أولی الأمر منکم، این آیه وجوب اطاعت از امام زمان است، مکرر در ذیل این آیه عرض کردم که متعصب ترین مفسرین أهل سنت، أولی الأمر را فرد معصوم می دانند.

* سیدالشهداء(ع) می فرماید: معرفت خدا یعنی شناخت امام معصوم، من و شما اگر بخواهیم به شناخت خدا برسیم باید امروز امام عصر(عج) را بشناسیم. وجود نازنینشان را بشناسیم. ما چه قدر راجع به ایشان اطلاعات داریم؟ امام عصر (عج) کسی نیست که هر کسی به ساحتش راه پیدا کند؟ بحث تشرفات را بگذارید کنار؛ چقدر امام زمانت را می شناسی؟ که اگر امام عصر(عج) را شناختی می توانی بگویی توحید را شناختم، این یک معنا؛ نه تنها شناختن امام(ع) یعنی شناخت خدا، بلکه خداوند را در مقام توحید قبول داشتن هم یک شرط بیشتر ندارد.

* وجود نازنین حضرت علی بن موسی الرضا(ع) را از مدینه به جبر اوردند به طرف مرو، در نیشابور توقف کردند، اهل حدیث شرفیاب محضرشان شدند، گفتند: یابن رسول الله ممکن است ما دیگر شما را نبینیم، اما دامنت را به سادگی از دست نمی دهیم، برای ما یک یادگاری بگذار، یک چیزی بگو که دنیا و آخرت ما تأمین بشود، امام هر چه می گوید، از آباء و أجدادش می گوید اما اینجا متعمدا حضرت رضا(ع) سلسله سند را نقل می کند، نمی فرماید: أقول، من می گویم، بلکه حضرت می فرماید: سمعتُ أبی موسی بن جعفر یقول، شنیدم پدرم موسی بن جعفر که می گفت: سمعتُ أبی جعفر بن محمد یقول، من از پدرم امام صادق که امام صادق می گفت: سمعتُ أبی محمد بن علی یقول، من از پدرم امام باقر می گفت: سمعتُ أبی علی بن الحسین، یقول، من شنیدم از پدر حضرت علی بن الحسین که می گفت: یقول سمعت أبی حسین بن علی یقول، من از پدرم حسین بن علی شنیدم، که می گفت: سمعتُ أبی علی بن أبی طالب، یقول، من از پدرم علی بن ابی طالب شنیدم، که می گفت: سمعتُ النبی(ص)، یقول، من از پیغمبر شنیدم که فرمود: سمعتُ الله عزّوجلّ، من از خود خدا شنیدم، من پیغمبر از خود خدا شنیدم که: «لا الهَ الا الله حِصنی، فَمَن دَخَلَ حِصنی أمِنَ مِن عَذابی» توحید پناهگاه است، اگر کسی داخل در این پناهگاه شد، ایمن از عذاب من خواهد بود، موحد در آتش جهنم نمی رود، اگر لغزش داشته باشد داخل جهنم نمی ماند، این را امام صادق علیه السلام می فرمایند: که مراد از «ولسوف یعطیک ربک فترضی» چیست؟ که خداوند به پیغمبر فرمود: من در روز قیامت آنقدر به تو می بخشم که تو راضی شوی؛ حضرت صادق علیه السلام فرمودند: که رضایت جد من این است که هیچ موحدی در اتش جهنم خلود پیدا نکند، امام علیه السلام همین حدیث را خواندند و سوار بر مرکب، کجاوه ملوکانه به طرف مرو حرکت کرد اما سرشان برگرداندند به طرف تمام حدیث نگارها، فرمودند: «بشرطها و بشروطها و أنا من شروطها»، توحید پناهگاه است، توحید مُأمّن از عذاب است، اما یک شرط دارد، و أنا من شروطها، ولایت منِ علی بن موسی الرضا شرط مُأمّن بودن توحید است از عذاب الهی. هر کسی هم که بخواهد موحد باشد که این توحید او را از جهنم نجات بدهد راهش علی بن ابی طالب است.

* علی بن موسی الرضا (ع) همین مضمون را به شکل دیگری بیان می کند باز به همین سلسله سند، دو حدیث، در اول فرمود «لااله الا الله حصنی...»، اما در حدیث دوم که هر دو را از علی بن موسی الرضا و هر دو را به سلسله مذهبیه بیان می کنند، «عن الرضا، عن أبیه، عن آبائه، عن علی بن أبیطالب، عن النبی، عن جبرئیل عن میکائیل، عن إسرافیل، عن اللوح و عن القلم،» امام فرمودند: از پدرم، از پدرانم، از  علی بن ابیطالب، از پیغمبر، پیغمبر از جبرئیل، جبرئیل از میکائیل، میکائیل از اسرافیل، اسرافیل از لوح، لوح از قلم، قلم که مرکز اراده حضرت حق است، «قال: یقول الله: ولایة علی بن أبیطالب حصنی، فمن دخل حصنی أمن من عذابی» اگر بخواهی در حصن من داخل شوی باید ولایت علی بن ابیطالب را داشته باشی، و فرزندان معصوم علی را داشته باشی، این معرفت امام است، باید بدانید که جز علی و یازده فرزند معصومش، راه دیگری به سوی خدا وجود ندارد، هر که هر چه گفته است از بیراهه رفته است، بیراهه کسی را به مسیر و به مقصد نمی رساند.

پس از سخنرانی و ذکر مصیبت توسط حجت الاسلام علوی، حاج محمود کریمی به مداحی و مرثیه سرایی در رثای امام باقر علیه السلام پرداختند که گزارش تصویری و صوت این مراسم را در ادامه مشاهده می کنید: