عقیق: حجت الاسلام والمسلمین عالی در یکی از سخنرانی‌ها، راهگشایی بسیار مهم از مرحوم آیت الله العظمی بهجت در مورد «حضور قلب در نماز» نقل کرد که تقدیم شما فرهیختگان می شود.
خدا رحمت کند مرحوم آیت‌الله بهجت را؛ ایشان نکته‌ای بسیار مهم و راهگشا درباره «نماز» بیان می‌فرمودند.
می‌فرمودند: «آن مواقعی که انسان در نماز، سهواً و ناخواسته حواسش پرت می‌شود، اهمیت چندانی ندارد و اساساً چنین چیزی چندان به کار شیطان نمی‌آید.
اما نقطه‌ای که برای شیطان سودمند است و می‌تواند ضربه وارد کند، آنجاست که انسان آگاهانه از مسیر نماز منحرف می‌شود.
یعنی متوجه است که در حال نماز است، اما با قصد و اختیار، خودش را رها می‌کند و به افکار دیگر می‌سپارد.
یا به‌عمد حواسش را به چیزهای دیگر معطوف می‌کند. این، همان چیزی است که به درد شیطان می‌خورد و برای انسان ضرر دارد.
ولی آن مواردی که انسان بی‌اختیار و ندانسته، ذهنش از فضای نماز خارج می‌شود، چندان محل اشکال نیست.»
ایشان می‌فرمودند: حتی اگر در میانه نماز، در لحظه‌ای هرچند کوتاه متوجه شدید که در نماز هستید، همان‌جا خودتان را نگه دارید. همین مقدار توجه و بازگشت، بسیار باارزش است. اگر این حالت استمرار پیدا کند، می‌تواند اثرات بزرگی در زندگی انسان داشته باشد و به‌تدریج موجب شود که انسان مهار نفس و کنترل ذهن خود را در دست بگیرد.
نباید با خود بگوییم دیگر آب از سر گذشته یا این نماز دیگر فایده‌ای ندارد.
این حرف‌ها را نباید زد؛ حتی اگر فقط به اندازه یک رکوع یا یک سجده، حضور قلب پیدا کردید، همان هم ارزشمند است و آثار معنوی دارد.
منبع:حوزه
